GAZ 24-03 WOŁGA

RYS HISTORYCZNY : Produkowany od roku 1956 poprzednik modelu 24, GAZ 21, mimo że w czasie swojego powstawania był konstrukcją nowoczesną, na początku lat 60. okazał się przestarzały, szczególnie w kwestii wyglądu zewnętrznego. W roku 1962 podjęto prace nad następcą Wołgi 21.GAZ-24 miał być produkowany z silnikami R4 2,5 l oraz V8 5,5 l. Ośmiocylindrowa jednostka co prawda trafiła do Wołgi, ale tylko w samochodach przeznaczonych dla służb. Ogromna masa silnika niezbyt dobrze wpływała na właściwości jezdne samochodu, dlatego tylną część pojazdu obciążono żeliwną płytą o masie ok. 200 kg. W latach 1962–1965 zbudowano kilka prototypów istotnie różniących się wyglądem, aż w roku 1965 powstała konstrukcja zbliżona do późniejszej seryjnej. W 1966 powstały pierwsze jeżdżące prototypy. W 1967 rozpoczęto produkcję samochodu GAZ-24, który posiadał nowoczesną sylwetkę i był lżejszy od poprzednika.

OPIS  : GAZ 24-03 WOŁGA

Uroki nadwozia typu kombi odkrywali już amerykanie w latach 50 -tych a radziecki przemysł motoryzacyjny nie chciał pozostać w tyle i chociaż w ZSRR nie jeździło się po zakupy do supermarketu to jednak więcej przestrzeni bagażowej zawsze się przydawało . A po złożeniu siedzeń można było otrzymać sporą przestrzeń bagażową . Natomiast koło zapasowe było umieszczone pod podłogą przestrzeni bagażowej przez co aby się do niego dostać nie trzeba było wyciągać wszystkiego z bagażnika .Tył samochodu był mocno wysunięty za tylną oś dlatego z załadowanym bagażnikiem auto mocno się bujało na nierównościach drogi . Aby powstrzymać małe, prywatne przedsiębiorstwa, wozy Wołgi nie były sprzedawane prywatnym właścicielom bez specjalnego zezwolenia. Na przykład rodziny wielodzietne lub sportowcy, którzy musieli nosić ciężki sprzęt sportowy (np. spadochrony), mogli kupić woz Wołgi. Słynny klaun i aktor Jurij Nikulin mógł posiadać wagon GAZ-24-02, ponieważ często przewoził ciężki sprzęt cyrkowy. Ograniczenie to wynikało z małej ilości produkcji GAZ-24-02. Wagony były używane głównie przez szpitale (jako karetki pogotowia), sklepy państwowe, firmy taksówkarskie, milicję, GAI, urzędy pocztowe i inne przedsiębiorstwa państwowe. Wagon był swobodnie sprzedawany na rynkach eksportowych. Model karetki pogotowia ratunkowego GAZ-24-03 został wprowadzony w 1973 roku. GAZ-24-03 miał wytrzymałe tylne resory piórowe (sześć skrzydeł w przeciwieństwie do pięciu sedanów) i mógł przenosić do 400 kg (880 funtów), dzięki sztywniejszym tylnym sprężynom. Ambulans miał matowe tylne szyby , sygnały świetlne i dźwiękowe oraz reflektor szperacz umieszczony na prawym błotniku a we wnętrzu  niewielką ściankę działową i miejsce na nosze. Przeróbek na ambulanse dokonywała również fińska firma TAMPO która budowała podwyższone nadwozia. Takie karetki jeździły do lat 90 w Leningradzie