FIAT 508 CS BALILLA

RYS HISTORYCZNY  : Fiat 508 Balilla był kompaktowym samochodem zaprojektowanym i produkowanym przez Fiata w latach 1932 – 1937. Był to w rzeczywistości następca Fiata 509, chociaż produkcja wcześniejszego modelu została zakończona w 1929 roku. Miał trzybiegową skrzynię biegów (zwiększoną do czterech w 1934 roku), cztery miejsca siedzące i prędkość maksymalną około 50 mil na godzinę (80 km/h). Sprzedano go za 10 800 lirów (lub 8 300 euro w 2005 roku). Wyprodukowano około 113 000 egzemplarzy. Samochód był również montowany przez Walter Motors w Czechosłowacji, w fabryce Centralnych Warsztatów Samochodowych w Polsce, przez NSU-Fiat w Niemczech oraz przez SAFAF (przemianowany w 1934 roku na „Simca-Fiat”) we Francji. Samochód został opracowany przez czołowych włoskich inżynierów motoryzacyjnych tamtych czasów, w tym Nebbia, Fessia i Tranquillo Zerbi. Celem było połączenie niektórych cech wysokiej klasy samochodu w pojeździe o umiarkowanej cenie. Samochód został zaprezentowany 12 kwietnia 1932 roku na targach motoryzacyjnych Fiera Milano.

OPIS  : FIAT 5008 CS BALILLA BERLINETTA

Popularny mały samochód Fiata 508, jeden z pierwszych samochodów zaprojektowanych przez Dante Giacosa i zaprezentowanych na salonie samochodowym w Mediolanie w 1932 roku, został ochrzczony jako Fiat Balilla. Wielu uważa, że nazwa „Balilla” była związana z włoskim faszyzmem, ale Fiat upierał się później, że samochód został nazwany na cześć chłopca-bohatera z Genui z 1746 roku, a nie faszystowskiej organizacji młodzieżowej Opera Nazionale Balilla. Pochodzenie nazwy było w rzeczywistości znacznie starsze niż włoski ruch faszystowski. „Balilla” to dialekt-pseudonim genueńskiego chłopca o imieniu Giovanni Battista Perasso, który w 1746 roku rzucił kamieniem – według jednego z doniesień kilku kamieni – w austriackiego oficera w proteście przeciwko austriackiej okupacji wojskowej. Akcja ta wywołała powstanie Genueńczyków przeciwko Austriakom, za co Balilla został uznany za lokalnego bohatera w północnych Włoszech przez dwa stulecia. Historia „Balilli” jest jednak jedną z wielu popularnych heroicznych opowieści historycznych, które zyskały na znaczeniu w pierwszych dekadach XX wieku, biorąc pod uwagę nacjonalistyczny charakter tego okresu. Pierwszy 508A, wprowadzony na rynek w 1932 roku, był 2-drzwiową „Berliną” (sedan) z czterema miejscami i trzybiegową skrzynią biegów „crash”. Przednie fotele można było przesunąć do przodu, a oparcia odchylić, aby ułatwić dostęp do tylnego siedzenia w stosunkowo małym samochodzie. Co niezwykłe, szyby w drzwiach można było wykręcić, obracając korbę zamontowaną na drzwiach, podczas gdy przednia szyba była uchylna u góry i można ją było otworzyć, podczas gdy dwie wycieraczki były napędzane własnym silnikiem elektrycznym, umieszczonym wewnątrz tuż nad przednią szybą. We wnętrzu zastosowano gumowe dywaniki, a siedzenia były pokryte tkaniną. Oferowane akcesoria obejmowały lusterko wsteczne zamontowane na desce rozdzielczej, oświetlenie wnętrza zamontowane na środku dachu oraz zewnętrznie zamontowaną platformę bagażową z tyłu, która w zależności od specyfikacji była dostarczana z kołem zapasowym przeniesionym do punktu mocowania z boku samochodu między lewymi drzwiami a przednim błotnikiem. Wersja „Lusso” („de Luxe”) charakteryzowała się również lepszym rodzajem pokrycia siedzeń z tkaniny, a także wyjątkowo jasnymi elementami wokół świateł, przedniego grilla, kół i klamek drzwi. Wraz z modelem 508B, wprowadzonym na początku 1934 roku, nadwozie zostało opisane jako „bardziej aerodynamiczne”, chociaż z perspektywy późniejszych zmian w stylistyce samochodów, 508B nadal podążał raczej pudełkowatymi liniami kojarzonymi z tanimi samochodami z początku lat 30. Skrzynia biegów została zmodernizowana, oferując teraz cztery biegi do przodu, a podczas gdy 2-drzwiowa „Berlina” pozostała w ofercie jeszcze przez kilka miesięcy, dodano 4-drzwiową „Berlinę”. W czerwcu tego samego roku 2-drzwiowa „Berlina” została wycofana z rynku włoskiego, a 4-drzwiowy samochód z nadwoziem przeszedł kolejny facelifting, który otrzymał zmodyfikowany przedni grill i przednią szybę, wcześniej pionową, która została lekko pochylona, co wskazuje na bardziej hurtowe zmiany stylistyczne, które towarzyszyły pojawieniu się w 1937 roku wersji 508C samochodu. Oferowano zarówno wersję standardową, jak i „Lusso” 4-drzwiowej „Berlina”. Wprowadzony na rynek w 1935 roku model 508 z nadwoziem „Coupé” (znany również jako „Berlinetta Mille Miglia”) dzielił elementy mechaniczne, w tym mocniejszy silnik 108CS, z „Spider Sport”. Nadwozie było 2-miejscową aerodynamiczną Berlinettą, przeznaczoną do użytku w chłodniejszym klimacie, takim jak te spotykane w północnych Włoszech podczas „Mille Miglia” (wówczas rozgrywanego późną zimą). Coupé może i było cieplejsze w chłodne dni niż Spider Sport, ale było też cięższe: sukces w zawodach okazał się nieuchwytny.