NSU PRINZ II 30E

YS HISTORYCZNY  : samochód osobowy produkowany w Niemczech Zachodnich przez NSU Motorenwerke AGw latach 1958 – 1973. Pierwszy powojenny samochód NSU, Prinz I, został zaprezentowany na Salonie Samochodowym we Frankfurcie we wrześniu 1957 roku wraz z hasłem reklamowym „Fahre Prinz und Du bist König” („Prowadź księcia, a jesteś królem”). Po pilotażowym uruchomieniu 150 samochodów przedprodukcyjnych, produkcja seryjna rozpoczęła się w marcu 1958 roku. Prinz II (wersja „luksusowa”) został wydany w 1959 roku z lepszym wykończeniem i całkowicie zsynchronizowaną skrzynią biegów. Wersja eksportowa 30E została wyposażona w silnik o mocy 30KM.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : NSU PRINZ II 30E

Prinz 30 był dostępny jako 2-drzwiowysedan z pionową linią dachu i miejscami siedzącymi dla czterech osób. Drzwi otwierały się wystarczająco szeroko, aby umożliwić rozsądny dostęp nawet do tylnych siedzeń, chociaż przestrzeń na nogi była poważnie ograniczona, jeśli próbowano pomieścić cztery pełnowymiarowe osoby dorosłe. Oprócz bagażnika dostępnego przez luk z przodu samochodu i dzielonego z kołem zapasowym i wlewem paliwa, za tylnym siedzeniem znajdowała się wąska, ale głęboka przestrzeń na całej szerokości, wystarczająca do pomieszczenia walizki wakacyjnej. Głośny dwucylindrowy silnik o pojemności 600 cm³  znajdował się z tyłu, gdzie napędzał tylne koła za pośrednictwem czterobiegowej, całkowicie zsynchronizowanej skrzyni biegów. Współcześni byli pod wrażeniem zwięzłości harmonogramu konserwacji, z silnikiem, skrzynią biegów i zwolnicą pracującą jako pojedyncza komora, a wszystko smarowane olejem, dodawanym przez wlew w pokrywie skrzynki kołyskowej. Były tylko dwie smarowniczki wymagające uwagi, umieszczone na sworzniach skrętu. Silnik został również wyróżniony w ówczesnych raportach za oszczędność paliwa i długowieczność. Chociaż głośny, silnik oferował imponującą elastyczność, przypominając mocne strony NSU jako producenta motocykli. Był to samochód ekonomiczny, zaprezentowany na salonie samochodowym we Frankfurcie w 1957 roku, aby konkurować z Goggomobile i Lloyd na rynku niemieckim, i podobnie jak tamte, był napędzany dwucylindrowym silnikiem w lekkim nadwoziu. Prinz był jednak chłodzony powietrzem i opierał się na w pełni niezależnym zawieszeniu. Był to wyraźnie utylitarny samochód, całkowicie minimalistyczny z natury – i dziwnie przyjemny w prowadzeniu. Był łatwy w utrzymaniu i serwisowaniu dzięki prostemu silnikowi i skrzyni biegów przypominającemu motocykl. Ale podobnie jak jednoślad, brakowało mu wyrafinowania i był odrobinę hałaśliwy. Prawdę mówiąc, zainteresowanie poza Niemcami gdzie zdecydowana większość została pierwotnie sprzedana ograniczyło się głównie do Ameryki Południowej zwłaszcza Argentyny gdzie znalazł spore grono zwolenników głownie ze względu na produkcję tych pojazdów na licencji przez firmę  Autoar . Model Prinz był również budowany w Jugosławii (przez PRETIS), Urugwaju (Nordex S.A ) i Egipcie. Prinz 30E ( wersja na eksport),  były wyposażony w trójkątne okna wentylacyjne w drzwiach i rozkładane siedzenia. Przednie kierunkowskazy nie były już na błotnikach, ale były zamontowane pod głównymi reflektorami.