DANE TECHNICZNE : TARPAN 239D

ROK PRODUKCJI : 1986 – 1995

SILNIK : 3-cylindrowa jednostka napędowa D3.152UR/UR P-08

POJ. SILNIKA : 2502 CM3

MOC : 30,89 KW – 42 KM

PRĘDKOŚĆ MAX : 85 KM/H

PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : –

SKALA :  1:43

PRODUCENT  MODELU : De Agostini ( Kolekcja Kultowe auta PRL-u nr 117)

RYS HISTORYCZNY  : Zaprezentowany w 1986 roku przez Fabrykę Samochodów Rolniczych z Antoninka nowy model wyposażono w silnik wysokoprężny i zmodyfikowane podzespoły

OPIS  : TARPAN 239D

Jedną z wielu zalet było przede wszystkim niskie zużycie paliwa. Poprawił się znacznie komfort jazdy w kabinie, dobre było też oświetlenie drogi. Wersję 239D wyróżniało nieskomplikowane zawieszenie przednie, co innego można było powiedzieć o wersji 233 czy równoległej 237. Zadbano też o pojemny zbiornik paliwa, użytkownicy otrzymali też wreszcie funkcjonalną skrzynię ładunkową. Wadami były niestety niekorzystne przełożenia skrzyni biegów czy kłopotliwy do naprawy most tylny. O ile komfort podróży poprawił się o tyle mogła go zepsuć głośna praca silnika. Zmianom uległo zawieszenie przednie. Zastosowano w nim resory piórowe. Znaczną zmianą było zastosowanie kół 16 calowych, a nie jak poprzednio 15 calowych. Dużym pozytywem była nisko umieszczona skrzynia, która znacznie ułatwiała załadunek. Rzeczą oczywistą było zastosowanie funkcjonalnej plandeki opiętej gumą na zdejmowanym stelażu. Dzięki temu można było ją równie szybko zdemontować jak i zamontować. Pojawiła się też możliwość opuszczenia burt bocznych. Genialną myślą było zamontowanie rurowych osłon lamp tylnych. Nie dość, że chroniły przed zniszczeniem to służyły jak podnóżki ułatwiające wchodzenie na skrzynię. Koło zapasowe zamocowane zostało na wysuwanej ramie pod “paką”. Jednostką napędową był silnik perkinsa dobrze znany z Ursusa C 360 3p który spalał około 6,9 l/100 km. Jego moc maksymalna wynosiła 42 KM przy 2500 obr/min. W podsumowaniu testu miesięcznika „MOTOR” z 1987 roku w którym wykonano 70 badań drogowych napisano ; „Tarpan Diesel jako pojazd przeznaczony do użytkowania w różnych warunkach terenowych nie ma sobie równego w kraju”