CITROEN 2CV FURGONNETTE

RYS HISTORYCZNY  : samochód osobowy produkowany przez francuską firmę Citroën w latach 1949–1990. Przez 41 lat produkcji powstało 3 868 634 takich aut. Było to auto klasy popularnej, maksymalnie uproszczone, by obniżyć jego cenę, tanie w produkcji i utrzymaniu. Kierowca i pasażerowie nie mogli liczyć na niemal żadne wyposażenie umilające podróż. Mimo tego – 2CV stał się jednym z najbardziej kultowych samochodów na świecie. Generalny dyrektor firmy, Pierre Boulanger, w 1936 r. postawił przed konstruktorami zadanie zbudowania popularnego samochodu. Rzucił hasło – „quatre roues sous un parapluie” (cztery koła pod parasolem). Sprecyzował zadanie: samochód miał mieć miejsce dla 4 osób i dla 50 kg bagażu, miał być ekonomiczny i zapewniać komfort jazdy, prędkość 50 km/h. Chciał, aby samochód był prosty konstrukcyjnie, ale oryginalny, mały a jednocześnie przestronny – „chcę aby w aucie mogły wygodnie pomieścić się cztery osoby wraz z koszykiem zawierającym 60 jaj i by podczas jazdy z prędkością 50 km/h nie zrobiła się jajecznica”. Prace konstrukcyjne zostały zakończone w 1938 r., a do maja 1939 r. zbudowano 250 prototypowych samochodów. Do prezentacji jednak nie doszło – przeszkodził wybuch II wojny światowej. Przed wkroczeniem Niemców do Paryża (14 czerwca 1940 r.) zniszczono prototypowe egzemplarze samochodów, aby nie wpadły w ręce Niemców. Pozostał tylko jeden i dokumentacja konstrukcyjna. Niemcy go nie znaleźli. Auto o nazwie Citroën 2CV zaprezentowano na Salonie paryskim 6 października 1948 r. i od tego momentu zyskał on miano najbrzydszego samochodu świata. Nazywano go również „brzydkim kaczątkiem”. Wersja powojenna różniła się dość mocno od przedwojennego prototypu – miała dwa reflektory, dwie wycieraczki przedniej szyby, rozrusznik elektryczny, kierunkowskazy oraz inną maskę silnika. W 1954 r. zwiększono pojemność skokową silnika z 374 do 425 cm³, wzrosła też moc z 9 do 12 KM. W tym samym roku zmieniono też tylną część nadwozia – zamiast płóciennej ściany tylnej wprowadzono blaszaną klapę bagażnika, a trzy lata później modernizacji doczekała się też przednia część nadwozia – inne przetłoczenie otrzymała maska silnika. Ponownie zwiększono moc silnika do 18 KM w 1963 r. i unowocześniono tablicę wskaźników. W 1965 r. wprowadzono boczne okna za tylnymi drzwiami, a przy półosiach napędowych przeguby równobieżne zamiast przegubów krzyżakowych Cardana. W 1967 r. wprowadzono drugą wersję – obok silnika 425, silnik o pojemności 602 cm³.Poziom produkcji modelu podstawowego i odmian stopniowo rósł. Szczyt osiągnął w latach 70. Oprócz fabryki we Francji model 2CV montowano, a następnie produkowano w Mangualde w Portugalii (w latach 1961-1990) w liczbie do 50 tys. sztuk rocznie. W końcowym okresie powstawał tylko w tym zakładzie.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : CITROEN 2CV FURGONNETTE

Bardzo popularna we Francji furgonetka produkowana jako jedna z wersji samochodu osobowego 2 CV. Pierwszy furgon pojawił się na salonie paryskim w 1950 roku, czyli w dwa lata po oficjalnej premierze modelu 2 CV. Przez 40 lat produkcji (do 1990 roku) auto przechodziło takie same modernizacje, jak bazowy model osobowy. Zmianom uległa maska silnika, wlot powietrza, na krótko zamieniono deskę rozdzielczą oraz wyposażenie. Oczywiście nie można pominąć zawieszenia (amortyzatory hydrauliczne), półosi i przede wszystkim silników, których moc nieustannie podnoszono w każdej z pojemności, od 375 ccm poczynając, poprzez 425, 435, 597, na 602 ccm kończąc. Furgony ponadto budowano w dwóch długościach 3600 mm i 3800 mm. Silnik 2-cylindrowy bokser, górnozaworowy, chłodzony powietrzem, o pojemności 602 ccm i mocy 29 KM przy 5750 obr./min. Prędkość maks. 115 km/h, zużycie paliwa 5,4-6,8 l/100 km. Model 2 CV nie przez wszystkich kolekcjonerów uznawany jest za pojazd zabytkowy. Szczególnie dotyczy to aut wyprodukowanych w końcu lat 80. Które nie „łapią” się nawet w definicji pojazdu zabytkowego. 2CV AU w oryginalnej wersji był bardzo podobny do kultowego Citroëna 2CV, o którym mówiono, że jest normalny, zarówno pod względem silnika, jak i nawet przedziału pasażerskiego. Francuska marka rozpoczęła produkcję AU w 1951 roku. Sukces był natychmiastowy, a następnie z biegiem lat pojawiły się takie wersje, jak AZU w 1954 roku, a później AZU250. Produkcja modelu 2CV Fourgonnette została zakończona w 1979 roku. Ostatnim modelem, który zjechał z linii montażowej była wersja AZU250. W latach 1951-1977 wyprodukowano łącznie 1 246 335 egzemplarzy modelu 2CV Fourgonnette. 2CV Fourgonnette został zastąpiony przez model Acadiane w 1979 roku. Furgonetka miała być wykorzystywana głównie przez firmy do przewozu towarów. Produkcja 2CV typu A rozpoczęła się nieco nieśmiało. Stopniowo skracał się czas dostaw, a Citroën szybko reagował na zapotrzebowanie na ten model. Od tego zaczął się sukces. Większy popyt na model zmusił francuską markę do wprowadzenia nowej wersji, AU, w 1951 roku. Nazywał się Citroën A Utilitaire, w skrócie AU. Furgon miał ładowność 250 kg. Układ zawieszenia był taki sam jak w 2CV, a silnik o pojemności 375 cm3 zapewniał tylko 9 KM mocy. Trzy lata po wprowadzeniu na rynek modelu AU Citroën wprowadził na rynek nowy model, AZU (1954). Zaprezentowano go z mocniejszym silnikiem o pojemności 425 cm3, który nadal dostarczał skromne 12 KM. Krótki układ napędowy dla aspiracji, które francuska marka chciała osiągnąć dzięki vanowi. Ładowność pozostaje na poziomie 250 kg. Model ten pozostał jednak do 1959 roku. Citroen AZU250 niewiele różni się od AZU. AZU250 ma silnik 2CV i konstrukcję zewnętrzną, z mniejszą liczbą żeber. Liczba 250 w nazwie modelu nadal określa ładowność 250 kg. 2CV Fourgonnette AK pojawił się w 1963 roku i w nim widoczne były różnice estetyczne w porównaniu z poprzednimi modelami. Mniej żebrowania (maska miała tylko pięć rowków), a boki były również gładsze, zwłaszcza w górnej części, gdzie pojawia się przeszklona powierzchnia. 2CV AKS został wprowadzony w 1970 roku, podążał za linią stylistyczną AK i pozostał do 1975 roku. W tym roku przód ma bardziej wyrafinowany design, podobnie jak w zwykłym 2CV.