GAZ 51A

RYS HISTORYCZNY  : GAZ-51 – lekki samochód ciężarowy produkowany w latach 1946–1975 przez firmę GAZ w ZSRR. Prace projektowe nad następcą lekkiego samochodu ciężarowego GAZ-AA i jego zmodernizowanej wersji GAZ-MM rozpoczęto w 1937 roku. Pierwsze prototypy o oznaczeniu GAZ-11-51 zbudowane zostały na początku 1939 roku i skierowane do badań drogowych, które zakończone zostały w czerwcu 1940 roku. Jeszcze w tym samym roku odbyła się oficjalna premiera tego modelu na Wszechzwiązkowej Wystawie Rolniczej w Moskwie. Do napędu prototypów modelu GAZ-51 wykorzystano 6-cylindrowy silnik benzynowy GAZ-11 o mocy maksymalnej 76 KM. Ładowność pojazdu wynosiła 2 tony. W 1941 roku dalsze prace rozwojowe zostały przerwane z powodu niemieckiego ataku na ZSRR. W 1943 roku prace badawcze nad tym modelem zostały wznowione. Jednak zmieniono założenia konstrukcyjne pojazdu odnośnie do ładowności, która miała wynosić 2,5 tony. Samochód otrzymał kabinę wzorowaną na amerykańskim Studebaker US-6, natomiast forma błotników była podobna do samochodów niemieckich. Ostatecznie pojazd, pod zmienionym oznaczeniem – GAZ-51, zaprezentowany został w 1945 roku i skierowany do próbnej produkcji małoseryjnej. Produkcja seryjna rozpoczęta została w 1946 roku w zakładzie GAZ w Gorki, jednak ze względu na duże zapotrzebowanie w latach 1950–1952 model ten produkowany był również w Irkucku. Produkcja wszystkich odmian modelu GAZ-51 została zakończona w 1975 roku, po wyprodukowaniu 3 481 033 egzemplarzy tego modelu. Na bazie podwozi GAZ-51 produkowano w kilku fabrykach autobusy GZA-651 i modele pochodne (PAZ-651, KAwZ-651 i inne). GAZ-51 produkowano też na licencji w Polsce jako FSC Lublin-51, w Korei Północnej i Chinach.

OPIS  : GAZ 51A

Do napędu GAZa-51 przewidziano 6-cylindrowy silnik benzynowy typu GAZ-51 o pojemności skokowej 3480 cm³ i mocy maksymalnej 70 KM. Jednostka napędowa zblokowana została z 4-biegową skrzynią manualną, poprzez którą napęd przenoszony był na koła tylne. W układzie jezdnym zastosowano przednią oś sztywną opartą na półeliptycznych wzdłużnych resorach piórowych wspartych przez ramieniowe amortyzatory hydrauliczne. Tylny most napędowy zawieszony został na resorach piórowych oraz dodatkowych resorach pomocniczych. W 1955 roku do produkcji skierowano zmodernizowaną wersję oznaczoną jako GAZ-51A. W modelu tym zastosowano centralny bębnowy hamulec pomocniczy, skrzynię ładunkową ze wszystkimi burtami otwieranymi oraz zmodernizowaną kabinę. GAZ-51 był w swoich czasach bardzo dobrze zaprojektowany, a jego technologia można powiedzieć, była zaawansowana. W porównaniu do swojego poprzednika, GAZa-MM, był on niewiele cięższy, a prawie dwukrotnie bardziej ładowny. Ten nowy model posiadał wiele nowinek technicznych – trzeba wymienić na przykład wymienne panewki silnika, hamulce hydrauliczne, pół-odśrodkowe sprzęgło, nowoczesny zapłon i kolektor, suche tuleje cylindrów i termostat w układzie chłodzenia. Rok 1957 przyniósł drobną zmianę kosmetyczną, ale wielką w znaczeniu politycznym – od tego roku samochód GAZ-51 przestał być nazywany samochodem „imienia Mołotowa” – w wyniku odwilży po śmierci Stalina minister spraw wewnętrznych Wiaczesław Mołotow stracił swoje względy i nie był już godzien, aby fabryka produkująca flagowe radzieckie pojazdy nosiła jego imię. GAZ stał się po prostu pojazdem Gorkowskiej Fabryki Samochodów. W 1958 r. roczna produkcja GAZ-51 osiągnęła apogeum – wyprodukowano wówczas ponad 173 tys. sztuk tej ciężarówki. W latach kolejnych największą uwagę przykładano do obniżenia masy własnej samochodu i w 1962 r. spadła ona do 2296 kg. Produkcja modelu GAZ-51 trwała do 2 kwietnia 1975 r. Była to ówczesna duma ZSRR. Przez niemal 20 lat wyprodukowano aż 3 481 033 ciężarówek i podwozi.