PONTIAC GTO I

RYS HISTORYCZNY  : Pontiac GTO to samochód produkowany przez amerykańskiego producenta samochodów Pontiac w latach 1963-1974 w latach modelowych 1964-1974 oraz przez spółkę zależną GM Holden w Australii w latach modelowych 2004-2006. Na początku 1963 roku zarząd General Motors zakazał swoim Markom udziału w wyścigach samochodowych. Wraz z zakazem GM na wyścigi sponsorowane przez fabryki, menedżerowie Pontiaca zaczęli kłaść nacisk na osiągi uliczne. GTO stał się oddzielnym modelem Pontiaca (numer modelu 242) w 1966 roku, zamiast być „pakietem opcji” w Tempest LeMans. Wprowadzono również zmiany w stylizacji nadwozia . GTO przeszedł kilka zmian stylizacyjnych i mechanicznych w 1967 roku. Sprzedaż GTO w 1967 roku wyniosła 81 722 sztuk. W 1968 roku wprowadzono do produkcji GTO II generacji .

OPIS SZCZEGÓŁOWY : PONTIAC GTO 1 GENERACJA

Pierwsza generacja GTO jest uznawana za popularyzującą segment rynku Muscle Car w 1960 roku. Nazwa GTO była pomysłem DeLoreana, który inspirował się  kultowym Ferrari 250 GTO. Potężny silnik w samochodzie klasy średniej – taki zestaw w Ameryce w latach 60. sprawił, że powstał Pontiac GTO, który zapoczątkował erę muscle cars. Pomysłodawcą tego monstrum był konstruktor m.in. późniejszej maszyny czasu John Z. DeLorean. Zanim John DeLorean założył własną firmę i spróbował produkować nowatorski samochód, pracował w latach 1956-72 w General Motors. Pontiac GTO uczynił syna rumuńskiego emigranta gwiazdą przemysłu motoryzacyjnego w latach 60. Pomysł na muscle car był bardzo prosty – wystarczyło włożyć potężny silnik do niezbyt dużego auta i oferować je w korzystnej cenie. DeLorean wraz z inżynierem Russellem Gee – specjalistą od silników – wpadli na taki pomysł na początku lat 60. W efekcie zaproponowano, żeby samochód, który ma dawać frajdę z jazdy, był zbudowany na bazie modelu Tempest z 6,4-litrowym silnikiem V8. Pakiet GTO oferowano do modelu Tempest w wersjach Le Mans coupé, cabrio, jak i do pozbawionego środkowych słupków auta z hardtopem, za 300 dolarów. Pierwotnie Pontiaca GTO można było zamówić tylko wtedy, gdy zakreśliło się odpowiedni krzyżyk na liście dodatkowego wyposażenia modelu Tempest, a dokładnie należało zaznaczyć okienko przy „W62 GTO Package”. Dopiero później Pontiac uczynił z GTO samodzielny model. Silnik V8 otrzymał w takiej postaci specjalny wałek rozrządu oraz głowicę i popychacze o wysokiej wydajności. W rezultacie powstała jednostka o mocy 325 KM według normy SAE. Na życzenie można było mieć wersję Tri-Power, a wówczas otrzymywało się 348 KM. W 1964 roku Pontiac planował, że powstanie 5 tys. aut z pakietem GTO. Tymczasem było ich aż 32 tys.! Z tego powodu w 1965 roku postanowiono, że GTO będzie niezależnym pojazdem. Tak też się stało w przypadku auta z roku modelowego 1966. Przy okazji „powtórnego debiutu” samochód został kompletnie zmodernizowany. Masywna karoseria otrzymała wówczas podwójne okrągłe reflektory, ale ustawione nietypowo – jeden nad drugim, a nie obok siebie. Ponadto nadwozie stało się bardziej zaokrąglone. Dokładnie tak jak w prezentowanym modelu. W 1966 r. Pontiac sprzedał 97 tys. sztuk swojego muscle car – już nigdy firmie, jeśli chodzi o auta tego typu, nie udało się uzyskać podobnego wyniku w ciągu 12 miesięcy. Mit tego samochodu jest tak samo niepodważalny, jak jego duchowego ojca Johna Z. DeLoreana.