GAZ AA

RYS HISTORYCZNY : lekki samochód ciężarowy ładowności 1,5 tony, produkowany przez radziecką firmę GAZ w latach 1932-1950. Potocznie nazywany w ZSRR połutorka (od rosyjskiego: półtorej tony). W 1929 roku Związek Radziecki zawarł umowę z Ford Motor Company na produkcję pojazdów Ford Model A i Model AA w fabryce samochodów zbudowanej w Niżnym Nowogrodzie. Początkowo w fabryce zbudowano 10 ciężarówek Ford Model AA pod nazwą. Radzieccy inżynierowie przygotowali własne mechaniczne plany produkcji, aby ciężarówka była wykonana z grubszej stali i miała ulepszony system zawieszenia. W następnych latach zakład został przemianowany na Gorki Automobilni Zavod na cześć Maxima Gorkiego, co doprowadziło do zmiany indeksu ciężarówek na GAZ-AA. Do 1932 roku GAZ-AA zaczął być produkowany masowo i do tego czasu w fabryce budowano około 60 ciężarówek dziennie z zestawów do powalania wysyłanych przez Forda. Do 1938 roku wyprodukowano i sprzedano prawie 1 milion tych ciężarówek. Od 1938 roku produkowano model z silnikiem GAZ-MM wzmocnionym do 50 KM, określany czasami także jako GAZ-MM, aczkolwiek w dokumentacji fabrycznej samochody te były oznaczane w dalszym ciągu jako GAZ-AA . W 1947 montaż samochodów, a następnie produkcję podjęto w fabryce UAZ. W 1950 zakończono produkcję modelu w zakładach GAZ, łącznie powstało ponad milion egzemplarzy. Całkowita liczba GAZ AA jest nieznana na pewno i można ją jedynie oszacować. W listopadzie 1951 roku zakończono ich produkcję także w zakładach UAZ

OPIS  : GAZ AA

Oryginalnie samochód był licencyjną wersją amerykańskiego Forda AA identyczną z oryginałem; w czasie trwania produkcji wprowadzano stopniowo własne modyfikacje. Podczas II wojny światowej produkowano zubożoną wersję modelu – wyposażana była ona w jedną lampę przednią oraz drewniane drzwi. GAZ-AA powstawał w wielu wersjach: wóz strażacki, ambulans czy pojazd do konwoju więźniów. Ciężarówki GAZ-AA stanowiły większość ciężarówek używanych przez Armię Czerwoną. Były również bazą dla wielu pojazdów użytkowych. GAZ AA zyskał  nieśmiertelność podczas 3-letniego oblężenia Leningradu, przewożąc pilnie potrzebną żywność nad jeziorem Ładoga w zimie. Kierowca i kapitan podróżowali z otwartymi drzwiami na wypadek, gdyby lód miał się poddać w okresie między sezonowym, gotowi do porzucenia pojazdu. Był to klasyczny dwumiejscowy samochód z prostymi, ręcznie składanymi szybami, profilowanym dachem kabiny zakończonym deflektorem przeciwsłonecznym / deszczowym i zdejmowanym schowkiem. Platforma miała maksymalną nośność 1.500 kg, stąd klasyfikacja 1,5 tony. Przednie koła były chronione przez klasyczne tłoczone błotniki, ale nie było ich nad tylną osią.