GAZ 69 STRAŻ POŻARNA

RYS HISTORYCZNY : Prace nad konstrukcją nowego samochodu terenowego, będącego następcą GAZ-67, rozpoczęto w zakładach GAZ w Gorkim wkrótce po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, pod kierownictwem Grigorija Wassermana. Pierwszy prototyp powstał w październiku 1947 roku, a w kolejnym roku trzy dalsze. Podstawowa wersja nadwoziowa GAZ-69 (kod nadwozia 76) była dwudrzwiowa, z dwoma miejscami z przodu i sześcioma na dwóch ławkach umieszczonych wzdłuż burt z tyłu. Po złożeniu ławek można było przewozić 500 kg ładunku, korzystając z tylnej opuszczanej klapy. W 1951 roku opracowano drugą i zarazem ostatnią wersję nadwoziową – czterodrzwiową, pięciomiejscową, oznaczoną GAZ-69A. Obie wersje miały odkryte nadwozie z brezentowym zdejmowanym dachem, rozpinanym na stelażu w wersji GAZ-69 i składanym w wersji GAZ-69A. Również górne części drzwi były zdejmowane, brezentowe na stelażu, z celuloidowymi oknami. Rama z szybą przednią była składana do przodu, na maskę. Produkcja seryjna obu wersji rozpoczęła się w Gorkim 25 sierpnia 1953. W roku 1954 produkcja GAZa-69 została przeniesiona do zakładów UAZ w Uljanowsku, gdzie powstała większość samochodów tego modelu (samochody produkcji UAZ oznaczane są także UAZ-69, chociaż oficjalną nazwą modelu był nadal GAZ-69). Istniały także modyfikacje pozafabryczne, np. z zamkniętym metalowym nadwoziem dla radzieckiej milicji. Na bazie GAZ-69 zbudowano samobieżną wyrzutnię 2P26 pocisków przeciwpancernych 3M6 Trzmiel.

OPIS  : GAZ 69 STRAŻ POŻARNA

Był podstawowym lekkim samochodem terenowym w wojskach i służbach bloku państw socjalistycznych oraz innych będących w gospodarczej lub wojskowej sferze wpływów ZSRR. W siłach zbrojnych większości krajów Układu Warszawskiego zastąpiony przez samochody UAZ-469. Nadal jest na wyposażeniu kilku armii i prawdopodobnie jest produkowany w Korei Północnej. Potocznie znany był zdrobniale, zarówno w Rosji, jak i w Polsce, jako „gazik”. W 1972 roku zakończono produkcję i zastąpiono go nowocześniejszym – UAZ 469/469b. GAZ 69 był na wyposażeniu Milicji obywatelskiej a czasami wykorzystywano go do tłumienia rozruchów w znienawidzonym przez naród ZOMO jako wyrzutnie granatów gazowych .Gaziki do dziś cieszą się olbrzymią popularnością wśród miłośników jazdy terenowej . Od lat 50  Gazy 69 były wykorzystywane jako samochody operacyjne zarówno Państwowej jak i Ochotniczej Straży Pożarnej . Do dzisiaj  OSP Nowy Targ ma na wyposażeniu GAZ-a 69 jako lekki samochód gaśniczy. Na potrzeby służby w pożarnictwie samochód został wyposażony w sprzęt łączności, sygnalizacje świetlno-dźwiękową oraz otrzymał  malowanie zgodne z pożarniczymi normatywami. Samochód był przystosowany do przewozu 8 osób ( 2+6 ) . Jeszcze niedawno GAZ-y 69 były normalnie eksploatowane, jednak ocenianie ich według współczesnych kryteriów nie ma sensu. Auto nie gwarantuje komfortu, kiepsko się prowadzi, ma fatalną dynamikę i daleko mu do tytułu najoszczędniejszej terenówki. Ale „gazikowi” należą się podziękowania za zmotoryzowanie polskich off-roaderów. Niemal każdy jeżdżący dzisiaj Patrolem czy Land Cruiserem kiedyś zaczynał od GAZ-a 69 bądź jego następcy – UAZ-a 469. Obecnie eksploatacja GAZ-a na co dzień, w gęstym ruchu ulicznym nie ma sensu – w ciągu zaledwie kilku lat zmienił swój status z najtańszej i najprostszej terenówki na coraz cenniejszego oldtimera 4×4. Nie budowano wersji zamkniętych (jedyne przykrycie dachu to brezent), dlatego zadbano o wydajne ogrzewanie. Zaletą auta jest świetne przygotowanie do terenowej jazdy. Mamy tu najprostsze rozwiązania: sztywne mosty z resorami i sztywno dołączaną przednią oś. Choć osobno załączamy przód i osobno reduktor, można to zrobić tylko w takiej kolejności, bo specjalne zabezpieczenie chroni tylny most. Na reduktorze nie odczuwamy braku mocy. To, czego nie można było pokonać sprytem, dawało się zdobyć siłowo – rozpędem.