CHEVROLET CORVETTE C2

RYS HISTORYCZNY  : Chevrolet Corvette (C2) to druga generacja samochodu sportowego Corvette, produkowanego przez oddział Chevroleta General Motors (GM) w latach modelowych 1963-1967. W ciągu 5 lat produkcji wyprodukowano 117 964 egzemplarze pojazdu.

 OPIS  : CHEVROLET CORVETTE C2

Po raz pierwszy wraz z nową generacją pojawiła się nowa odmiana nadwoziowa coupe o nazwie Corvette Stingray. Zmodyfikowano ramę, aby była lżejsza, przednie zawieszenie, ale przede wszystkim całkowicie zmieniono nadwozie, które miało przypominać wyglądem rekina. Samochód wyróżniał się tylną, panoramiczną szybą przedzieloną środkowym słupkiem, przez który przechodzi przetłoczenie, idące wzdłuż całego samochodu, imitujące kręgosłup „bestii”. Ze względów bezpieczeństwa nakazano firmie rezygnację z tego słupka i model na rok 1964 posiada już jednolitą panoramiczną szybę bez charakterystycznego słupka. Do napędu posłużył silnik 327 V8 o mocy 365 KM. W roku 1966 zastosowano silnik 427, z serii zwanej big-block, o mocach 425–435 KM. Jednostki były montowane pod podłużną maską. Rodowód samochodu produkcyjnego Sting Ray z 1963 roku można prześledzić do dwóch oddzielnych projektów GM: Q-Corvette i wyścigowego Sting Raya Billa Mitchella. Ćwiczenie Q-Corvette z 1957 roku przewidywało mniejszą, bardziej zaawansowaną Corvette jako model tylko coupe, szczycący się tylną skrzynią biegów, niezależnym tylnym zawieszeniem i hamulcami tarczowymi na cztery koła, z tylnymi hamulcami zamontowanymi wewnątrz. Stylistyka nadwozia była przemyślana, z kolczastymi błotnikami, długim nosem i krótkim, podwiniętym ogonem. W przypadku Corvette z 1966 roku silnik V8 z dużym blokiem występował w dwóch formach: 390 KM (290 kW) przy stopniu sprężania 10,25:1 i 425 KM przy kompresji 11:1, większych zaworach dolotowych, większym czterogardzielowym gaźniku Holley na aluminiowym kolektorze, mechanicznych podnośnikach i czterootworowych zamiast dwuotworowych pokrywach łożysk głównych. Chociaż nie miał więcej koni mechanicznych niż poprzedni 396 o wysokim stopniu sprężania, 427-calowy (6,993 cm3) V8 o mocy 425 KM (317 kW) miał znacznie większy moment obrotowy – 624 N⋅m w porównaniu z 563 N⋅m. W latach sześćdziesiątych moc silnika była czasami celowo zaniżana. Stało się tak z dwóch powodów; aby uspokoić nerwowe firmy ubezpieczeniowe i umożliwić samochodom kwalifikowanie się do niższych przedziałów NHRA w oparciu o moc i wagę. Szacunki do 450 KM (336 kW) dla 427 zostały zasugerowane jako bliższe prawdy. I odwrotnie, moc znamionowa w latach sześćdziesiątych została wykonana w SAE Gross Horsepower, która jest mierzona na silniku bez akcesoriów, filtra powietrza lub restrykcyjnego kolektora wydechowego, niezmiennie dając znacznie wyższą ocenę niż silnik faktycznie wytwarza po zainstalowaniu w samochodzie. Moc netto SAE jest mierzona przy założeniu wszystkich akcesoriów, filtrów powietrza i fabrycznego układu wydechowego; jest to standard, na który od 1972 roku oceniane są wszystkie amerykańskie silniki samochodowe. Ponieważ silniki V8 z dużymi blokami były na porządku dziennym, popyt na 327 był mniejszy, więc oferta małych bloków została zmniejszona z pięciu do dwóch w 1966 roku, a tylko podstawowe wersje 300 i 350 KM zostały zachowane. Oba wymagały paliwa premium przy stopniach sprężania znacznie przekraczających 10,0:1 i nie miały ciągu rakietowego jak 427, ale ich osiągi i tak były imponujące. Tak jak poprzednio, oba można było połączyć z automatyczną skrzynią Powerglide, standardową trzybiegową manualną lub czterobiegową opcją. Wygląd przodu modelu z 1966 roku został nieznacznie zmieniony za pomocą wstawki kraty wlotu powietrza, która zastąpiła poprzednie poziome pręty, a coupé straciło zamontowane na dachu otwory wentylacyjne, które okazały się nieefektywne. Corvette otrzymały również emblemat w rogu maski za rok 1966. Zagłówki były nową opcją, jedną z najrzadszych opcji była opcja Red Automatic z elektrycznie sterowanymi szybami i klimatyzacją z fabryki, której produkcja obejmowała tylko 7 kabrioletów i 33 coupe. Ten względny brak zmian odzwierciedlał plany wypuszczenia na rynek zupełnie nowej Corvette na rok 1967. Z pewnością nie odzwierciedlało to jednak spadku popularności samochodu. Rok 1966 okazał się kolejnym rekordowym, a sprzedaż wzrosła do 27 720 sztuk, co oznacza wzrost o około 4 200 sztuk w stosunku do roku 1965. Odkąd Corvette zadebiutowała na rynku, uwielbiają ją celebryci i gwiazdy. Fani często mogli zobaczyć Roberta Downeya Jr. w miejscach publicznych za kierownicą Corvette z 1965 roku. Aktor wybrał wielką piękność; jedyną wadą samochodu Downeya jest to, że nie ma go w Rally Red. Inni, którzy dali się nabrać na urok Chevroleta Corvette C2 z 1965 roku, to obsada serialu telewizyjnego Perry Mason. Ponadto fani lat 60. mogą zobaczyć C2 Vette z 1965 roku w kampaniach reklamowych Chevroleta z udziałem gwiazd Bonanzy, Bewitched i The Man From U.N.C.L.E. Nie trzeba dodawać, że atrakcyjność C2 Chevrolet Corvette trwa wiecznie, a nowe pokolenia wielbicieli nadal zakochują się w tym słynnym samochodzie, nawet z powodu seriali telewizyjnych i filmów akcji, takich jak seria Szybcy i wściekli. W filmie „Szybcy i wściekli 8” Letty Ortiz spędziła trochę czasu za kierownicą Corvette z 1966 roku. Samochód pomalowany jest w kolorze Rally Red, C2 Corvette Sting Ray ozdobiony profesjonalnymi elementami estetycznymi, nowoczesnymi hamulcami i kołami .Pod warunkiem, że kolor jest oryginalny, Corvette z 1966 roku jest jedną z zaledwie 3366 pomalowanych na czerwono w tym roku modelowym. Na przednich błotnikach nie ma żadnych plakietek sugerujących, że jest to Corvette C2 z wtryskiem paliwa, co oznacza, że oldschoolowy brutal był pierwotnie wyposażony w gaźniki Holley. Podsumowując, silnik V8 z przeszłości pasuje tylko do Michelle Rodriguez, tym bardziej, jeśli weźmie się pod uwagę, że amerykańska aktorka rozpędziła Jaguara F-Type SVR do 201 mil na godzinę (323 km/h). Ósma część sagi Szybcy i wściekli trafiła do kin 14 kwietnia 2017 roku.