FERRARI F40

RYS HISTORYCZNY  : Samochód zadebiutował w 1987 roku, w którym firma Ferrari obchodziła swoje 40-lecie. Ferrari F40 jest ostatnim modelem wyprodukowanym za czasów właściciela firmy, Enzo Ferrari. Wyprodukowano 1310 sztuk . W momencie produkcji był to najszybszy, najmocniejszy i najdroższy samochód Ferrari na sprzedaż.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : FERRARI F40

Kompozytowe panele nadwozia wykonane zostały z wzajemnie ze sobą posklejanych włókien węglowych. Pod nadwoziem zamontowano rurową ramę przestrzenną, do której zamocowano silnik. Silnik to zmodyfikowana jednostka pochodząca od poprzednika, modelu 288 GTO. Ulokowana centralnie jednostka V8 była montowana ręcznie. Moc silnika zwiększały dwie turbosprężarki japońskiej firmy IHI. Napęd przekazywany był na oś tylną. W modelu F40 jedna z turbin pracowała w dolnym zakresie zaś druga włączała się na wyższych prędkościach obrotowych (od 5000 obr./min). W zawieszeniu zastosowano podwójne wahacze oraz spiralne amortyzatory. F40 jest obok Porsche 959, Jaguara XJ220, Lamborghini Diablo, McLarena F1 i Bugatti EB 110 jednym z charakterystycznych super samochodów przełomu lat 80. i 90. Ferrari F40 (tipo F120) to samochód sportowy z centralnie umieszczonym silnikiem i napędem na tylne koła zaprojektowany przez Nicolę Materazziego ze stylizacją Pininfariny. Wszystkie samochody technicznie opuściły fabrykę w kolorze „Rosso Corsa” i z kierownicą po lewej stronie. Co najmniej siedem samochodów zostało zmodyfikowanych i dostarczonych sułtanowi Brunei z kierownicą po prawej stronie. Pomimo mieszanych opinii na temat samochodu ze względu na jego spartański design i brak najnowszej technologii (w porównaniu do Porsche 959 i innych super samochodów), F40 pozostaje samochodem, który jest lubiany przez wiele osób z branży i przez samych właścicieli. „Przewodnik zakupowy Ferrari F2013” magazynu Evo zaczynał się od słów: „Dla wielu jest to najwspanialsze drogowe Ferrari ze wszystkich”. Ekspert wyjaśnił jego popularność wśród znawców Ferrari: „Nigdy nie będą mogli wyprodukować kolejnego F40 w dzisiejszym świecie biurokracji oraz zdrowia i bezpieczeństwa. To właśnie czyni go tak wyjątkowym i tak pożądanym.” Car and Driver nazwał samochód „mieszanką czystego terroru i surowego podniecenia”. Największą frajdę sprawiało przyspieszanie na pierwszym biegu, „czystym terrorem” była jazda po ruchliwej autostradzie. Widoczność z tyłu była tak zła, że zmiana pasa ruchu wymagała „skoków wiary”. Uznano, że nie nadaje się do codziennego użytku drogowego, „niezgrabny i kapryśny” w mieście, a ponadto  jest tak mechanicznie niebezpieczny, że zaleca się „mechanika pokładowego”. Ferrari F40 zostało nazwane 30-minutowym autem ponieważ po tym czasie spędzonym za kierownicą tego bolidu „Masz ochotę na chłodnego drinka i krótką drzemkę.” Ferrari F40 jest sztandarowym przykładem technicznej estetyki. W tym przypadku żaden detal stylistyczny nie stanowi celu samego w sobie. Od szczelin w karoserii z tworzywa sztucznego po ponadwymiarowy tylny spoiler – wszystko zorientowane jest na osiąganie wysokich prędkości. 478-konne F40 jeździ tak, jak wygląda: ekstremalnie. Już samo wsiadanie do Ferrari F40 daje przedsmak tego, co cię czeka. Jeśli wykazałeś się wystarczającą elastycznością stawów przy pokonywaniu wysokiego progu i zmieściłeś nogi w wąskiej przeznaczonej na nie przestrzeni, lądujesz w żelaznym uścisku ciasnych, skąpo tapicerowanych foteli kubełkowych. Jedyne ustępstwo na rzecz komfortu to klimatyzacja – bez niej w ciasnej kabinie można się roztopić, bo gdy 8 cylindrów zacznie pracować kilka centymetrów za plecami, wtedy robi się naprawdę gorąco. Zanim zdążysz wypowiedzieć słowo „Ferrari” osiągniesz prędkość daleko wykraczającą poza dozwolone limity. Ekstremalne auto, które bardzo silnie działa dziś na kolekcjonerów samochodów klasycznych.