FORD MUSTANG 429 BOSS

RYS HISTORYCZNY  : W sumie wyprodukowano 1359 oryginalnych Boss 429. Początkiem Boss 429 było zaspokojenie potrzeby Forda w zakresie homologacji półpółkulistego silnika 429 do wyścigów NASCAR. Ford starał się opracować silnik, który lepiej konkurowałby z 426 Hemi od Chryslera w Grand National Division NASCAR, obecnie znanym jako NASCAR Cup Series. Zasady homologacji NASCAR wymagały, aby co najmniej 500 samochodów było wyposażonych w ten silnik i sprzedawanych ogółowi społeczeństwa. Po długich rozważaniach Ford zdecydował, że Mustang będzie samochodem, w którym znajdzie się nowy silnik. Wraz z wydaniem i homologacją Dodge Charger Daytona od konkurencyjnego producenta Dodge, Boss 429 Mustang pozostaje wyłącznie jako wersja drogowa, a wszystkie jego plany NASCAR zostały przerwane. Jednak sam silnik Boss 385 serii 429 był używany w NASCAR do 1974 roku w innych platformach nadwoziowych Forda i Mercury’ego, a później w klasie NHRA Pro Stock w 1980 roku, a jego głównym orędownikiem był zwycięski Pro Stock Thunderbird Boba Gliddena. Produkcja Boss 429 rozpoczęła się w 1968 roku w fabryce Ford Rouge, gdzie podczas budowy pojazdu zainstalowano zespoły przedniego fartucha zmienione w celu przyjęcia dużego silnika Boss 429. Zapewniły one również mocniejszą i czystszą strukturę przednią, ważne względy w tak wyczynowym samochodzie, i zostały połączone z przerobionymi przednimi błotnikami. Samochody zostały następnie wysłane do nowej montowni Kar Kraft w Brighton w stanie Michigan w celu instalacji silnika i dalszych modyfikacji. Boss 429 pozostanie w produkcji tylko przez dwa lata, ale jego dziedzictwo pozostanie. Kultowy Mustang był wyposażony w jeden z największych silników big-block, jakie kiedykolwiek był używany przez Forda w pojeździe produkcyjnym. Silnik ten odniósł później sukces w zawodach NASCAR, gdy został umieszczony w Fordzie Torino.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : FORD MUSTANG 429 BOSS

Boss 429 jest uznawany za jeden z najrzadszych i najbardziej cenionych muscle car do tej pory. Silnik Boss 429 wyewoluował z silnika Forda 385. Zastosowano w nim czterośrubowe nasadki główne, korbę z kutej stali i kute stalowe korbowody. Silnik miał aluminiowe głowice cylindrów, z półkulistą komorą spalania, którą Ford nazwał „półksiężycem”. Głowice te wykorzystywały metodę „suchego pokładu”, co oznacza, że obwód chłodziwa dla bloku był oddzielony od obwodu chłodzenia głowicy. Metoda projektowania „suchego pokładu” ma na celu wzmocnienie bloku poprzez usunięcie otwartych płaszczy chłodziwa wokół cylindra i zmniejszenie gorących punktów poprzez zapewnienie bardziej bezpośredniego chłodzenia. Każdy cylinder, kanał olejowy i kanał wodny miały indywidualne uszczelnienie typu „O”, aby szczelnie je uszczelnić. Chociaż używana jest uszczelka głowicy, uszczelnia ona tylko cylinder do spalania, więc awaria w jednym punkcie nie zagrozi innym. Samochody z 1969 roku miały hydrauliczny wałek rozrządu, podczas gdy modele z 1970 roku otrzymały solidny wałek rozrządu podnośnika wraz z ulepszonym podwójnym układem wydechowym, chociaż moc znamionowa pozostała taka sama. Tak duży silnik blokowy sprawiał, że nos samochodu był ciężki. Aby to zrównoważyć, akumulator został przeniesiony do bagażnika, a z tyłu dodano drążek kołyszący 3/4 cala, aby ograniczyć przechyły nadwozia. Był to pierwszy Mustang wyposażony w tylny drążek kołysania, co dawało mu lepsze prowadzenie niż inne Mustangi z dużym silnikiem tamtych czasów, dzięki czemu był znacznie bardziej wydajnym samochodem torowym. Podobnie jak chłodnica oleju, która pozwalała zarówno na wysokie obroty, jak i wytrzymałe obciążenia silnika, oraz ręcznie sterowaną łyżkę maski do dostarczania gęstszego powietrza w celu dokładniejszego spalania. Aby uzyskać lepszy prześwit, przedni spojler został płytszy niż Boss 302, a tylna oś o przełożeniu 3,91 została wyposażona w mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu „Traction-Lock”. Inne funkcje obejmowały kolorowe podwójne lusterka wyścigowe, obrotomierz 8 obr./min i radio AM. W pełni funkcjonalny rozmiar maski była tego samego koloru co samochód i zauważalnie większa niż cokolwiek innego oferowanego w jakimkolwiek produkcie Forda, z wyjątkiem dwóch Cougarów Boss 429. Ten rozmiar zostanie przeniesiona na rok modelowy 1970, ale będzie pomalowana na czarno na wszystkich samochodach. Do dziś jest to największy fabryczny rozmiar maski, jaką kiedykolwiek zainstalowano na produkcyjnym Mustangu. Wszystkie samochody były wyposażone w 4-biegowe manualne skrzynie biegów. Ogromny silnik wciśnięty nawet w zmodyfikowany przód Mustanga nie pozostawiał miejsca na klimatyzację. Niektóre wczesne samochody były znane jako samochody z kodem „S” i jako takie miały nieco inny silnik, z magnezowymi osłonami zaworów, kutymi elementami wewnętrznymi w stylu NASCAR i prawie bez sprzętu smogowego lub emisyjnego. Mówi się, że są mocniejsze niż późniejsze silniki z kodami „T” i „A” (które miały sprzęt związany z emisjami, aby spełnić przepisy rządowe). Ford wyprodukował 499 Boss 429 w 1970 roku. Dostępnych było pięć nowych kolorów nadwozia: Grabber Orange, Grabber Green, Grabber Blue, Calypso Coral i Pastel Blue; a wnętrze było dostępne w kolorze czarnym lub białym i czarnym. Boss 429 miał bardzo agresywny wygląd . Na uwagę zasługuje również matowo-czarny zintegrowany spojler podbródkowy Bossa 429. Ten spojler został zaprojektowany w celu zmniejszenia oporu aerodynamicznego działającego na samochód przy dużej prędkości. Opcjonalny tylny spojler był również dostępny . Tylne błotniki Boss 429 nabrały poszerzonego wyglądu i miały zintegrowane czerpaki powietrza, które zostały zamontowane na krawędzi nadkola. Dodatkowym elementem nadającym charakteru temu modelowi  był niepozornie umieszczony emblemat Boss 429  zamontowany na grillu samochodu.