FIAT SEICENTO SPORTING

RYS HISTORYCZNY : Fiat Seicento – samochód osobowy klasy miejskiej produkowany pod włoską marką Fiat w latach 1997–2005 oraz jako Fiat 600 w latach w 2005–2010. Seicento zostało wprowadzone na rynek w roku 1998 jako następca modelu Cinquecento. Z poprzednika czerpał także większość rozwiązań technicznych. Oferowany był z benzynowymi silnikami R4 z wtryskiem paliwa o pojemności 0,9 dm³ i mocy maksymalnej 29 kW (39 KM) oraz 1,1 dm³ o mocy 40 kW (54 KM), lub z silnikiem elektrycznym o mocy 30 kW w wersji Elettra. Napęd przenoszony był na oś przednią (w wersji Elettra – na oś tylną) poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów lub 5-biegową półautomatyczną skrzynię Citymatic. Przez cały okres sprzedaży oferowano wiele wersji i edycji specjalnych różniących się wyposażeniem oraz ceną. Pojazd dostępny był także w odmianie użytkowej Van. Łącznie wyprodukowano 1 328 973 egzemplarze modelu, z czego 1 039 671 wyeksportowano. Samochód przez cały 13-letni cykl produkcyjny wytwarzano wyłącznie w zakładzie Fiat Auto Poland w Tychach. Pierwsze egzemplarze opuściły fabrykę w Tychach 22 września 1997 roku. Samochód został zaprezentowany w marcu 1998 roku podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie 1998 jako następca modelu Cinquecento. Na rynek włoski pojazd trafił w marcu 1998, w większości pozostałych krajów Europy sprzedaż rozpoczęto miesiąc później. W Polsce trafił do salonów we wrześniu 1998 roku.

OPIS  : FIAT SEICENTO SPORTING

Nowy model przejął od poprzednika większość rozwiązań konstrukcyjnych, w tym płytę podłogową, układ zawieszenia oraz dostępne silniki. Nowe było nadwozie z bardziej zaokrąglonymi kształtami. Przez kilka miesięcy oba pojazdy produkowane były równocześnie, aż do października 1998, kiedy to zakończono produkcję Cinquecento. Nabywca Seicento miał do wyboru dwie jednostki napędowe – 900 cm³ i 1,1 dm³. Większy motor oferowano tylko w usportowionej wersji Sporting, w 1999 trafił on także do innych odmian modelu. W maju 2000 roku fabrykę opuścił półmilionowy egzemplarz. 24 listopada 2000 roku zaprezentowano wersję po drobnym face liftingu nadwozia. Nieznacznie zwiększyła się długość i wysokość nadwozia, na masce znalazł się nowy znaczek Fiata, powiększono ponadto przednie kierunkowskazy. Zastosowano także nowe kolory tapicerki, na desce rozdzielczej zamontowano elektroniczny licznik kilometrów. Dodatkowo, w związku z wprowadzeniem ostrzejszych norm emisji spalin, wprowadzono nową wersję silnika 1.1 – wyposażona była ona w wielopunktowy wtrysk paliwa, nowy wałek rozrządu oraz inny kolektor dolotowy. Tak zmodyfikowana jednostka spełniała normę emisji spalin Euro 3. W maju 2002 roku wycofano z oferty silnik 900. Jednostka ta oferowana była wyłącznie na rynku polskim, eksport do krajów Unii Europejskiej był niemożliwy ze względu na niespełnianie obowiązujących tam norm emisji spalin. W kwietniu 2003 roku wyprodukowano milionowy egzemplarz modelu. W marcu 2004 roku przeprowadzono kolejny drobny facelifting: zderzaki w kolorze nadwozia, nowe logo Fiat na klapie bagażnika oraz nowy wzór kołpaków, oprócz tego do gamy kolorów nadwozia dodano trzy nowe pozycje. Także w 2004 zakończono sprzedaż modelu na rynku brytyjskim, jego miejsce zajął nowy Fiat Panda II. W celu uczczenia 50. rocznicy wyprodukowania pierwszego Fiata 600, Fiat zmienił we wrześniu 2005 nazwę modelu na Fiat 600 (seicento oznacza 600 w języku włoskim). Egzemplarze wyprodukowane pod nazwą 600 cechują się lepszą jakością wykończenia wnętrza, jak i bogatszym wyposażeniem. Od 2005 roku model oferowano tylko w Polsce i we Włoszech, na pozostałych rynkach zastąpiła go Panda. W 2008 roku zaprzestano produkcji wersji osobowych samochodu, w ofercie pozostała jedynie wersja Van. Produkcję Fiata 600 zakończono 26 maja 2010 roku. Jeden z ostatnich egzemplarzy został przekazany Muzeum Techniki w Warszawie. W 2008 roku z tyskiej fabryki zjechało 25 166 sztuk tego modelu. Nieliczne z nich trafiły na polski rynek. Natomiast w 2009 roku było to 10 794 sztuk. Łącznie wyprodukowano 1 328 973 egzemplarze modelu Seicento/600, z czego 1 039 671 trafiło na eksport. Początkowo pojazd dostępny był w trzech wersjach wyposażeniowych: S, SX i Sporting. Podstawowy wariant S wyposażony był m.in. w nielakierowane zderzaki i lusterka oraz stalowe felgi. Wersja SX wyróżniała się zderzakami w kolorze nadwozia, elektrycznie sterowanymi szybami i centralnym zamkiem. Od początku dostępna była też odmiana wyposażona w automatyczne sprzęgło – Citymatic (silnik 900). W późniejszym czasie bazową wersją dla silnika 1100 została Hobby, wyposażenie standardowe obejmowało dodatkowo elektrycznie sterowane szyby przednie oraz dwie poduszki powietrzne (pasażera i kierowcy). Seicento Suite (silnik 1100) występowało z ręczną klimatyzacją w standardzie. Jesienią 1999 na rynku brytyjskim rozpoczęto sprzedaż limitowanej wersji Mia (silnik 900). Wersja Sporting była dostępna od 1998 roku, do napędu służył silnik 1.1 Fire o mocy maksymalnej 54 KM (40 kW). Zastosowano w niej skrzynię biegów o innych przełożeniach (krótsze biegi III, IV i V)[43], stabilizator poprzeczny zawieszenia przedniego, felgi ze stopów lekkich z szerszymi oponami oraz elektryczne wspomaganie układu kierowniczego (EPAS). Na desce rozdzielczej pojawił się obrotomierz (tylko w tej wersji), koło kierownicy i mieszek lewarka skrzyni biegów obszyto skórą[6]. Pojazd cechował się lepszą niż w przypadku standardowej wersji 1.1 dynamiką oraz nieco wyższym zużyciem paliwa. Występowała także wersja Sporting Abarth (nakładki nadwozia, inny wzór felg oraz zmodyfikowany układ przeniesienia napędu). Wersję Sporting wycofano z rynku w 2002 roku, wtedy też zakończono sprzedaż podstawowej wersji modelu z silnikiem 900.