DAEWOO NEXIA / CIELO

RYS HISTORYCZNY  : Daewoo Nexia – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod południowokoreańską marką Daewoo w latach 1994 – 2006 oraz 1996 – 2016 w Uzbekistanie. W 1994 roku Daewoo zaprezentował nowy kompaktowy model Nexia podczas salonu motoryzacyjnego w Pekinie. Na wewnętrznym rynku południowokoreańskim, a także m.in. w Indiach, Australii i Rumunii samochód oferowano pod inną nazwą jako Daewoo Cielo. Na wybranych rynkach Ameryki Południowej takich jak Chile i Peru samochód nosił z kolei taką samą nazwę, jak oferowany tam poprzedni model LeMans – Daewoo Heaven. Sprzedaż w Europie Zachodniej rozpoczęto w marcu 1995 roku, a w Polsce w maju. Początkowo import i sprzedaż prowadziła firma Ticar z Warszawy, działającą w ramach holdingu Polmot. 23 listopada 1995 roku w fabryce Daewoo Motor Polska w Lublinie uruchomiono montaż Nexii w uproszczonym systemie SKD. Zestawy montażowe przygotowywali w Słowenii oddelegowani z Polski pracownicy Daewoo, którzy demontowali sprowadzone z Korei Południowej kompletne samochody na kilka komponentów. Po przetransportowaniu koleją elementów montażowych do fabryki w Lublinie, auto ponownie składano. W kwietniu 1998 roku zakończono montaż Nexii w DMP, w sumie zmontowano 40 880 sztuk, natomiast do polskich klientów latach 1995–1998 trafiły 43 802 egzemplarze. Od 1996 do 2006 roku samochody produkowano również w fabryce Daewoo Automobile Romania w mieście Krajowa w Rumunii. Spośród państw kontynentu europejskiego, najszybciej Nexia zniknęła ze sprzedaży w jej zachodnim regionie – już 2 lata po premierze, we wrześniu 1997 roku, ustępując miejsca nowszemu modelowi Nubira. Po 20 latach produkcji, UzDaewoo zdecydowało się zakończyć produkcję modelu Nexia w grudniu 2016 roku i zastąpić ją nowszym modelem utworzonej rok wcześniej marki Ravon pod nazwą Ravon Nexia R3 opartym na Chevrolecie Aveo.

OPIS  : DAEWOO CIELO/NEXIA

Pojazd nie był całkowicie nową konstrukcją, a jedynie głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, modelem LeMans, w stosunku do którego pojawił się nowy, bardziej wyraziście ukształtowany pas przedni z podłużnymi reflektorami i wyraźnie zaznaczonymi zderzakami. Mniej obszerny zakres zmian przeszła tylna część nadwozia, gdzie zmieniono wypełnienie lamp i uformowanie zderzaków. Daewoo Nexia oferowany był zarówno jako 3 i 5-drzwiowy hatchback, jak i 4-drzwiowy sedan. Podobnie jak poprzednik, samochód był głęboko zmodernizowaną pochodną postacią Opla Kadetta. Pojazd standardowo wyposażono w barwione szyby, tylny podłokietnik w wersji sedan, składane tylne siedzenia w wersji hatchback, zegar elektroniczny, blokadę tylnych drzwi przed dziećmi, zdalnie sterowaną klapę bagażnika i korka wlewu paliwa, zapalniczkę, trzy popielniczki, instalację radiową z czterema głośnikami. Auto wyposażyć można było dodatkowo w: przednie światła przeciwmgłowe, wspomaganie kierownicy, regulację kierownicy w obu płaszczyznach, poduszkę gazową kierowcy, ABS, klimatyzację manualną, szyberdach, elektryczne szyby, czasowy regulator wycieraczek, centralny zamek, autoalarm, elektrycznie sterowaną antenę w wersji sedan oraz skórzaną tapicerkę. Oba silniki są usytuowane poprzecznie z przodu. Są one wyposażone w wielopunktowy wtrysk paliwa sterowany elektronicznie i w elektroniczny układ zapłonowy, zaś układzie wylotowym zastosowano trójfunkcyjny reaktor katalityczny. Nadwozie jest samonośne, wykonane z blachy stalowej (częściowo ocynkowanej), zgrzewane elektrycznie, punktowo. W samochodzie zastosowano silnik czterosuwowy, czterocylindrowy, o zapłonie iskrowym, o pojemności 1498 cm³, umieszczony poprzecznie z przodu i napędzający koła przednie. Ma on dwie odmiany. W silniku 1,5 SOHC zastosowano jeden wałek rozrządu w głowicy sterujący pracą 8 zaworów, natomiast w silniku 1,5 DOHC – dwa wały rozrządu w głowicy oraz 16 zaworów (po 8 zaworów dolotowych i wylotowych). Jednostka SOHC rozpędzała auto do 100 km/h w ciągu 12,5 sekundy, zaś katalogowa prędkość maksymalna wynosiła 163 km/h. Jednostka DOHC nie miała dużo lepszych osiągów od SOHC. Do 100 km/h rozpędzała pojazd w 12,2 sekundy, licznikowa prędkość maksymalna oscylowała w granicach 175 km/h. W układzie przeniesienia napędu samochodu Daewoo Nexia zastosowano jednotarczowe sprzęgło suche sterowane mechanicznie za pośrednictwem cięgła lub sterowane hydraulicznie. Tarcza sprzęgła z tłumikiem drgań skrętnych wraz z zespołem oprawy i łożyskiem wyciskowym mogą być wymienione bez konieczności wymontowania całej skrzynki przekładniowej. Standardowym wyposażeniem modelu Nexia jest pięciobiegowa mechaniczna skrzynka przekładniowa zamocowana z tyłu silnika poprzecznie do osi podłużnej pojazdu. Jako wyposażenie dodatkowe samochodu może być stosowana czterobiegowa automatyczna skrzynka przekładniowa (na niektórych rynkach oferuje się także odmianę wyposażoną w trzybiegową automatyczną skrzynkę przekładniową). Wersje samochodów sprzedawanych na rynku polskim dotychczas nie były wyposażone w automatyczne skrzynki przekładniowe. W układzie kierowniczym zastosowano zębatkową przekładnie kierowniczą. W odmianach wyposażenia GLE, GLX, GTX układ kierowniczy jest wyposażony we wspomaganie hydrauliczne. Zawieszenie przednie jest niezależne, typu MacPherson. Zawiera poprzeczne wahacze trójkątne (dolne) zamocowane do nadwozia za pomocą elementów metalowo-gumowych oraz połączone zwrotnicami z kolumnami. Kolumny zawierają sprężyny śrubowe o zmiennej średnicy nawinięcia oraz amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. Kolumny są zamocowane do nadwozia w części górnej za pomocą łączników elastycznych z łożyskami oporowymi. Zawieszenie jest wyposażone w stabilizator poprzeczny prętowy. Zawieszenie tylne jest pół niezależne. Składa się z osi (utworzonej z dwóch wahaczy wleczonych połączonych trwale z poprzeczną belką skrętną), dwóch sprężyn śrubowych oraz dwóch amortyzatorów. Oś jest przymocowana do nadwozia z przodu za pośrednictwem dwóch tulei metalowo-gumowych, umieszczonych w przedniej części każdego z wahaczy. Pomiędzy wahaczami jest umieszczony poprzeczny stabilizator prętowy. W porównaniu np. z Polonezem Nexia była autem wręcz luksusowym – w topowych wersjach w wyposażeniu był ABS, airbag kierowcy, elektryczne sterowanie szyb, wspomaganie układu kierowniczego, centralny zamek, obrotomierz, lakier metalik. Nexia była nowością na polskim rynku, model był w sprzedaży od maja 1995 r., a od listopada montowano go w fabryce w Lublinie, nie był więc obłożony cłem i jego cena była atrakcyjna. Z tym montażem w Lublinie to była – mówiąc kolokwialnie – ściema. Chodziło o uniknięcie cła, wymyślono więc montaż uproszczony SKD. Polegało to na tym, że gotowe samochody statkami transportowano z Korei do portu w Słowenii, tam ekipa mechaników z Polski rozkręcała te auta na główne podzespoły (silnik, zawieszenie), które przewożono do Lublina. Tu montowano auta na gotowo. Ten system pozwalał na uniknięcie wysokiego cła. Nexie w topowym wydaniu kosztowały po ok. 40 tys. zł. To nie było tanio, ale Daewoo, promując swoje samochody, dawało dogodny, niskooprocentowany (9,9 proc.) kredyt, oferowało także bardzo tanie OC (410 zł) oraz opcjonalne AC w wysokości 4,4 proc. wartości auta (nieco poniżej 2 tys. zł). To wszystko powodowało, że Nexie cieszyły się dużym zainteresowaniem. Nexia 1,5 GLX to samochód w wersji sedan. Z założenia przeznaczony dla kilkuosobowej rodziny, przewożącej spore bagaże. Przesadą byłoby stwierdzenie, że jest to auto oferujące obszerne wnętrze. Przede wszystkim jest ono zbyt wąskie. Średniej postury kierowca i siedzący obok niego pasażer nie mają zbyt wiele miejsca na przednich fotelach. Również z tyłu pasażerowie nie mają zbytniej swobody. Główna różnica pomiędzy wersją GLX i GTX leży w tyle nadwozia. Sedan oferuje naprawdę spory, bo ponad 500-litrowy bagażnik. Hatchback pozwala co prawda przewieźć znacznie mniej (390 l), ale i tak jest to sporo w porównaniu do konkurencji. Dodatkowe plusy to ułatwiająca załadunek pokrywa bagażnika, która sięga w obu modelach do zderzaka, i możliwość otwierania bagażnika zarówno z zewnątrz, jak i od środka. Podczas spokojnej jazdy po gładkiej nawierzchni z prędkością około 120 km/h wewnątrz auta jest cicho. Daje się jedynie odczuć niezbyt dobre wyciszenie zawieszenia. Drgania przy pokonywaniu dziur i nierówności na jezdni przenoszone są na nadwozie. Poza tym Nexię prowadzi się płynnie, nie można narzekać na wygodę siedzeń. Tapicerka mogłaby oczywiście być wykonana z bardziej nowoczesnych i eleganckich materiałów. Plusem samochodu jest wspomaganie układu kierowniczego. Działa wyjątkowo miękko. Można odnieść wrażenie, że aż zanadto wyręcza kierowcę z obowiązku manewrowania kierownicą. Przy wyższych prędkościach pogarsza się przez to wyczucie samochodu. Docenić też trzeba ABS, gdyż seryjnie montowane w Nexiach opony nie zapewniają najlepszej przyczepności. Z innych denerwujących kierowcę niedogodności trzeba wspomnieć o zacinaniu się pokrywy korka wlewu paliwa. Od czasu do czasu, żeby go skutecznie otworzyć przy tankowaniu, trzeba podnieść klapę bagażnika i pociągnąć za przeznaczony do tego celu sznurek. Dziś niełatwo spotkać Nexię na naszych ulicach i drogach, mimo że w latach 1995-98 zmontowano w Lublinie 40,8 tys. egzemplarzy. Nexie naprzód zniknęły z miast, jako „zagazowane” trafiły na tzw. prowincję, gdzie zostały zajeżdżone do końca. Tym bardziej warto przypomnieć ten model, korzeniami sięgający Opla Kadetta, bo odegrał pewną rolę w zmotoryzowaniu Polski w drugiej połowie lat 90.