LEYLAND SHERPA VAN

RYS HISTORYCZNY  : Leyland Sherpa to pickup wprowadzony na rynek w 1974 roku przez brytyjskiego producenta samochodów British Leyland Motor Corporation, który został zbudowany pod różnymi producentami w zmodyfikowanej formie do 2005 roku. W 1981 roku Grupa BLMC została podzielona, tworząc Austin Rover Group. W jej skład wchodził Land Rover z działem pojazdów użytkowych, Freight Rover. Sherpa stał się teraz Freight Rover Sherpa, a później Freight Rover 200-300. Po nieudanej sprzedaży Austin-Rover Group General Motors w 1986 roku, została ponownie podzielona. Freight Rover wraz z DAF zostały połączone, tworząc Leyland DAF. Teraz Freight Rover 200-300 stał się Leyland DAF 200-400 lub Daf 400 na kontynencie europejskim. W 1993 roku Leyland DAF musiał złożyć wniosek o upadłość. Założono firmę LDV-GmbH, która na razie kontynuowała produkcję Leyland Daf 200-400 i ostatecznie oferowała go jako LDV Pilot i LDV Convoy do 2005 roku. Tak więc model z 1974 roku był budowany przez ponad 30 lat. BMC (Turcja) produkowało pochodną Sherpa w Turcji, a od 2006 r. również instrument pochodny typu pick-up na rynek krajowy.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : LEYLAND SHERPA VAN

Pod koniec lat sześćdziesiątych lekkie samochody dostawcze oferowane przez British Leyland Motor Corporation były przestarzałe. Austin-Morris J4 od dawna był technicznie przestarzały, a Austin-Morris 250 JU nie był zbyt popularny w handlu. Nie mogli już nadążyć za bardziej nowoczesnymi konkurentami Forda Transita i Bedforda Blitza. Tylko z Commer PB był na tym samym poziomie. Dlatego z części, które były już dostępne, musiał zostać stworzony następca, który stał się Leyland Sherpa. Został on opracowany przez Stana Dewsa, który wcześniej pracował w Leyland i pomagał rozwijać Forda Transita jako inżynier w Fordzie. Leylandowi udało się go odzyskać, a tym samym pewne podobieństwo Szerpy do Transita I. Później Leyland Sherpa był również sprzedawany jako Austin-Morris Sherpa. W 1974 roku wprowadzono Leyland Van. Oferowano furgony, minibusy, minibusy i podwozia do szerokiej gamy nadwozi. W najmniejszej wersji furgonu miał pojemność ładunkową 5,4 m³. Wiodący inżynier Stan Dews chciał zaoferować go jako furgonetkę z Leyland, ale to zdezorientowało klientów i doprowadziło do nazwy Leyland Sherpa 6 miesięcy po wejściu na rynek. Na początku rozwoju BLMC miało tylko około 7-procentowy udział w rynku samochodów dostawczych i dlatego opierało się na niskich kosztach produkcji i rozwoju. W ten sposób Sherpa otrzymał podwozie i osie Austin-Morris 250 JU oraz ściany boczne, tylną klapę i dach Austin-Morris J4. Jako napęd zastosowano silniki benzynowe „Series B” o pojemności 1622 cm³ i 1798 cm³, jak w Morris Marina, a także ulepszoną 1,8-litrową wersję starego silnika wysokoprężnego serii B o pojemności 1,5 litra, każdy z manualną skrzynią biegów. Dostępna była czterobiegowa manualna skrzynia biegów z 3-litrowego silnika serii C Austin, z nadbiegiem jako opcją. Inne części, które pochodziły z innych modeli grupy, to ogrzewanie i deska rozdzielcza Mariny, klamki drzwi Morrisa Mini i kierownica pochodziły z Austina 2200. Nowy model miał być węższy od konkurencyjnych Fordów Transita i Bedforda Blitz, dzięki czemu łatwo było manewrować nawet w wąskich uliczkach. Ponadto krótki kaptur powinien zapewniać lepszą ochronę w przypadku uszkodzenia przodu, zmniejszać koszty konserwacji i poprawiać regulację pozycji siedzenia. Silniki zostały zatem zainstalowane z przodu siedzeń i siedzenia za osią przednią. W rezultacie udział BLMC w rynku gwałtownie wzrósł, a budżet na rozwój został zwiększony. Przyniosło to 1978 nowe silniki serii O pojemności 1,7 i 2,0 litra, a także wzmocnione nadwozia. Od 1978 roku był również oferowany jako Austin-Morris Sherpa, a od 1982 roku stał się Freight Rover Sherpa. Leyland pojawił się w filmie o Jamesie Bondzie z 1977 roku „Szpieg, który mnie kochał” gdzie występuje w scenie Zaparkowany przy egipskich piramidach, gdy Bond walczy ze „Szczękami” o mikrofilm zawierający informacje o atomowej łodzi podwodnej.