FERRARI MONDIAL CABRIO

RYS HISTORYCZNY  : grand tourer z silnikiem V8 produkowanym i sprzedawanym przez Ferrari w latach 1980-1993 – ze stylizacją Pininfarina i nadwoziem Carrozzeria Scaglietti. Oferowany jako coupé 2 + 2 lub kabriolet, Mondial ma nieco wyższą linię dachu, większe wymiary i zwiększoną wagę, aby pomieścić okazjonalne tylne siedzenia dla dzieci lub małych dorosłych. W latach 1983-1985 wyprodukowano 629 sztuk, co czyni ją najrzadszą wersją Mondiala.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : FERRARI MONDIAL QUATTROVALVOLE  CABRIO

Mondial zastąpił Ferrari 308/208 GT4 coupé i pozostaje ostatnim V8 z tylnym silnikiem środkowym, 2 + 2 Ferrari. Nazwa Mondial, po francusku globalna, odzwierciedlała jej zgodność na całym świecie z normami bezpieczeństwa i emisji spalin z 1980 roku – a także wybitne zwycięstwa firmy w wyścigach samochodowych. Ferrari używało tabliczki znamionowej w 1950 roku, aby świętować Mistrzostwa Świata Formuły 1 i ponownie w 1970 roku, aby zaznaczyć swoje Mistrzostwa Świata Konstruktorów Formuły 1. Pierwszy silnik Mondial, choć miał konstrukcję DOHC, używał tylko dwóch zaworów na cylinder. 1982 Quattrovalvole lub QV wprowadził nową czterozaworową głowicę; konstrukcja komory spalania rzekomo oparta na silniku Formuły 1 z początku lat osiemdziesiątych. Wygląd był w dużej mierze zgodny z Mondial 8, chociaż z czerwonymi głowicami silnika i widocznym napisem „Quattrovalvole” z tyłu. Stylistyka nadwozia pozostała taka sama jak w wariancie coupé. Kabriolet wymagał montażu tylnych siedzeń bliżej siebie. Wprowadzenie Kabrioletu spowodowało wzrost popularności Mondiala, szczególnie na rynku amerykańskim, gdzie opcja kabrioletu była bardzo pożądana. Cabriolet wyróżnia się tym, że jest jedynym czteromiejscowym, umieszczonym centralnie tylnym silnikiem, kabrioletem, jaki kiedykolwiek wyprodukowano w regularnej produkcji. Italofile mają problemy z Mondialem, ponieważ samochód projektu Pininfariny należy do nielicznych klasyków Ferrari, na które stać zwykłych śmiertelników. Poza tym, jak na czterozaworowca przystało, nie brakuje mu temperamentu. Irytujący kształt to do dziś największy problem Ferrari Mondiala. Przewrotny kaprys przeznaczenia zadecydował, że to niedoceniane czteroosobowe Ferrari z lat 80. XX w. miało swoje pięć minut sławy w rękach ślepca. W tragikomedii „Zapach kobiety” cyniczny były pułkownik Frank Slade planuje samobójstwo, najpierw jednak chce skorzystać z jasnych stron życia: postrzelać ze swojej „45-ki”, rozpoznawać piękne kobiety po zapachu i… jeździć Ferrari! Jego jazda próbna w czerwonym Mondialu Cabriolet z powodu braku zmysłu wzroku kończy się w świetle policyjnych lamp. Osobisty dramat Mondiala zaczął się już wcześniej – gdy przeznaczono mu rolę auta rodzinnego w stajni Ferrari. Nie byłoby niczego złego w tym, że Mondial idealnie nadaje się do wygodnego odwożenia dzieci na tenisa, gdyby nie fakt, że jest to Ferrari. Tani czarny plastik zderzaków z wczesnych lat, klamki z Alfy Spider i brezent o prezencji zawalonego namiotu nie polepszają sprawy. Kariera Mondiala jako klasyka nie nabiera tempa, a przecież kiedyś kosztował on tyle, ile sześć i pół Fiata Regaty Diesel. Idealna okazja dla każdego, kto zawsze marzył o Ferrari, a nie trafił szóstki w totka ani nie jest rekinem biznesu. Prawda jest taka, że Mondial jest lepszy niż jego sława.