FSO 125P Sanitarka

RYS HISTORYCZNY : 1 stycznia 1983 roku wygasła umowa licencyjna między Fiatem a FSO, w związku z tym musiano zmienić nazwę auta na FSO 125p . Wiązało się to z wprowadzeniem nowego znaczka na kracie wlotu powietrza oraz usunięciem tabliczki „Licencja Fiat” z prawego przedniego nadkola. Zmieniono także sposób oznaczania wersji, litery L, C, M, E i S oznaczały poziom wyposażenia samochodu. Od roku 1984 w 125p zaczęto montować silniki pochodzące z Poloneza, rok później wprowadzono skrzynie 5-biegowe, a od 1986 światło przeciwmgłowe tylne. Od 1987 roku pojazdy montowano bez srebrnych klinów szyb oraz listew drzwi ze stali nierdzewnej. Ostatnią modernizacją była zmiana prędkościomierza w czerwcu 1988 roku – zamiast charakterystycznego poziomego z ruchomym paskiem zastosowano okrągłe tarcze. Ostatni egzemplarz wyprodukowano 29 czerwca 1991 roku, było to kombi w kolorze wiśniowym

OPIS : FSO 125p Sanitarka

Wprowadzenie w 1972 roku do produkcji wersji kombi Polskiego Fiata 125p umożliwiło opracowanie na jej bazie nowej sanitarki dla służby zdrowia, która mogłaby zastąpić wykorzystywane w tej roli Warszawy. Zmiany w „dużym fiacie kombi” do pełnej wersji sanitarnej przeznaczonej dla pogotowia ratunkowego obejmowały m.in.: zamontowanie za fotelem kierowcy wysuwanych noszy na prowadnicach, siedzenia dla lekarza (lub pielęgniarki / położnej), aparatury tlenowej oraz radiotelefonu. Stosowano inny kolor tapicerki- wnętrze pojazdu wykończone było błękitną tapicerką ze skaju, a na dachu wprowadzono sygnalizację świetlno-dźwiękową (początkowo jedna lampa, w latach 80-tych dwie lampy i sygnalizator dźwiękowy na belce) oraz wywietrznik na dachu. Koło zapasowe umieszczone było w pionie po lewej stronie noszy i dostępne po otworzeniu tylnych drzwi od strony kierowcy (również w wersji wystawowej, fabrycznie znajdowało się ono pod podłogą bagażnika). Z przodu, przed fotelem pasażera umieszczono radiotelefon (firmy Radmor). Jego antena znajdowała się na podszybiu przednim po stronie kierowcy. Samochód był przystosowany do przewożenia wyposażenia specjalnego np. butla tlenowa, przenośny aparat tlenowy, walizka z narzędziami lekarskimi, szyny Kremera, deska do usztywnienia kręgosłupa, itp.. Zmatowiono także tylne szyby w pojeździe, a pod przednim zderzakiem zamontowano reflektory przeciwmgielne. Istniała także wersja sanitarna o znacznie uboższym wyposażeniu specjalistycznym stosowana w tzw. lecznictwie otwartym. Karetka przechodziła kolejne modernizacje (głównie związane ze zmianami w ogólnej produkcji) na początku lat 80. I tak w FSO 125p syreny znajdujące się pod zderzakiem zdecydowano usunąć ze względu na ich częste uszkodzenia oraz szersze tablice rejestracyjne (od 1975 r.). Zaraz później wprowadzono wycieraczkę oraz spryskiwacz tylnej szyby. Na podszybiu przednim znajdowały się dwie bądź jedna antena (zdarzająca się zarówno po stronie kierowcy, jak i pasażera). Wewnątrz zmiany wynikające z konieczności dalszego doskonalenia pojazdu medycznego ograniczają się jedynie do wyposażenia samochodu w nowe nosze i prowadnice z blokadą. W tym czasie stosowano jeden wzór składanych noszy (typ Wrocław), z których można również było zrobić krzesło kardiologiczne. Karetki Pogotowia Ratunkowego w momencie ich wydawania do poszczególnych jednostek były pomalowane w kolorze kości słoniowej, natomiast w 1991 r. pojazdy te malowano na biało. Oznakowanie oraz radiotelefon (ewidencjonowany) otrzymywały one po przydzieleniu do właściwej kolumny transportu sanitarnego. Oznakowanie karetek obowiązkowo zawierało równoramienny krzyż w kolorze granatowym (często w kole z obwódką o białym lub bezbarwnym tle) malowany na drzwiach kierowcy i pasażera. Bezpośrednio pod nim lub pod listwą znajdował się napis informujący o przynależności do poszczególnych kolumn transportu sanitarnego. W późniejszym czasie w miejsce równoramiennego krzyża wprowadzono tzw. Gwiazdę Życia. Polski Fiat 125p, a później FSO 125p w służbie medycznej był wykorzystywany przez ponad trzy dekady. Produkcję sanitarek rozpoczętą w 1972 r. oficjalnie zakończono w roku 1991, ale były one eksploatowane jeszcze przez kolejne lata.v