Strona główna » ERAZ » ERAZ 762 W
DANE TECHNICZNE : ERAZ 762W
ROK PRODUKCJI : 1979 – 1995
SILNIK : R4 ZMZ-977
POJ. SILNIKA : 2445 CM3
MOC : 55,16 KW – 75 KM
PRĘDKOŚĆ MAX : 110 KM/H
PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : N/D
SKALA : 1:43
PRODUCENT MODELU : De Agostini ( Kolekcja Avtolegendy CCCP nr 102 )
RYS HISTORYCZNY : Samochód dostawczy produkowany w latach 1966-1991 w ZSRR, a następnie do 1995 roku w Armenii, przez armeńskie zakłady JerAZ w Erywaniu. Stanowił wersję pochodną mikrobusu RAF-977. Podstawową wersją nadwozia był furgon, pod koniec produkcji produkowano także wersje towarowo-osobowe. W 1962 roku ryskie zakłady RAF opracowały prototypowy furgon RAF-977K na bazie produkowanego mikrobusu RAF-977D. Z powodu ograniczonych możliwości produkcyjnych zakładów w Rydze, które produkowały mikrobusy i karetki, produkcję furgonu postanowiono uruchomić gdzie indziej. Wybór władz przemysłu motoryzacyjnego padł na nowo budowane zakłady wózków widłowych Awtopogruzczik w Erywaniu w Armeńskiej ZSRR, przekształcone w 1965 roku w Erywańskie Zakłady Samochodowe. Pierwsze dwa furgony JerAZ-762 wyprodukowano w kwietniu 1966, ale produkcja początkowo szła wolno i do końca roku zbudowano ich 66. Do 1968 roku możliwości produkcyjne wynosiły tylko 1000 samochodów rocznie. Po kolejnej rekonstrukcji zakładów i wprowadzeniu nowoczesnej podwieszanej linii produkcyjnej, w 1976 roku produkcja wzrosła do 10 000, a w 1980 roku do 13 000. W 1982 wyprodukowano stutysięczny samochód zakładów JerAZ (JerAZ-762W). We wrześniu 1971 wdrożono do produkcji zmodernizowaną wersję furgonu JerAZ-762A. W 1976 roku zastąpiła ją wersja JerAZ-762B (ros. ЕрАЗ-762Б). W 1979 roku wprowadzono do produkcji ostateczną wersję furgonu JerAZ-762W. W 1994 roku cała produkcja zakładów (łącznie z nowszą generacją modeli) wyniosła jedynie 316 pojazdów. Produkcja modelu 762 zakończyła się na początku 1995 roku, a wkrótce potem zakłady JerAZ upadły.
OPIS : ERAZ 762W
Do końca lat 50. XX wieku w ZSRR nie produkowano samochodów dostawczych średniej ładowności (do 1 tony), skupiając się na samochodach ciężarowych ładowności 1,5 tony i większych, potrzebnych dla gospodarki narodowej i wojska. Należy podkreślić, że przez cały czas trwania ZSRR, samochody użytkowe nie były w ogóle sprzedawane dla prywatnych użytkowników. Centralnie planowany radziecki przemysł motoryzacyjny rozpoczął prace nad samochodami dostawczymi dopiero po zaspokojeniu głównych potrzeb w zakresie samochodów ciężarowych, zwłaszcza, że w tym czasie władze doszły do wniosku, że przewożenie niewielkich ładunków ciężarówkami jest nieekonomiczne. Wersja furgonu JerAZ-762W (ros. ЕрАЗ-762В; W – trzecia litera rosyjskiego alfabetu) z zewnątrz odróżniała się wgłębionymi wzdłużnymi przetłoczeniami w miejsce wypukłych . Ponadto, wewnątrz przetłoczeń odpowiadających oknom pojawiły się dodatkowe mniejsze wypukłe przetłoczenia. W modelu moc wzrosła z 75 do 85 KM, a ładowność zwiększyła się do 1150 kg . W latach 90. fabryka JerAZ znalazła się w niepodległej Armenii i podobnie jak inne poradzieckie zakłady, musiała konkurować na wolnym rynku, w zmienionej sytuacji ekonomicznej. W celu zwiększenia konkurencyjności, próbowano rozszerzyć gamę modeli. Furgon przeszedł odwrotną metamorfozę do jego powstania, gdyż opracowano mikrobus 762WJe, analogiczny do RAF-977. Nie był on jednak produkowany seryjnie. W latach 90. zastosowano nowocześniejsze detale, jak czarna plastikowa krata atrapy chłodnicy, nowe zderzaki z plastikowymi nakładkami, lusterka, elementy wnętrza, lecz bez większych modernizacji samej konstrukcji. Mimo atrakcyjnej ceny samochodów, produkcja i sprzedaż jednak spadała, na co wpływ miała niska jakość i przestarzała konstrukcja samochodu, połączone z ogólnymi problemami ekonomicznymi zakładów, inflacją, koniecznością sprowadzania części z zagranicy (innych krajów poradzieckich) i trudnościami w sprzedaży za granicą.