DAEWOO POLONEZ KOMBI PLUS POLICJA

RYS HISTORYCZNY  : Odmiana kombi samochodu FSO Polonez produkowana w latach 1999−2002 przez Daewoo-FSO. Prace nad wersją kombi rozpoczęły się w 1992 roku, dwa lata później na Międzynarodowych Targach w Poznaniu przedstawiono dwa prototypy Poloneza Kombi, które różniły się tylnymi drzwiami . W 1998 roku również na targach poznańskich zaprezentowano kolejny prototyp Poloneza Kombi, lecz tym razem bazujący na modelu Atu Plus. Produkcję tej wersji rozpoczęto 15 kwietnia 1999 roku. W okresie, gdy FSO nie oferowało kombi, przez pewien czas sprzedawano nakładkę bagażnika z tworzyw sztucznych do modelu Caro. W ten sposób powstawała duża przestrzeń załadunkowa porównywalna z normalnym nadwoziem typu kombi. Pokrywa ta była w ofercie do 2000 roku. 22 kwietnia 2002 roku produkcję zawieszono, jednak tak naprawdę definitywnie zakończono, gdyż pozbyto się wszystkich tłoczników niezbędnych do produkcji tego auta (płyty podłogowej, boków nadwozia) Ostatnim wyprodukowanym osobowym egzemplarzem Poloneza serii Plus był model Kombi w kolorze niebieskim.

OPIS  : FSO-DAEWOO POLONEZ KOMBI PLUS

Dodatkową przestrzeń uzyskano montując w tylnej części nadwozia metalową ramę obłożoną włóknem szklanym. W Polonezie Kombi montowano silnik 1.6 MPi z wielopunktowym wtryskiem paliwa. Do wyboru były dwie wersje Poloneza Kombi różniące się ładownością i przełożeniem tylnego mostu: wersja Kombi miała tylny most o przełożeniu 11/43 i ładowność 450 kg, natomiast wersja Van miała wzmocniony tylny most od Poloneza Cargo o przełożeniu 43/10 i ładowność 530 kg. Wersja Van umożliwiała rejestrację Poloneza Kombi jako samochodu ciężarowego. Pojemność bagażnika wynosiła 449 l, a po złożeniu kanapy 1539 l . W Polonezie Kombi zadbano o wygodę i komfort prowadzenia pojazdu. W wyposażeniu standardowym zastosowano układ wspomagania kierownicy oraz możliwość regulacji jej wysokości. Zaprojektowano czytelną i przejrzystą tablicę rozdzielczą o estetycznych, opływowych kształtach. Zastosowano nowe elementy, takie jak podłokietniki, kierownicę oraz wewnętrzne lusterko. Samochód wyposażony był w obrotomierz, a także mechaniczne otwieranie drzwiczek wlewu paliwa z miejsca kierowcy. Tablicę przyrządów wzbogacono o zegar cyfrowy. Ponadto, w wyposażeniu dodatkowym proponowano elektrycznie opuszczane szyby drzwi przednich a także elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka boczne. Polonez Kombi posiadał instalację przygotowaną do montażu radia (antenę oraz przednie głośniki). Latem 2000 roku w sprzedaży pojawiło się ok. 200 sztuk samochodów wyposażonych w klimatyzację za dopłatą ok. 1000 zł. Rok później w sprzedaży pojawiła się krótka seria promocyjna samochodów z pakietem klimatyzacja + aluminiowe felgi za ok. 1200 zł. Polonez wśród innych kombi wyróżnia się nie tylko kształtem trochę już z innej epoki, lecz także osobliwą budową, gdyż tylna część nadwozia, dach, a także tylna klapa wykonane są z tworzywa. W czasie jazdy nie słychać jednak trzeszczeń wskazujących, że karoseria poddana obciążeniom np. przy pokonywaniu nierówności ulega nadmiernemu skręcaniu. Najwyraźniej reszta konstrukcji zapewnia dostateczną sztywność. Polonez to naprawdę przestronny samochód i nawet gdy z przodu usiądą wysocy pasażerowie, podróżujący z tyłu mają dość miejsca. Również samo zajmowanie miejsc nie stwarza problemów. Także bagażnik, choć obszerny i foremny, ma swoje wady. Przede wszystkim jest płytki (tylko 40 cm do linii okien). Nie jest to jednak duża przeszkoda, gdyż przysłania go roleta poddająca się w razie potrzeby wystającemu bagażowi. Po rozłożeniu dzielonej tylnej kanapy otrzymujemy przedział bagażowy o pojemności ponad 1,5 metra sześciennego i równej podłodze. Przy tej operacji trzeba jednak otworzyć dwoje tylnych drzwi bocznych, bowiem uchwyty mocujące oparcie przy jego składaniu zaczepiają o podłokietniki.