FIAT 500A TOPOLINO

RYS HISTORYCZNY : Fiat 500, prawdziwa nazwa samochodu znanego jako „Topolino”, to mały samochód włoskiego producenta samochodów FIAT produkowany od 1936 do 1955 roku. Fiat 500, popularnie nazywany „Topolino”, jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych włoskich samochodów. W 1930 roku Benito Mussolini wezwał senatora Giovanniego Agnelliego, jednego z założycieli Fiata, aby poprosić go o zaspokojenie „niezbędnej potrzeby” zmotoryzowania Włochów ekonomicznym samochodem, który nie przekraczał kosztu 5000 lirów. Był to pomysł o wielkim wpływie propagandowym, do tego stopnia, że Adolf Hitler, gdy tylko został wybrany kanclerzem Rzeszy, pospieszył wezwać Ferdinanda Porsche i poprosił go o wyprodukowanie samochodu kosztującego nie więcej niż 1000 marek, tego, który stał się sławny we Włoszech pod nazwą Volkswagen Beetle. 7 października 1934 roku, prototyp wyjechał na drogę prowadzony przez Giacosa i Fessia, którzy na przemian jeździli po wyboistej trasie Turyn – Ivrea – La Serra – Vestigné – Borgomasino – Cigliano – Turyn, pokonując wiele kilometrów dróg gruntowych w celu przetestowania zawieszenia. Na ostatnim odcinku autostrady osiągnęli prędkość 82 km/h. Dla nowego samochodu wybrano nazwę „Fiat Topolino” na fali sukcesu Myszki Miki (po włosku Topolino ) , stworzonej przez Walta Disneya, jaką uzyskała w Europie. Krótko przed sprzedażą i po sankcjach pojawiły się plotki dziennikarskie o nowej nazwie „Fiat Ginevra”. 10 czerwca 1936 roku w Villa Torlonia nowy „ultra utylitarny” został zaprezentowany Mussoliniemu i prasie, ujawniając ostateczną nazwę „Fiat 500”. 15 czerwca 1936 roku Fiat 500 (przemianowany na „500 A”, protoplasta „500 B” i „500 C”) został wprowadzony do sprzedaży, jednak popularnie nazywany jest również „Topolino”. Był to mały samochód, skromny pod względem techniki i osiągów, którego cena wynosiła 8 900 lirów, znacznie ponad szacowane 5 000 lirów i około dwudziestokrotność średniej pensji wykwalifikowanego robotnika. W tym samym okresie w Niemczech Porsche wykonało już ostateczne prototypy „Garbusa”, wystawione na „przedsprzedaż” do 990 marek, pięciokrotność wynagrodzenia wykwalifikowanego pracownika. Dzięki „samochodowemu głodowi Włochów” Fiat 500 odniósł umiarkowany sukces. We Włoszech w 1936 roku było tylko 222 000 pojazdów (wszelkiego rodzaju, w tym publicznych i wojskowych) na ponad 42 miliony mieszkańców, jeden pojazd na każde 200 osób. Wskaźnik ten był dziesięciokrotnie niższy niż we Francji i czterdzieści razy niższy niż w Stanach Zjednoczonych w tym samym roku, i z tego powodu Włosi byli szczególnie chętni do zakupu nowych samochodów. Od 1936 do 1955 roku wyprodukowano łącznie 520 000 sztuk.

OPIS  : FIAT 500A TOPOLINO

Samochód był sprzedawany w dwóch wersjach wyposażenia: normalny „dwudrzwiowy sedan” i „kabriolet dwudrzwiowy sedan”, z szyberdachem i za 9 750 lirów. „Topolino”, ze względu na własną filozofię projektowania, nie nadawał się do użytku wojskowego: niska moc ograniczona wydajność i niewyważona masa przedniej osi zmniejszyły jego użycie do płaskich ścieżek i twardych powierzchni. Mimo to już w 1936 roku „500”  została nabyta przez Armię Królewską jako środek łączności w dowództwach miasta. Podczas II wojny światowej chroniczny i poważny niedobór pojazdów silnikowych przyniósł wzmożone zapotrzebowanie na te samochody . Wiele zarekwirowanych samochodów było również używanych we Włoszech przez Wehrmacht po 8 września 1943 roku. Istnieją fotograficzne świadectwa bezpośrednich dostaw przez NSU do Wehrmachtu .Prezentowany model należał do 102 Dywizji Zmotoryzowanej Trento stacjonującej w Tobruku w Libi w maju 1941 roku .Był wykorzystywany  jako samochód łącznikowy .