FABRYKA BARREIROS

Firma została założona w 1954 roku jako „Barreiros Diesel S.A.” przez Eduardo Barreirosa z siedzibą w Madrycie. Założona początkowo jako producent silników wysokoprężnych, w Ourense firma rozszerzyła swoją działalność o produkcję pojazdów użytkowych, zawierając umowy licencyjne z francuskim Berliet (kabiny ciężarówek), brytyjskim AEC (autobusy i autokary), niemieckim Hanomag (ciągniki rolnicze) oraz Vidal & Sohn Tempo-Werke GmbH (lekkie samochody dostawcze i ciężarowe), wszystkie napędzane własnymi silnikami Barreirosa. Dodatkowo pod koniec lat pięćdziesiątych obowiązywał kontrakt rzeczowy z Polskim Starem, na mocy którego bezsilnikowe ciężarówki Star z podwoziem i kabiną były eksportowane do Hiszpanii, a silniki Barreiros do Polski; całość zaowocowała sprzedażą ciągników Star z silnikiem Barreirosa w Chinach (a polskich ciężarówek w Hiszpanii). Później Barreiros rozszerzył swoją działalność o produkcję samochodów osobowych dzięki współpracy (i powiązaniom kapitałowym) z Chrysler Corporation. W 1963 roku zawarto umowę z Chryslerem na budowę Dodge’a Darta, co pozwoliło firmie wejść na rynek samochodowy. Sprzedawany jako Barreiros Dart, miał zmodyfikowaną stylistykę przodu, czterobiegową skrzynię biegów i wszechstronne hamulce tarczowe. W tym czasie hiszpański rynek motoryzacyjny był silnie chroniony, co sprawiało, że wejście na niego było możliwe tylko dzięki produkcji krajowej. W latach sześćdziesiątych gama została poszerzona o kilka mniejszych modeli francuskiej filii Chryslera, Simca. W 1966 roku wprowadzono na rynek Simca 1000 wyprodukowaną przez Barreiros, a później do gamy dołączyła Simca 1200 (w rzeczywistości francuska Simca 1100, ale z większym standardowym silnikiem na rynek hiszpański). Od 1965 do 1970 roku hiszpańska wersja Dodge’a Darta oparta na oryginale ze Stanów Zjednoczonych była produkowana w fabryce Barreiros Villaverde w Madrycie, przy użyciu tego samego rozstawu osi 2,819 mm, ale z inną blachą; Dodge 3700 (powszechnie znany jako Dart) był produkowany od 1971 do 1978 roku. Łącznie w Hiszpanii wyprodukowano 17 589 egzemplarzy obu modeli, zostały one wyprodukowane jako zestaw do rozbiórki importowany z Argentyny ze względu na protekcjonistyczne hiszpańskie przepisy tamtych lat. Dart i 3700 były największymi samochodami produkcji krajowej dostępnymi w Hiszpanii we wszystkich latach produkcji. Był to drogi luksusowy samochód o bardzo niskim zużyciu paliwa jak na hiszpańskie standardy. Oznaczenie GL było modelem luksusowym, podczas gdy GT było bardziej sportową wersją. Wszystkie benzynowe Dodge’e miały największy silnik, jaki kiedykolwiek zamontowano w masowo produkowanym samochodzie w Hiszpanii, silnik Chrysler Slant 6 o pojemności 3,7 l. Liczba „3700” odnosi się do pojemności skokowej 3,7 litra. Żaden inny samochód z sześciocylindrowym silnikiem nie został wyprodukowany w Hiszpanii w tak dużej liczbie. Wyprodukowano również silnik wysokoprężny Dart (nazwany „Barreiros Diesel”). Modele te były bardzo proste i bardzo powolne i wykorzystywały okrągłe tylne światła z pierwszej generacji Simca 1000. Produkowano wersję kombi, a także inne warianty (kawalkady dyplomatyczne, karetki pogotowia, karawany itp.). Produkcja hiszpańskiego Dodge’a Darta/Dodge’a 3700 zakończyła się w 1977 roku. Peugeot kupił fabrykę w Villaverde, gdy Chrysler pozbywał się europejskich operacji w Hiszpanii, Francji i Wielkiej Brytanii. Hiszpańskie Dodge były popularne wśród członków rządu Franco w latach 60. i 70. Admirał Luis Carrero Blanco zginął 20 grudnia 1973 roku podczas podróży swoim Dodge’em 3700 GT. 12 czerwca 1975 roku Fernando Herrero Tejedor, sekretarz generalny Movimiento Nacional i polityk mentor Adolfo Suárez, zginął w wypadku samochodowym podczas podróży swoim służbowym Dodge’em 3700 w gminie Adanero. Po tym, jak ostatnie dziesięć limuzyn Crown Imperial zbudowanych przez Ghia zostało ukończonych dla Chryslera, Ghia sprzedała swoje oprzyrządowanie firmie Barreiros. Barreiros zbudował dziesięć limuzyn, bardzo podobnych do tych zbudowanych przez Ghia i podobnych do ostatnich dziesięciu zbudowanych przez Ghia, zbudowanych jako modele z 1965 roku z nadwoziem z 1966 roku. W 1969 roku Chrysler Europe przejął całkowitą kontrolę nad firmą. W 1975 roku Barreiros stał się po raz pierwszy jedynym dostawcą modelu Chrysler Europe, gdy linie produkcyjne wolno sprzedającego się Chryslera serii 180 zostały przeniesione do Madrytu z fabryki Simca w Poissy. W przeciwieństwie do większości innych krajów europejskich, Chrysler 180 stał się stosunkowo popularny w Hiszpanii. Barreiros kontynuował również montaż innych modeli Chryslera Europe na rynek krajowy, w tym Simca 1307 (przemianowana w Hiszpanii na Chrysler 150, aby była bardziej zgodna z popularnym 180) i Simca Horizon. Po stronie ciężarówek i autobusów oferowano pełną gamę lekkich, średnich i ciężkich modeli, nadal sprzedawanych jako Barreiros w Hiszpanii i jako Dodge lub Fargo w innych krajach, ale ostatecznie znaczek Dodge zwyciężył na wszystkich rynkach. W 1978 roku Chrysler Europe został sprzedany koncernowi PSA, który następnie zmienił nazwę wszystkich byłych modeli Chryslera/Simca na Talbot (tak na przykład Chrysler 150 stał się Talbot 150). Barreiros kontynuował montaż modeli samochodów Talbot wprowadzonych na rynek za rządów PSA, takich jak Talbot Solara czy Talbot Samba. Dział samochodów ciężarowych i autobusów został sprzedany firmie Renault, zwanej również RVI, i przez krótki czas dawne oryginalne modele Barreiros, w większości ciężarówki, były sprzedawane pod nazwą Renault / hiszpańskie Renault. Fabryka pojazdów silnikowych Barreiros Diesel SA w Villaverde w Madrycie jest obecnie własnością ogromnej firmy „Renault Trucks (España) SA”, w której produkowane są nowoczesne samochody ciężarowe i ciężkie Renault. Premier Hiszpanii admirał Luis Carrero Blanco, który służył pod dowództwem generała Francisco Franco, został zamordowany w 1973 roku podczas jazdy opancerzonym Dodge’em 3700 GT przez 80-kilogramową bombę podłożoną przez baskijską grupę separatystyczną ETA. Samochód, którego opancerzona konstrukcja wytrzymała 80-kilogramową bombę dynamitową, został wysadzony nad dachem budynku i wylądował na wewnętrznym dziedzińcu budynku. Carrero Blanco i jego kierowca zginęli. Samochód znajduje się obecnie na wystawie w Muzeum Armii w Toledo.

ŹRÓDŁO : WIKIPEDIA