BMW M3 ( E30 )

RYS HISTORYCZNY  : BMW M3 – sportowa wersja samochodów BMW oparta na serii 3. Pierwsze BMW M3 pojawiło się w 1985 roku. Obecnie istnieje już 6 generacji tych pojazdów. Moc waha się od 195 KM w najstarszym modelu E30 do 500 KM w modelu M4 GTS (F82). W obecnej generacji F80 nazwa M3 odnosi się tylko do wersji sedan, wersja coupé otrzymała nazwę M4 i oznaczenie F82. Model BMW M3 E30 był produkowany z przeznaczeniem na rynek europejski, japoński oraz amerykański. W sierpniu 1985 roku w magazynie motoryzacyjnym Auto-Deutschlandpojawiła się plotka o nowym samochodzie sportowym. Samochód grupy A od BMW, który zgodnie z przepisami był rasowym samochodem wyścigowym, ale miał być również produkowany w wersji dopuszczonej do jazdy po otwartych drogach do codziennego użytku. Spekulacje na temat tego wymarzonego samochodu, który mógłby poruszać się po normalnych drogach i był przeznaczony dla „najbardziej dynamicznych kierowców BMW serii 3”, były jak najbardziej na miejscu. Eksperci nie trafili jednak w sedno jednej z przewidywań: byli przekonani, że każdy, kto „chce być kluczowym graczem w zespole A, musi mieć turbodoładowanie pod maską”. Nieprawda. BMW M3 miało silnik wolnossący. Stał się najbardziej udanym samochodem turystycznym w historii BMW. Projekt M3 został uruchomiony zaledwie kilka miesięcy wcześniej. Produkcja samochodu sportowego M1 z centralnie umieszczonym silnikiem została już od jakiegoś czasu przerwana, a prezes BMW Eberhard Kuenheim zlecił projekt następcy, jak głosi legenda. Po jednej ze swoich regularnych wizyt w Motorsport GmbH na Preußenstraße w Monachium powiedział, niemal zaraz po wyjściu: „Panie Rosche, potrzebujemy sportowego silnika do serii 3”. Jego aspiracje były w dobrych rękach. Firma Motorsport GmbH wraz z dyrektorem zarządzającym ds. rozwoju technicznego Paulem Rosche zademonstrowała swoje doświadczenie w legendarnych limuzynach serii 5 napędzanych silnikami M, a także opracowała silnik turbo Formuły 1, który napędzał Brazylijczyka Nelsona Piqueta do zdobycia mistrzostwa świata w Brabhamie BMW w 1983 roku. Nowy silnik serii 3 miał z tym coś wspólnego: skrzynię korbową. Wywodzi się on z produkcji seryjnej i faktycznie stanowił podstawę dla dwulitrowego silnika z czterema cylindrami. Cztery cylindry oznaczały mniejszą masę i wysoki moment obrotowy, idealną platformę dla silnika sportowego w przewidywanej klasie pojemności skokowej. Oczywiście czterocylindrowy silnik seryjny był zbyt oswojony jak na silnik sportowy. Potrzebne było kompleksowe zwiększenie mocy, aby przekształcić dzielnego konia roboczego w atletyczną i sportową jednostkę napędową. Konstruktorzy BMW zwiększyli pojemność skokową do 2,3 litra i zastosowali formułę, która już od wielu lat odnosiła znaczące sukcesy: czterozaworową konstrukcję. Był też inny powód, dla którego zdecydowano się na silnik czterocylindrowy i nie zastosowano silnika sześciocylindrowego wprowadzonego w BMW serii 3. Dłuższy wał korbowy w dużym silniku zaczął wibrować znacznie wcześniej niż krótszy wał czterocylindrowy. Dlatego konstruktorzy zaprojektowali napęd wału korbowego BMW M3 z wystarczającą stabilnością skrętną, aby osiągnąć 10 000 obrotów na minutę i więcej. W porównaniu z czterocylindrowym silnikiem montowanym w pojazdach seryjnych oznacza to wzrost o ponad 60 procent. W przeciwieństwie do samochodu sportowego z centralnie umieszczonym silnikiem, BMW M3 nie miało być wytwarzane ręcznie w małych partiach. Samochód ten miał być produkowany seryjnie na linii montażowej. Miał on rywalizować w sportach motorowych samochodów turystycznych, a dokładniej jako samochód wyścigowy grupy A, zdefiniowany jako „samochód produkcyjny”, którego co najmniej 5000 sztuk musi zostać zbudowanych w ciągu dwunastu kolejnych miesięcy zgodnie z załącznikiem J do międzynarodowych przepisów dotyczących sportów samochodowych. Jednak wielu z nich natychmiast zniknęło w garażach i warsztatach, aby otrzymać nowy strój. W końcu M3 zostało zaprojektowane jako samochód wyścigowy, a teraz nadszedł czas, aby udowodnić, że naprawdę może się „ścigać”. Mistrzostwa Świata Samochodów Turystycznych odbyły się po raz pierwszy w 1987 roku. I właśnie po to zbudowano M3. Ale nie do końca w takim przebraniu, w jakim widywano go na ulicach. Zamiast 200 KM, silnik o pojemności 2,3 litra dostarczał do 300 KM przy 8200 obr./min w wersji wyścigowej. To stawiało go na równi z BMW M635CSi. BMW nie ustawiło się na starcie z własnym zespołem, ale wspierało wiele znanych zespołów wyścigowych, takich jak Schnitzer, Linder, Zackspeed i Bigazzi. Za kierownicą zasiedli tacy kierowcy jak Markus Oestreich, Christian Danner, Roberto Ravaglia i Wilfried Vogt, a pierwszymi kobietami za kierownicą były Annette Meeuvissen i Mercedes Stermitz. Pierwszy wyścig Mistrzostw Świata Samochodów Turystycznych 1987 rozpoczął się na torze Monza 22 marca 1987 roku i zakończył się sensacją. Wszystkie samochody M3 zostały wykluczone z klasyfikacji. Pojazdy zostały sprawdzone w chaotycznych warunkach i zdyskwalifikowane ze względu na grubość blachy, która rzekomo była niezgodna z przepisami. BMW złożyło apelację, ale trybunał sportowy uznał, że apelacja została złożona zbyt późno. Nie było już mowy o łamaniu przepisów. Całe zamieszanie oczywiście nie miało żadnego wpływu na wynik mistrzostw. Pod koniec sezonu Roberto Ravaglia stanął na podium jako pierwszy mistrz świata samochodów turystycznych. Ale to był dopiero szczyt listy sukcesów. Wilfried Vogt zdobył tytuł Mistrza Europy. Drugie miejsce zajął Altfried Heger – obaj jadący BMW M3. W 1987 roku Niemieckie Mistrzostwa Samochodów Turystycznych (DTM) również trafiły do nowego BMW M3, za kierownicą którego zasiadł Eric van de Poele. Co więcej, najbardziej sportowy samochód serii 3 wygrywał zawody również poza torem wyścigowym. M3 przekroczyło linię mety na pierwszym miejscu w Rajdzie Korsyki i zapewniło BMW zwycięstwo po 14 latach przerwy w wyścigu o Rajdowe Mistrzostwo Świata. W 1988 roku BMW M3 kontynuowało pasmo sukcesów i zdobyło tytuły mistrzowskie we Francji, Anglii i Hiszpanii. W następnym roku przyszło kolejne zwycięstwo w Niemieckich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (DTM), tym razem z Roberto Ravaglią za kierownicą, a także zwycięstwa w mistrzostwach krajowych w Belgii, Holandii, Francji, Włoszech, Finlandii, Hiszpanii, Szwecji i Jugosławii. W międzyczasie pojemność skokowa została zwiększona do 320 KM, a BMW M3 wbiło konkurencję w ziemię. Belgijski kierowca Marc Duez przebił się przez Rajd Monte Carlo za kierownicą M3 i zajął ósme miejsce jako najlepszy kierowca w samochodzie bez napędu na cztery koła. Sensacyjne podwójne zwycięstwo w 24-godzinnym klasyku na torze Nürburgring było ukoronowaniem tej serii sukcesów w 1989 roku dzięki kombinacjom kierowców Pirro/Ravaglia/Giroix i Heger/Grohs/Manthey. M3 przez pięć lat zajmowało czołową pozycję na międzynarodowej scenie wyścigów samochodów turystycznych. Stał się najbardziej utytułowanym samochodem turystycznym wszech czasów, zdobywając dwa tytuły mistrzowskie w Europejskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych i dwukrotnie w Niemieckich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych. Nie zabrakło również wielu kolejnych zwycięstw i tytułów mistrzowskich na poziomie międzynarodowym. Sukces dowiódł jednak, że inżynierowie ds. rozwoju mieli rację. Silniki bez problemu wytrzymywały obciążenia i obciążenia związane z wyścigami samochodów turystycznych nawet przy maksymalnej mocy.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : BMW M3 E30 MOTORSPORT

BMW M3 (E30) – czyli, torowy szatan to pierwszy model M3. Oparty na BMW E30, produkowany był w dwóch wersjach nadwozia: coupé oraz kabriolet. Wyposażony był w czterocylindrowy silnik S14 o pojemności 2,3 bądź 2,5 litra i manualną skrzynię biegów. Wypuszczano też krótkie limitowane serie w celach m.in. homologacyjnych lub jako ukoronowanie zwycięstw w mistrzostwach DTM: M3 Evolution, M3 Evolution II, M3 Sport Evolution, M3 Europameister, M3 Roberto Ravaglia, M3 Johnny Cecotto, M3 Tour de Corse. M3 E30 Jest to model z największa liczbą zwycięstw w historii koncernu BMW oraz najbardziej utytułowane auto w klasie samochodów turystycznych. Jest jednym z najbardziej udanych samochodów sportowych, jakie kiedykolwiek startowały w wyścigach serii DTM. BMW M3 nie jest sprinterem, to raczej typ długodystansowca – dopiero po dłuższej jeździe przekonamy się, jaki drzemie w nim potencjał. Silnik o mocy 195 KM ożywia się, gdy przekroczy 5 tys. obr./min . BMW M3 pierwszej generacji to baza najlepszego samochodu wyścigowego wszech czasów, a jego silnik trafił nawet do Formuły 1 i miał 1400 KM! W każdym razie pierwsze M3 było najlepsze. Podczas jazdy 4-cylindrowy silnik nie wywołuje fajerwerków, ale jest dość żwawy, bez opóźnień reaguje na wciskanie pedału gazu i zapewnia autu całkiem dobre osiągi. Pedał sprzęgła działa miękko, a pierwszy bieg włącza się w lewo i do tyłu – to rzecz, która łączy BMW M3 z Ferrari. Zestopniowanie skrzyni biegów jest krótkie. W latach 80. nie było jeszcze targowania się o każdy gram CO2. Układ kierowniczy jest pozbawiony nerwowości i daje się delikatnie dozować. Jeżeli na zakręcie tył pojazdu zaczyna wyjeżdżać na zewnątrz łuku, to robi to niczym w zwolnionym tempie i można go tak łatwo kontrolować, że nawet mniej doświadczeni kierowcy nie powinni mieć problemu z okiełznaniem auta. BMW M3 bardzo szybko staje się dobrym znajomym, w którym czujemy się tak przyjemnie, jak w ulubionych butach do biegania. Jest jedyne w swoim rodzaju, ma mnóstwo sportowych cech, a jednocześnie zapewnia bezproblemową codzienną eksploatację – do tego wszystkiego świetnie wygląda. Mechanika jest solidna i w efekcie silniki wytrzymują przebiegi po 250 tys. km i wyższe. Tak jak w przypadku większości aut z tamtych czasów, trzeba się liczyć z korozją. Rdza atakuje głównie tylne nadkola, blachę z tyłu wokół lamp oraz miejsca mocowania podnośnika. Jednak w przeciwieństwie do zwykłych odmian E30 nadal opłaca się naprawiać niedostatki karoserii. Jeżeli jednak chce się konkurować z nowoczesnymi przednionapędowymi turbobenzyniakami, to niezbędne jest podrasowanie pojazdu (BMW M3 to wdzięczny obiekt do poprawienia napędu i zawieszenia). Akceptowalne, gdy tuninguje się egzemplarz, który nie jest w pełni oryginalnym stanie. Fascynacja BMW M3 rozpoczęła się wraz z typoszeregiem E30, ale nie zakończyła się na nim. BMW M3 z silnikiem 195 KM to auto produkowane w latach 1986-91. Dziś to uznany i dość drogi klasyk, którym jednak warto się zainteresować. W ciągu ostatnich 5 lat jego wartość podwoiła się. Można założyć, że cena BMW M3 jeszcze wzrośnie, choć już nie w tym tempie. Ceny części zamiennych są wysokie, ale w przypadku sportowych aut nie można na nich oszczędzać.