GAZ 21 WOŁGA

RYS HISTORYCZNY  : GAZ M-21 Wołga był następcą samochodu M-20 Pobieda . Prace nad nowocześniejszym samochodem średniej klasy rozpoczęto w zakładach GAZ w 1951 roku, jeszcze pod kierunkiem głównego konstruktora, Andrieja Lipharta. Wstępny projekt samochodu był gotowy w listopadzie 1953 ale dopiero 10 października 1956 z taśmy zjechały pierwsze trzy egzemplarze seryjne tego modelu. Produkcja ruszyła jednak faktycznie dopiero od początku kolejnego roku, a samochód trafił do sprzedaży od 1 marca 1957. Do 1970 roku zbudowano ogółem 639 478 Wołg pierwszego modelu (wraz z wersją kombi). W kwietniu 1958 roku na Wystawie Światowej w Brukseli zaprezentowano nową stylizację samochodu. Wołgi drugiej serii były produkowane od 1959 roku i różniły się od poprzedniego modelu przede wszystkim stylizacją. Zmiany wprowadzano stopniowo od listopada 1958, a dopiero od wiosny 1959 roku produkowano samochody z kompletem zmian i oznaczeniem nowego modelu. Łącznie zbudowano do 1962 roku ok. 140 000 samochodów drugiej serii

OPIS  : GAZ-21 Wołga  ( seria II )

Początkowo nazwany M-21 Wołga –była pierwszą generacją modelu Wołga i był to jedyny samochód średniej klasy produkowany w tym okresie w ZSRR. Samochód otrzymał obszerniejsze wnętrze i większy bagażnik (był dłuższy i szerszy od poprzednika). Dzięki panoramicznym wygiętym szybom, zastosowanym po raz pierwszy w radzieckim samochodzie z przodu i tyłu, wnętrze było jaśniejsze i lepsza była widoczność. Pod względem mechanicznym samochód miał otrzymać nowy, mocniejszy silnik górnozaworowy, cichszy hipoidalny tylny most oraz, po raz pierwszy w ZSRR, automatyczną skrzynię biegów. Jednostka napędowa wykonana przy użyciu stopów aluminium była przy tym lżejsza. Wyróżnia się trzy główne serie produkcyjne samochodu, różniące się przede wszystkim stylistyką przedniego pasa nadwozia. M-21 Wołga posiadała stalowe nadwozie typu czterodrzwiowy sedan, o konstrukcji samonośnej z ramą pomocniczą pod silnikiem. W serii drugiej atrapę chłodnicy stanowiła prostsza w produkcji tłoczona blaszana maskownica z 16 pionowymi podłużnymi otworami z zaokrąglonymi końcami, analogiczna do zastosowanej pierwotnie na prototypach, lakierowana na kolor nadwozia lub chromowana w bogatszych wersjach. Powodem zmiany była chęć zwiększenia szans eksportowych samochodu na rynkach zachodnich, gdyż pierwszy model Wołgi nie cieszył się tam powodzeniem, częściowo zapewne z powodu radzieckiej symboliki – gwiazdy, kojarzonej z komunizmem i Armią Czerwoną (która niedługo wcześniej zdławiła powstanie w Budapeszcie). Przy tym grube żebra nie odpowiadały już ówczesnej modzie. Zmieniła się przez to także forma świateł pozycyjnych pod reflektorami (stanowiących zarazem kierunkowskazy) oraz przedniego zderzaka, w dalszym ciągu wyposażonego w kły. Zachowano natomiast figurkę jelenia z przodu maski. Na tylnych lampach dodano światła odblaskowe. Ostateczny model otrzymał także spryskiwacze przedniej szyby, uruchamiane nożną pompką, a blaszana deska przyrządów została pokryta sztuczną skórą, co zmniejszyło odblaski. Głośnik radia przeniesiono przy tym z górnej powierzchni deski na jej front, nad radiem. Zmieniły się też inne detale, jak tylny plafon oświetlenia tablicy z uchwytem otwierania bagażnika (w nieznacznym stopniu), ponadto na oparciu przedniej kanapy dodano popielniczkę i uchwyty dla pasażerów z tyłu.