BMW 3.0 CSL E9

RYS HISTORYCZNY  : BMW E9 to seria coupé produkowanych przez niemieckiego producenta samochodów BMW w latach 1968 – 1975. Początkowo wydany jako model 2800 CS, E9 bazował na czterocylindrowych coupé BMW 2000 C / 2000 CS, które zostały powiększone do sześciocylindrowego silnika BMW M30. Nadwozie E9 zostało zbudowane przez firmę Karmann. Jako samochód wyścigowy E9 odnosił duże sukcesy w Europejskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych i Deutsche Rennsport Meisterschaft, zwłaszcza model z homologacją 3.0 CSL. Seria E9 została zastąpiona przez serię E24 6. W 2015 roku BMW zaprezentowało samochód koncepcyjny 3.0 CSL Hommage na Concorso d’Eleganza Villa d’Este. Samochód jest hołdem dla 3.0 CSL. 24 listopada 2022 r. BMW zaprezentowało zupełnie nowy model 3.0 CSL oparty na BMW M4, oddając hołd oryginalnemu E9 3.0 CSL.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : BMW 3.0 CSL  E9 MOTORSPORT

Wprowadzony na rynek w maju 1972 roku, model 3.0 CSL został specjalnie zaprojektowany w celu umożliwienia ścigania się w Europejskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych. Zbudowano 1 265 egzemplarzy. Litera „L” w oznaczeniu oznaczała leicht (lekki), w przeciwieństwie do innych oznaczeń BMW, gdzie oznaczała lang (długi). Lekkość została osiągnięta dzięki zastosowaniu cieńszej stali do budowy korpusu urządzenia, usunięciu wykończenia i izolacji akustycznej, zastosowaniu drzwi, maski i pokrywy bagażnika ze stopu aluminium oraz zastosowaniu okien bocznych z pleksiglasu. Pięćset CSL 3.0 wyeksportowanych do Wielkiej Brytanii nie było tak lekkich jak pozostałe, ponieważ importer nalegał na zachowanie izolacji akustycznej, elektrycznych szyb i standardowych zderzaków E9 w tych samochodach. CSL nie był sprzedawany w Stanach Zjednoczonych. Początkowo 3.0 CSL korzystał z tego samego silnika co 3.0 CS, ale jego pojemność skokowa została zwiększona do 3003 cm³ poprzez zwiększenie średnicy cylindra o jedną czwartą milimetra do 89,25 mm. Zrobiono to w sierpniu 1972 roku, aby umożliwić ściganie się CSL w kategorii wyścigowej „ponad trzy litry”, co pozwoliło na pewne zwiększenie pojemności skokowej w samochodach wyścigowych. W 1973 roku silnik w 3.0 CSL otrzymał kolejną, bardziej znaczącą pojemność skokową do 3153 cm³  poprzez zwiększenie skoku do 84 mm , o mocy 203 KM (152 kW) przy 5600 obr./min i momencie obrotowym 286 Nm (211 lb⋅ft) przy 4200 obr./min. Ta ostateczna wersja 3.0 CSL została homologowana w lipcu 1973 roku wraz z pakietem aerodynamicznym obejmującym dużą zaporę powietrzną, krótkie żebra biegnące wzdłuż przednich błotników, spojler nad i za krawędzią spływu dachu oraz wysokie tylne skrzydło. Tylne błotniki nie były montowane fabrycznie, ale pozostawiono je w bagażniku do montażu po zakupie. Stało się tak, ponieważ skrzydła były nielegalne do użytku na niemieckich drogach. Pełny pakiet aerodynamiczny przyniósł wyścigowym CSL przydomek „Batmobil”. CSL rywalizował w Grupie 2 w Mistrzostwach Europy Samochodów Turystycznych, a kierowcy CSL zdobyli tytuł kierowców sześć razy w latach 1973 i 1975-1979. CSL rywalizował również w grupie 5 Special Production, wygrywając trzy rundy Mistrzostw Świata w 1976 roku. W specyfikacji FIA Group 4, zwłaszcza gdy prowadził ich Hans-Joachim Stuck (samochód występujący w Enthusia Professional Racing), rywalizowali z wyścigowymi wersjami Porsche 911 i Forda Capri z pewnymi sukcesami. W 1973 roku Toine Hezemans wygrał Mistrzostwa Europy Samochodów Turystycznych w klasie 3.0 CSL i wraz z Dieterem Questerem poprowadził 3.0 CSL do zwycięstwa w swojej klasie w Le Mans. Hezemans i Quester zajęli drugie miejsce w Grand Prix Niemiec na torze Nürburgring w 1973 roku, wyprzedzając jedynie Chrisa Amona i Hansa-Joachima Stucka w innym czasie 3.0 CSL. W latach 1975-1979 silniki 3.0 CSL wygrywały Europejskie Mistrzostwa Samochodów Turystycznych w każdym roku. Model 3.0 CSL brał udział w mistrzostwach IMSA GT Championship w 1975 roku, a Sam Posey, Brian Redman i Ronnie Peterson wygrywali wyścigi w trakcie sezonu. Pierwsze dwa samochody BMW Art Car to właśnie były 3.0 CSL; pierwszy został namalowany przez Alexandra Caldera, a drugi przez Franka Stellę.