CITROEN H-TYPE FOOD TRUCK

RYS HISTORYCZNY  : Citroën H/HY – samochód dostawczy z nadwoziem typu furgon i bus, produkowany przez koncern Citroën w latach 1947–1981. Furgonetki Citroën H-Type (ale głównie Citroën HY) to seria furgonetek i lekkich ciężarówek, produkowanych przez francuskiego producenta samochodów Citroën przez 34 lata (od 1947 do 1981 roku), które zapadają w pamięć ze względu na ich przemysłowy design, wykorzystujący wiele falistych metalowych paneli zewnętrznych, aby zaoszczędzić materiał, masę i koszty. Wczesne modele unikatowo stylizowanych ciężarówek nazywały się po prostu Typ H, ale wkrótce zostały wyróżnione drugą literą, używając ostatnich czterech liter alfabetu – z wyjątkiem typu HP dla pickupów (płaskich). W ten sposób samochody dostawcze zostały zbudowane jako typy HW do HZ – większość z nich została zbudowana jako Citroën HY. Typy Citroëna H zostały opracowane jako proste, tanie furgonetki z napędem na przednie koła po II wojnie światowej, wykorzystując tę samą filozofię projektowania, co w Citroënie 2CV, ale z bezramową, jednolitą strukturą nadwozia. Łącznie 473 289 ich wariantów zostało wyprodukowanych w ciągu 34 lat w fabrykach we Francji i Belgii. Większość samochodów dostawczych H sprzedawano we Francji, Belgii i Holandii. W zakładzie montażowym Slough Trading Estate (1926-1966) Citroën UK zbudował bardzo małą liczbę wersji z kierownicą po prawej stronie.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : CITROEN H-TYPE FOOD TRUCK

Podobnie jak Citroën Traction Avant z 1934 roku, H miał jednolite nadwozie bez oddzielnej ramy, przednie niezależne zawieszenie i napęd na przednie koła. W przypadku furgonetki ta kombinacja zapewniała wyjątkowe korzyści: płaską podłogę bardzo blisko ziemi i wysokość 6 stóp (180 cm) w pozycji stojącej. Załadunek odbywa się za pomocą uchylnej do góry klapy bagażnika z dolnymi podwójnymi pół-drzwiami z tyłu i opcjonalnie przesuwanymi drzwiami z boku. Dostępne były modele z krótkim i długim rozstawem osi oraz wybór krótkiego lub dłuższego zwisu tylnego. Boki furgonetek były różnie traktowane. Charakterystyczne karoseria falista używana przez cały okres produkcji została zainspirowana niemieckimi Junkersami (samolotami) począwszy od pierwszej wojny światowej do 1930 roku, a trzysilnikowy Junkers Ju 52 był ostatnim, który używał tej konstrukcji. Henry Ford zaadoptował tę konstrukcję również dla samolotów pasażerskich Ford Tri-Motor. Żebra zwiększały wytrzymałość bez zwiększania masy i wymagały tylko prostych, niedrogich narzędzi prasujących. Płaskie panele nadwozia były usztywnione od wewnątrz za pomocą sekcji skrzynkowych „górnego kapelusza”, pod kątem prostym do żeber. Spawana podłoga była wystarczająco mocna, aby utrzymać konia. Silnik, skrzynia biegów i wiele mniejszych części są wspólne z innymi modelami Citroëna. Silnik i skrzynia biegów są prawie identyczne jak w Traction Avant, a później DS, tylko zamontowane z silnikiem przed skrzynią biegów. Reflektory były identyczne jak w 2CV, a prędkościomierze były sukcesywnie zapożyczane z Traction Avant i Ami 6. Podczas gdy obniżony 4-cylindrowy silnik „Traction Avant” i niewyszukana 3-biegowa skrzynia biegów (niezsynchronizowana na pierwszym biegu) oferowały tylko skromną prędkość maksymalną wynoszącą nieco poniżej 100 km / h, układ podwozia i zawieszenia zapewniały dobre właściwości jezdne dla furgonetki z epoki, szczególnie w wersji z krótkim rozstawem osi: nisko zawieszone podwozie, z bardzo małymi zwisami, w połączeniu z wyrafinowanymi, całkowicie niezależnymi zawieszeniami (przednie zastosowano podwójne drążki skrętne zamiast konwencjonalnych sprężyn śrubowych). Dostępne były również silniki wysokoprężne, początkowo firmy Perkins, później firmy Indenor. Podstawowy projekt zmienił się bardzo niewiele od 1947 do 1981 roku. Pojazdy opuściły fabrykę Citroëna tylko z trzema wersjami nadwozia: standardowym zamkniętym vanem, wersją pick-up i okrojonym nadwoziem, które trafiło do producentów autokarów spoza Citroëna i stanowiło podstawę dla bydlęcej ciężarówki i innych wariantów. Podstawowa wersja miała całkowitą długość 4,26 m, ale pojazdy były również dostępne w wersji z długim rozstawem osi i długości całkowitej 5,24 m. Citroën H nie miał swojego poprzednika – powstał tuż po wojnie, w odpowiedzi na duże zapotrzebowanie na cywilne, nieduże i zwinne ciężarówki o średnim tonażu. Zyskał miano „Belmondo wśród aut dostawczych” za swoją nietypową „urodę”. Mimo tego był bardzo udanym i chętnie kupowanym „dostawczakiem”. Najlepszym dowodem jest długość okresu produkcji i liczba 473 289 wyprodukowanych egzemplarzy. Zastąpił go dopiero model C25. Prezentowany model to FOOD TRUCK które były bardzo popularne w latach 70-tych ale również dziś zabytkowe furgonetki H są nadal powszechnym widokiem w Europie i kosmopolitycznych miastach na całym świecie, służąc jako stylowe ciężarówki z jedzeniem przywołujące w branży kontynentalny wizerunek retro. Wersje vintage są dostępne jako niedziałające wyświetlacze statyczne lub zmodernizowane o nowoczesne silniki i wspomaganie kierownicy.