AMC MATADOR COUPE

RYS HISTORYCZNY  : AMC Matador to seria amerykańskich samochodów, które były produkowane i sprzedawane przez American Motors Corporation (AMC) w dwóch generacjach, od 1971 do 1973 (średniej wielkości) i od 1974 do 1978 roku (pełnowymiarowe), w wersjach dwudrzwiowych z twardym dachem (pierwsza generacja) i coupe (druga generacja), a także w czterodrzwiowych wersjach nadwozia sedan i kombi. Matador pierwszej generacji był skoncentrowany na segmencie rynku „rodzinnego”. Był również oferowany w wersjach wyczynowych, co zostało podkreślone w serii wyścigów NASCAR ze wsparciem fabrycznym od 1972 do 1975 roku. Wraz z drugą generacją Matador stał się największym samochodem AMC po tym, jak Ambassador, który dzielił tę samą platformę, został wycofany z produkcji po roku modelowym 1974. Wersje wyposażenia premium drugiej generacji Matadora coupé były sprzedawane jako Barcelona i Oleg Cassini (na cześć znanego projektanta mody), pozycjonując coupé w segmencie luksusowych samochodów osobowych. Matador był popularny jako samochód policyjny w Stanach Zjednoczonych, a w kilku serialach telewizyjnych Matadorzy grali znaczące role.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : AMC MATADOR COUPE

Kierownictwo American Motors dostrzegło szansę na zastąpienie „nieinspirowanego” dwudrzwiowego hardtopu Matador nowym designem, aby przyciągnąć ludzi poszukujących ekscytującej, sportowej stylistyki w segmencie rynku wyprzedzającym resztę rynku motoryzacyjnego. Marketerzy chcieli również modelu, który odpowie na popyt na pluszowe coupé średniej wielkości po zakończeniu ery muscle carów. W roku modelowym 1974 wprowadzono aerodynamicznie stylizowane coupé typu fastback z wyraźnymi „tunelowanymi” obramowaniami reflektorów. Matador coupé był jedynym całkowicie nowym modelem w popularnym segmencie samochodów średniej wielkości, wyraźnie ukierunkowanym na Chevroleta Chevelle Coupe, Forda Torino Coupe i Plymouth Satellite Sebring. Coupé zostało zaprojektowane pod kierownictwem wiceprezesa AMC ds. stylistyki, Dicka Teague’a, przy udziale Marka Donohue, słynnego kierowcy wyścigowego. Dział stylistyczny AMC miał większą swobodę dzięki decyzji o zaprojektowaniu nowego Matadora wyłącznie jako coupe, bez ograniczeń związanych z próbami dopasowania wersji sedan i kombi do tych samych linii nadwozia. Teague podobno zaprojektował przód coupé jako hołd dla jednego z pierwszych AMC, które zaprojektował, Rambler American z 1964 roku. Był to jeden z kilku charakterystycznych elementów, ponieważ długa, opadająca maska była podkreślona przez głęboko tunelowane reflektory pomiędzy szeroką osłoną chłodnicy z kierunkowskazami przypominającymi światła drogowe. Przednia krawędź maski była częścią charakterystycznej linii zagięć, która biegła w całości wokół środka samochodu i ciągnęła się przez tył. Drzwi coupé były wyjątkowo długie i wyposażone w bez ramowe szyby. Charakterystyczny był również słupek B, a boczne okna ćwiartkowe opadały wraz z linią dachu. Połączenie długiej, nisko położonej maski i wysokiego, krótkiego tylnego pokładu uwydatniło wygląd coupé w kształcie wiatru. Nowe coupé charakteryzowało się unikalnym designem, aby uniknąć masywnego, blokowego wyglądu. Nadwozie przepływało pod szeroką osłoną chłodnicy coupé z tunelowanymi reflektorami z tyłu o nieprzerwanym wzorze z czterema okrągłymi tylnymi lampami i wciętą tablicą rejestracyjną, podczas gdy zderzaki były wolnostojące z gumowymi osłonami ukrywającymi chowane amortyzatory. Specjalna edycja Olega Cassiniego coupé Matador była dostępna w latach modelowych 1974 i 1975. Pozycjonował się w segmencie średniej wielkości samochodów luksusowych, który był bardzo popularny w połowie lat 70. Cassini Matador był najnowszym z serii designerskich samochodów sprzedawanych przez AMC w ramach programu uruchomionego w 1971 roku, kiedy AMC podpisało kontrakty z wybranymi czołowymi nazwiskami w świecie mody. Model Cassini podążał za unikalnymi projektami Gucci Hornet i Pierre Cardin Javelin, a także pakietem Levi’s Gremlin i Hornet. American Motors zlecił słynnemu amerykańskiemu projektantowi mody opracowanie eleganckiego, zorientowanego na luksus projektu haute couture dla zupełnie nowego coupé Matador. Cassini była znana w Hollywood i wyższych sferach z tworzenia eleganckich sukienek ready-to-wear, w tym tych noszonych przez Jacqueline Kennedy. Według Dicka Teague’a, wiceprezesa producenta samochodów ds. stylistyki, AMC chciało dotrzeć do nabywców samochodów średniej wielkości w wieku od 25 do 35 lat, a badania marketingowe wykazały, że Cassini był „autorytetem w dziedzinie mody, którego nazwisko było znane w Ameryce”, ponieważ jego nazwisko znajdowało się na szczycie list rozpoznawalności konsumentów. Cassini pomógł wypromować samochód w reklamie AMC. Był to również pierwszy przypadek w modelach projektantów AMC, w którym ekspert od mody wpłynął zarówno na detale wewnętrzne, jak i zewnętrzne, aby „cały samochód podkreślał starannie dopracowana harmonię kolorów, wykończenia i tkanin”. Zgodnie ze stylistyką Cassiniego, nowy „gładki i śliski” dwudrzwiowy dwudrzwiowy model zawierał „znaki haute couture” z „tapicerką, panelami i podsufitką wykonanymi w kolorze kruczoczarnej, z miedzianymi elementami wykończeniowymi, a także z dywanami i winylowym dachem również oferowanym w miedzianym kolorze akcentującym. Zewnętrzne wykończenie obejmowało paski, listwy ochronne po bokach nadwozia, niestandardowe kołpaki i specjalne emblematy herbu „Oleg Cassini”. Coupé Cassini były ograniczone do czarnych, białych lub miedzianych metalicznych lakierów zewnętrznych i wszystkie były wyposażone w dach pokryty winylem. Posiadały również wykończenia w kolorze miedzi w grillu, ramkach reflektorów, w standardowych kołpakach typu turbinowego, a także we wnęce na tylną tablicę rejestracyjną. AMC Matador Coupe pojawia się w filmie o przygodach agenta 007 James Bond „Człowiek ze złotym pistoletem” gdzie pojazd prowadzi złoczyńca Francisco Scaramanga, gdy oficer wywiadu Mary Goodnight ukrywa jedno z urządzeń śledzących Homera Q w bagażniku samochodu, zanim zostaje wepchnięta do bagażnika i porwana. Scaramanga i jego pomocnik, Nick Nack, przyspieszają, a Bond rusza za nimi w pościg w swoim zarekwirowanym AMC Hornet. Po przedarciu się przez ruch uliczny w Bangkoku, sekwencja pościgu kończy się, gdy złoczyńcy wjeżdżają do hangaru, gdzie Matador zamienia się w samolot. Mocowanie skrzydła, w komplecie z silnikiem odrzutowym, zatrzaskuje się na samochodzie, podczas gdy tablica przyrządów samolotu opuszcza się na deskę rozdzielczą. Bond, który został obrożowany przez miejscową policję, patrzy z frustracją, jak Matador wzbija się w niebo. Tymczasem Goodnight doznaje szoku, gdy otwiera bagażnik samochodu i odkrywa, że jest w powietrzu. Później Bond informuje M., że samochód został odnaleziony, porzucony 200 mil od Bangkoku. Do latającego samochodu Scaramangi filmowcy wybrali brązowo-czarny AMC Matador Brougham Coupé z 1974 roku, edycja Olega Cassiniego – 2-drzwiowy fastback z silnikiem V8. Wyposażony był w 3-biegowy automatyczny układ napędowy, przyspieszający od 0 do 60 mil na godzinę w 10,4 sekundy z czasem ćwierć mili wynoszącym 17,7 sekundy.