CITROEN MEHARI

RYS HISTORYCZNY  : Citroën Méhari – samochód osobowy, produkowany przez firmę Citroën w latach 1968-1987. W ciągu 19 lat produkcji wyprodukowano zaledwie 144 953 egzemplarzy. Konstrukcja identyczna z 2CV, jedyną zasadniczą różnicą jest nadwozie, wykonane z tworzyw sztucznych. Rurową ramę przyspawano do pomostu ze stalowych rurek i zamontowano na niej przewiewną karoserię z tworzywa. Na uwagę zasługują skórzane paski do zabezpieczania maski silnika przed otwarciem. Ponadto auto umożliwiało szybki demontaż drzwi. W efekcie powstał super lekki samochód, który po przedstawieniu kierownictwu Citroëna wszedł do produkcji pod koniec 1967 roku. Zadebiutował w marcu 1968 roku, lecz jego prawdziwa premiera miała miejsce dopiero na wystawie samochodów w Paryżu. Pojazdów tych używały żandarmeria i wojsko, dzięki czemu w latach 1972-1987 sprzedano 11 457 wozów. Samochód ten przewoził czteroosobowe oddziały rannych, spadochroniarzy i radiooperatorów. W 1979 nadszedł czas na wersje 4×4 (29 KM) o nisko umiejscowionym środku ciężkości i z redukcją. Koło zapasowe umocowano na masce z przodu. Wszystkie koła miały niezależne zawieszenie na sprężynach śrubowych i amortyzatorach hydraulicznych. Karoseria była ta sama co w wozach 2×4, z lekką brezentową plandeką; mieściła 2 lub 4 osoby. Citroën Méhari 4×4 sprawdził się jako medyczna asysta rajdu Paryż-Dakar. Produkowano go – łącznie z limitowaną serią Méhari Azur aż do 1987 roku we Francji, później montaż przeniesiono do Belgii, a jeszcze później do Hiszpanii i Portugalii. Z łącznej liczby 144 953 wyprodukowanych sztuk, tylko 1213 znajduje się w rękach kolekcjonerów.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : CITROEN MEHARI

Wydawać by się mogło, że Citroën nigdy nie będzie w stanie stworzyć prostszego samochodu niż 2CV. A jednak ta sztuka się udała. Dokładnie 20 lat po oficjalnej premierze kultowej „kaczki” w ofercie pojawiło się Méhari mające jeszcze bardziej spartański charakter. Jeżeli oglądałeś komedię z nadpobudliwym żandarmem z Saint-Tropez, którego grał niezapomniany Louis de Funès, dzisiejszy bohater nie będzie dla ciebie odkryciem. To on często stanowił środek transportu głównego bohatera po nadmorskim francuskim kurorcie, cierpliwie znosząc szorstkie traktowanie czy przeładowanie. Citroën Méhari, bo o nim mowa, bardzo przypominał pod tym względem swojego odpowiednika ze świata zwierząt. Słowo „Méhari” w języku jednego z pustynnych ludów oznacza bowiem jednogarbnego wielbłąda zwanego dromaderem. Citroën Méhari miał niezależne zawieszenie kół i hamulce bębnowe. Nowy przód samochodu zamontowano w 1978 roku, a w następnym roku dodano jeszcze wyposażenie z wersji LN, oraz przednie hamulce tarczowe z wersji Ami. Napędzany był silnikiem z wozu Dyane 6: 2-cyl. 602 cm³ (26 KM przy 5400 obr./min., lub po 1987 roku – 29 KM przy 5750 obr./min.). Méhari ważył około 535 kg (1179 funtów) i posiadał w pełni niezależne zawieszenie i podwozie wszystkich Citroënów serii A. Samochód wykorzystuje również reflektory i ramki Dyane, a jednostki 4WD różnią się zewnętrznie tym, że koło zapasowe znajduje się na masce, w uformowanym wgłębieniu. Nazwa samochodu pochodzi od szybko biegającego wielbłąda dromadera, méhari, który może być używany do wyścigów lub transportu. Méhari i jego warianty były budowane w wielu dodatkowych wariantach (na licencji lub nie), w wielu innych krajach, w tym w wersjach z nadwoziem z włókna szklanego zamiast ABS oraz w wersji 2WD z kołem zapasowym na masce. Méhari został zaprojektowany przez francuskiego asa myśliwskiego z czasów II wojny światowej, hrabiego Rolanda de la Poype, który stał na czele francuskiej firmy SEAB – Société d’Etudes et d’Applications des Brevets. Opracował pomysł użycia korpusu z tworzywa sztucznego, a nie z włókna szklanego. De la Poype ocenił modnego Mini Moke’a i był zdeterminowany, aby poprawić jego niski prześwit, twarde zawieszenie i podatne na rdzę nadwozie. Citroën Méhari służył również w Irlandzkich Siłach Obronnych, które pod koniec lat 70. zakupiły łącznie 12 pojazdów. Większość z nich została sprzedana na aukcji około 1985 roku, ale jeden z nich znajduje się w Centrum Szkolenia Sił Obronnych w Curragh Camp w hrabstwie Kildare w Irlandii. Citroën sprzedawał Méhari w Stanach Zjednoczonych w latach modelowych 1969-1970, gdzie pojazd był klasyfikowany jako ciężarówka. Ponieważ ciężarówki miały znacznie łagodniejsze normy bezpieczeństwa National Highway Traffic Safety Administration niż samochody osobowe w USA, Méhari mógł być sprzedawany bez pasów bezpieczeństwa. Budget Rent-A-Car oferował je jako wypożyczalnie na Hawajach. Hearst Castle w San Simeon w Kalifornii używał ich jako samochodów dozorczych. Elvis Presley przedstawił amerykańską modelkę Méhari w swojej audycji Aloha z Hawajów z 1973 roku przez satelitę. Kolor samochodu został zintegrowany z tworzywem ABS podczas produkcji, z ograniczonym wyborem kolorów.  Jeden kolor, Vert Montana, pozostawał w wyborze przez cały okres produkcji samochodu. Z wyjątkiem limitowanej edycji Azur, oficjalne nazwy kolorów odnoszą się do regionów pustynnych. Ponieważ światło ultrafioletowe pogarsza trwałość koloru tworzywa ABS, nieodrestaurowane samochody czasami blakną. Nowe korpusy do uzupełnień są dostępne w różnych oryginalnych kolorach. W 1985 roku neapolitański dziennikarz Giancarlo Siani został zamordowany, uderzony 10 razy w głowę przez dwóch płatnych zabójców wysłanych przez Camorrę, gdy siedział w swoim zielonym Méhari z czarnym płóciennym dachem. Między październikiem a grudniem 2013 roku Méhari Siani odbył podróż z Neapolu do Brukseli, przejeżdżając przez Rzym, aby upamiętnić życie tego dziennikarza, podobnie jak wszystkich innych dziennikarzy zabitych przez mafię. W latach 1973–1974 63 Citroëny Méhari zostały spalone przez podpalacza w Paryżu z nieznanych przyczyn. Auto prezentowało się niczym powiększona dziecięca zabawka, ale takie właśnie było zamierzenie jego twórców. Méhari miało wzbudzać wyłącznie pozytywne odczucia oraz symbolizować radość i beztroskę. Z założenia był to samochód wielozadaniowy o wyraźnym ukierunkowaniu na rekreację. Idealnie sprawdzał się jako środek transportu grupki przyjaciół planujących wypad na plażę lub pojazd dla zapalonych wędkarzy wybierających się wraz z ekwipunkiem na łowisko. Aby podkreślić taki właśnie charakter modelu, Citroën na miejsce jego prezentacji wybrał pole golfowe sugerując, że samochód nie wzbrania się nawet przed traktowaniem go jako golfowego wózka. Jednak Méhari pełniło również zdecydowanie bardziej poważne funkcje. Często wykorzystywano je bowiem jako mały pojazd dostawczy do przewozu różnego rodzaju ładunków. Poza tym auto trafiło na służbę do francuskiej żandarmerii i wojska, dowodząc w ten sposób niezwykłej wręcz uniwersalności zastosowań. W formie ciekawostki warto dodać, że z silnikiem montowanym w Mehari  wiąże się  pewna wpadka, którą zanotowali twórcy filmu pt. „Żandarm i kosmici”. Otóż w jednej ze scen Cruchot wraz ze swym przełożonym jadą Méhari podmiejską drogą. Nagle samochód odmawia posłuszeństwa i się zatrzymuje. Cruchot wychodzi więc z wozu, otwiera maskę i przystępuje do naprawy jednostki napędowej, po chwili podnosząc w górę głowicę czterocylindrowego rzędowego silnika (wyraźnie widać cztery korbowody). Oczywiście, jest to absolutnie niezgodne z prawdą – taka jednostka nigdy nie była w Méhari montowana. Być może filmowcy nie mieli akurat pod ręką oryginalnego boksera produkcji Citroëna albo po prostu chcieli symbolicznie pokazać najbardziej typowy silnik, aby każdy widz mógł bez problemu zrozumieć przekaz. Laik nie zwróci nawet uwagi na to przekłamanie, ale fan motoryzacji od razu dostrzeże tutaj faux pas.