ALFA ROMEO ROMEO 2

RYS HISTORYCZNY : Romeo to furgonetka produkowana przez producenta samochodów o tej samej nazwie Alfa Romeo, od 1954 do 1967 roku, głównie w fabryce Pomigliano d’Arco, w trzech seriach: „Romeo”, „Romeo 2” i „Romeo 3”.Jest również znany pod nazwami Autotutto i T10. Pierwsza Alfa Romeo T10 „Autotutto” („wszystkie zastosowania”) została zaprezentowana na Salonie Samochodowym w Turynie w 1954 roku w wersjach panelowych i minibusowych. Druga seria Romea, znana jako „Romeo 2”, została wyprodukowana w latach 1957-1967. Był wyposażony w te same silniki, co poprzednia seria, ale zainstalowano skrzynię biegów utworzoną przez czterobiegową manualną skrzynię biegów ZF. Został zmontowany zarówno we Włoszech (do 1966 r.), jak i w Hiszpanii (do 1967 r.). W tym ostatnim kraju został zbudowany na licencji przez Alfa Romeo przez FADISA (Fabricacion de Automoviles Diesel S.A.). Egzemplarze produkowane w Hiszpanii były wyposażone w silnik Perkins typu 4.99 o pojemności skokowej 1600 cm³ oraz zsynchronizowaną skrzynię biegów na wszystkich biegach do przodu. Motor Ibérica kupiła FADISA w 1967 roku i zakończyła produkcję Romeo 2 w Hiszpanii. Trzecia seria Romeo, znana jako „Romeo 3”, była produkowana tylko przez 6 miesięcy w 1966 roku. Został również wyposażony w czterobiegową manualną skrzynię biegów ZF. Ta seria wprowadziła ulepszenia, takie jak sprzęgło hydrauliczne i regulowane siedzenia. Łącznie 23 000 sztuk tej pierwszej generacji zostało zbudowanych we Włoszech i na licencji w Hiszpanii przez FADISA (Fabricación de Automoviles Diesel S.A.).

OPIS  : ALFA ROMEO ROMEO 2

Zaktualizowana wersja Romeo 2 została wprowadzona w 1957 roku. Został zmontowany we Włoszech, a także zbudowany na licencji w Hiszpanii przez FADISA (Fabricación de Automoviles Diesel S.A.). Wersja hiszpańska posiadała silnik wysokoprężny Perkins 4.99 o pojemności 1.6 litra oraz skrzynię biegów z synchronizacją na wszystkich biegach do przodu. Romeo 1 został zastąpiony przez Romeo 2 i był wizualnie identyczny z wyjątkiem emblematu, a gama modeli również pozostała niezmieniona. Istniało wiele fabrycznych wariantów Romeo, normalny furgon bez tylnych szyb bocznych, van z dwoma lub trzema bocznymi oknami w zależności od liczby rzędów siedzeń pasażerskich, pick-upy, platformy, normalne kabiny, kabiny załogowe, minibusy itp., itp. Do tego doszły niezliczone przebudowy zbudowane przez różnych producentów nadwozi, takich jak auto transportery, jednostki reklamowe, mobilne stragany i inne pojazdy specjalistyczne. W 1967 roku, kiedy przedni panel został zaktualizowany o szerszą chromowaną i siatkową osłonę chłodnicy, a moc silnika została zwiększona do 52 koni mechanicznych, Romeo 2 stał się znany jako A12 (A jak autocarri – wersja z kabiną ciężarówki z otwartym podwoziem) i F12 (F jak furgoni chiusi – zamknięta wersja furgon). Modele A12 i F12 były wyposażone w silnik Alfa Romeo o pojemności 1290 cm³ (1.3) z podwójnym wałkiem rozrządu „Nord” o mocy 52 koni mechanicznych, napędzający przednie koła za pośrednictwem czterobiegowej skrzyni biegów, ale w 1973 roku A12 i F12 były również oferowane z 4-cylindrowym silnikiem Perkins Diesel, który był montowany w Giulii Limuzyna. Prędkość maksymalna dla wersji A12 i F12 wynosiła około 115 km/h i aby zapanować nad tą ogromną prędkością, z przodu zamontowano hamulce tarczowe, a z tyłu hamulce bębnowe. W latach 1967-1971 dostępne były również modele A11 i F11, wizualnie identyczne jak A12 i F12, miały mniejszą ładowność i mniejszą moc silnika, aby umożliwić im wjazd do włoskich miast, które przewidywały, że pojazdy użytkowe mogą wjeżdżać do centrum miasta. Pojemność i moc musiały być poniżej pewnych wartości.