CSEPEL D-344

RYS HISTORYCZNY : Csepel D-344 to średniej wielkości, 3-tonowa ciężarówka terenowa o udźwigu 4×4, produkowana przez węgierskiego producenta Csepel Autógyár w latach 1961-1975. Po raz pierwszy został zaprezentowany publiczności na targach w Lipsku na początku 1963 roku. Węgierska Armia Ludowa zakupiła ogromne ilości D-344 i ostatecznie użyła go jako swojej standardowej ciężarówki. Okazał się solidny i niezawodny. Rocznie wytwarzano kilkaset egzemplarzy D-344. Największą liczbę zbudowano w 1963 roku – 666. W kolejnych latach wielkość produkcji była podobna, a od 1969 roku zaczęła systematycznie spadać. Produkcję ciężarówek Csepel D-344 zakończono w 1975 roku.

OPIS  : CSEPEL D-344

Csepel D-344 wykorzystuje spawaną ramę drabiny i ma dwie stale napędzane, resorowane piórowo osie napędzane. Przednia oś ma koła pojedyncze, natomiast tylna oś ma koła bliźniacze. Wszystkie koła mają rozmiar 9.00–20.00 cali. W standardowej konfiguracji D-344 ma prześwit 270 mm i głębokość brodzenia 800 mm. D-344 posiada pneumatyczny układ hamulcowy z hamulcami bębnowymi na wszystkich kołach. Kąt rampy wynosi 35° na przedniej osi i 25° na tylnej osi; Maksymalna zdolność pokonywania wzniesień wynosi 44%.Csepel D-344 jest napędzany wolnossącym, 5,5-litrowym, rzędowym, czterocylindrowym silnikiem wysokoprężnym Csepel D-414H z wtryskiem komory wstępnego spalania. Wytwarza maksymalny moment obrotowy 33 kp⋅m (324 N⋅m) przy 1500/min i ma znamionową moc wyjściową 95 KM (70 kW) przy 2300/min. Minimalne zużycie paliwa wynosi 190 g/PSH (258 g/kWh) przy 2000/min. (wszystkie wartości zgodnie z DIN 70020). Moment obrotowy przenoszony jest z silnika na manualną pięciobiegową skrzynię biegów z jednotarczowym suchym sprzęgłem. Skrzynia biegów, która przesyła moment obrotowy zarówno na przednią, jak i tylną oś, zawiera również mechanizm różnicowy przedniej osi. Dlatego D-344 ma dwa wały napędowe, które przesyłają moment obrotowy ze skrzyni biegów na przednią oś, po jednym na każde koło. Konstrukcja ta została wybrana, aby umożliwić niższy punkt mocowania silnika, a tym samym niższy środek ciężkości. Skrzynia biegów posiada blokadę mechanizmu różnicowego, aby zwiększyć możliwości terenowe D-344. Przy masie 5700 kg (DIN 70030; w tym 215 litrów paliwa i 75 kg kierowcy) Csepel D-344 może osiągnąć prędkość maksymalną 82 km/h. Zużycie paliwa wynosi 28,7 l/100 km. Standardowa ładowność wynosi 3000 kg; Oprócz tego D-344 może ciągnąć przyczepy o masie do 2000 kg. Wojskowe wersje D-344 były wyposażone w przednią wyciągarkę. Produkowano także wersję z napędem na cztery koła D-344 o ładowności 3 t, która została przeznaczona na potrzeby armii, nie tylko węgierskiej. W nazwie zawarto najważniejsze dane i przeznaczenie pojazdu: D oznaczało silnik wysokoprężny, liczba 3 – ładowność podaną w tonach, a 44 – napęd 4 x 4. Aby potwierdzić swoje własności terenowe, pojazdy brały udział w długodystansowych ekspedycjach, na przykład w zorganizowanej w 1963 roku wyprawie do Afryki, podczas której przejechały przez sześć państw, pokonując w osiem miesięcy 20 tys. km. Model D-344 zaprezentowano światu podczas Międzynarodowych Targów Lipskich w 1963 roku, chociaż jego produkcja trwała od 1961 roku. Pojazdy, które produkowano głównie na potrzeby armii, zostały przystosowane do różnego rodzaju zabudów. Spośród wersji modelu D-344 warto wymienić: D-344.00 – ciężarówkę ze skrzynią bagażową (powstawała w latach 1961–1966), D-344.01 – ze skrzynią ładunkową bez opuszczanych burt, D-344.02 – odmianę cywilną, która  nie miała zamontowanej z przodu wciągarki i wyróżniała się większą ładownością, D-344.05 – pojazd pożarniczy i D-344.22 wariant przeznaczony do eksploatacji w krajach o gorącym klimacie. „Egzotyczne” csepele wyposażono między innymi w wydajniejszy układ chłodzenia, podwójny dach kabiny, dzięki czemu jej wnętrze nagrzewało się wolniej niż w przypadku jednej warstwy, oraz większe opony, ułatwiające jazdę po piasku. Oprócz tego na podwoziu instalowano specjalistyczne zabudowy, takie jak mobilne warsztaty, centra dowodzenia oraz radiostacje. Zgodnie z powszechną praktyką konstruktorzy takich pojazdów starali się zastosować jak najwięcej części z produkowanych już modeli. Unifikacja była często stosowanym zabiegiem, który obniżał koszty wdrażania i produkcji oraz ułatwiał dostęp do części zamiennych.