DODGE CHARGER DAYTONA

RYS HISTORYCZNY:  Dodge wyprodukował trzy oddzielne modele o nazwie Dodge Charger Daytona, z których wszystkie były zmodyfikowanymi Dodge Chargerami. Nazwa została zaczerpnięta od Daytona Beach na Florydzie, która była wczesnym centrum wyścigów samochodowych i nadal gości Daytona 500, najważniejsze wydarzenie NASCAR. Oryginalny Dodge Charger Daytona został zaprojektowany, aby pokonać konkurencję w wyścigach NASCAR. Był to pierwszy pojazd NASCAR, który osiągnął prędkość 200 mil na godzinę, co było wówczas ważnym kamieniem milowym. Po raz pierwszy nazwa „Daytona” została użyta w odniesieniu do wersji Studebaker Lark. Daytona była wyczynowym modelem kompaktowego Larka i była produkowana w latach 1960. Po porażce wyścigowej poprzedniej limitowanej edycji Dodge’a Chargera 1968 z 500 roku w NASCAR i odejściu supergwiazdy Plymouth Richarda Petty’ego do Forda, powstał Dodge Charger Daytona z 1969 roku. Miał to być wyczynowa, limitowana wersja Dodge’a Chargera wyprodukowana latem 1969 roku wyłącznie w celu wygrywania prestiżowych wyścigów NASCAR. Wygrał swój pierwszy wyścig, inauguracyjny Talladega 500, jesienią, chociaż czołowe nazwiska opuściły tor w sobotę w ramach bojkotu wyścigu. Buddy Baker w Dodge’u Chargerze Daytona z numerem 99 był pierwszym kierowcą w historii NASCAR, który 24 marca 1970 roku na torze Talladega przekroczył granicę 200 mil na godzinę (322 km/h). Dodge Daytona z 1969 roku wygrał dwa wyścigi w 1969 roku i kolejne cztery w 1970 roku, w sumie sześć. Jego następca, Plymouth Superbird z 1970 roku, wygrał osiem wyścigów – wszystkie w 1970 roku. Dodge Daytonas wygrał również na torach wyścigowych USAC i ARCA. Ustanowili liczne rekordy wyścigów i pole position.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : DODGE CHARGER DAYTONA

Jeden z dwóch słynnych samochodów aerodynamicznych, Dodge Daytona, posiadał specjalne modyfikacje nadwozia, które obejmowały 23-calowe (584 mm) skrzydło stabilizujące na tylnym pokładzie, specjalny blaszany „stożek nosowy”, który zastąpił tradycyjny pionowy przedni grill, płaskie tylne podświetlenie (obszar tylnej szyby), „nakładkę na okno” zakrywającą wpuszczoną tylną szybę oryginalnego Chargera, specjalne przednie błotniki i maska, które były wzorowane na nadchodzącym Chargerze z 1970 roku, osłony słupków A ze stali nierdzewnej i wloty chłodzące zamontowane na błotnikach. Daytona została zbudowana w oparciu o specyfikację wyposażenia R/T Chargera z 1969 roku, co oznacza, że miała wytrzymałe zawieszenie i układ hamulcowy oraz była standardowo wyposażona w silnik Magnum o pojemności 440 cali sześciennych (7,2 l). Na szczególną uwagę kolekcjonerów zasługuje opcjonalny silnik Hemi V8 o pojemności 426 cali sześciennych (7,0 l), który posiadało tylko 70 z 503 Dayton. Miał korporacyjnego kuzyna w Plymouth Superbird z 1970 roku, a z pomocą inżynierów rakietowych Chryslera narodził się Charger Daytona. „Skrzydlaci Wojownicy”, jak ich pieszczotliwie nazywano, nie rywalizowali długo w najważniejszej serii pucharowej NASCAR. W następnym sezonie NASCAR kierownictwo zakazało specyfikacji aerodynamicznych w samochodach z silnikami większymi niż 305 cali sześciennych (tj. ten sam limit pięciu litrów nałożony przez SCCA dla Trans-Am i międzynarodowo przez FIA dla samochodów sportowych Grupy 5). Ze względu na ich wyjątkową prędkość i osiągi, NASCAR zmienił regulamin, skutecznie zakazując startów wszystkich czterech samochodów Aero Dodge’a, Forda, Mercury’ego i Plymoutha do końca 1970 roku. Zobacz także Plymouth Superbird, Ford Torino Talladega i Mercury Cyclone Spoiler II, aby uzyskać dodatkowe informacje o samochodach aerodynamicznych. Daytona 500 z 1970 roku miała tylko jeden skrzydlaty samochód, #22 zwany „mini motorem”. Dodge Daytona jest obecnie bardzo cennym przedmiotem kolekcjonerskim. Te 503 samochody były w rzeczywistości Chargerami 500, gdy zjechały z linii montażowej. Dodge wysłał je do zewnętrznego producenta (nie pracowników Dodge’a), który przekształcił je, montując skrzydło, podpory w bagażniku i przedni stożek nosowy. Daytona pojawiła się w filmie Szybcy i wściekli 6 z 2013 roku, prowadzona przez postać Dominica Torretto ( granego przez Vin Diesel). W filmie mówi się, że był to oryginalny model z 1969 roku, który został zmodyfikowany w profesjonalny supersamochód turystyczny i jest poważnie uszkodzony w kulminacyjnym momencie filmu. Pojazdy użyte do nakręcenia filmu były w rzeczywistości standardowymi modelami Chargerów, zmodyfikowanymi tak, aby przypominały Daytonę. Aby wykonać akrobacje w filmie, samochody zostały wyposażone w silniki wyścigowe Chevroleta, najprawdopodobniej 572 cid.