DENNIS F12

RYS HISTORYCZNY : Dennis Specialist Vehicles Ltd był głównym brytyjskim producentem nadwozi i specjalistycznych pojazdów użytkowych z siedzibą w Guildford w hrabstwie Surrey. Sprzęt przeciwpożarowy był podstawą firmy i już od 1908 roku stał się bardzo znanym widokiem w miastach i miasteczkach Anglii. Innymi ważnymi liniami produkcyjnymi były autobusy, śmieciarki i pojazdy obsługi lotnisk. Firma miała długą historię, Dennis Brothers Ltd została założona w 1895 roku przez braci Johna i Raymonda Dennisów, którzy pierwotnie produkowali rowery pod nazwą „Speed King”, które sprzedawali w swoim sklepie, Universal Athletic Stores, w Guildford. W 1898 r. wyprodukowali swój pierwszy pojazd silnikowy, a w 1899 r. swój pierwszy samochód (choć nigdy nie został wyprodukowany ani sprzedany). Na przełomie XIX i XX wieku John Dennis zbudował Rodboro Buildings, pierwszą fabrykę pojazdów silnikowych w Wielkiej Brytanii, aby produkować pojazdy w centrum Guildford, produkując pierwszy autobus w 1903 roku i pierwszy wóz strażacki w 1908 roku. Samochody wkrótce zajęły drugie miejsce i wątpliwe jest, czy jakiekolwiek zostały wyprodukowane po około 1915 roku. W 1913 roku Dennis przeniósł się do większej fabryki w Woodbridge, na przedmieściach Guildford. Seria „F” wozów strażackich weszła do produkcji w 1946 roku, z wieloma różnymi modelami, z których najbardziej znane to F7 i F12, przy czym ten ostatni, wprowadzony w 1950 roku, był bardziej popularny w większej serii produkcyjnej. Wkrótce po jego wprowadzeniu większość angielskich straży pożarnych zamówiła F12, a Middlesex był najlepszym klientem z 21 sztukami. Aby zapewnić lekkość, korpus F12 miał wszystkie aluminiowe panele przymocowane do drewnianej ramy.

OPIS  : DENNIS F12

F12 miał rzędowy ośmiocylindrowy silnik B80 Mark X o pojemności 5,7 litra i mocy 195 KM, który mógł osiągnąć prędkość 60 mil na godzinę w 40 sekund. Miał hamulce hydrauliczne wspomagane serwomechanizmem próżniowym na wszystkich kołach i rozstaw osi 150 cali, o 12 cali krótszy niż F7, który zastąpił. F12 był popularny wśród załóg i uważany za najlepsze urządzenie swoich czasów, szczególnie z podgrzewaną kabiną, co stanowiło duży postęp w stosunku do innych wozów strażackich, takich jak Leyland. Do czasu zakończenia produkcji F12 w 1959 roku zbudowano 336 egzemplarzy. Aby zapewnić lekkość, korpus F12 miał wszystkie aluminiowe panele przymocowane do drewnianej ramy. Samochód miał na wyposażeniu sygnał dźwiękowy ponadto oprócz głównych reflektorów i świateł przeciwmgielnych zamontowano dodatkowe światło wizualne FER. Szyba kierowcy była dzielona tak aby w przypadku zaparowania można było otworzyć jedną jej cześć i bez przeszkód kontynuować jazdę . W pojeździe było miejsce dla 5 osobowej załogi . Na samochodzie zamontowano mobilną prowadnicę przesuwną , pompę odśrodkową i węże strażackie oraz zwijacz o długości 55 metrów.