GAZ M1

RYS HISTORYCZNY : Decyzja opracowania nowego samochodu osobowego zapadła w ZSRR w roku 1930. Kilka lat później powstał prototyp, który otrzymał nazwę M1. W samochodzie zastosowano nowy silnik czterosuwowy, zbiornik paliwa musiał mieścić dosyć paliwa, by móc przejechać nim ok. 400 km bez tankowania. Prototyp nosił nazwę M1 (M pochodziło od „Mołotowiec”, gdyż fabryka GAZ nosiła imię Mołotowa). Seryjną produkcję rozpoczęto w roku 1935. Powstała również wersja taxi ( taka jak prezentowany model ) oraz samochód wyścigowy GAZ-GŁ1 z 1938, który osiągnął prędkość 147,8 km/h. W 1939 r. opracowano wersję dla wojska. Wzmocniono tylne zawieszenie i dołączono platformę, w której mieściło się 6 żołnierzy. Powstała również wersja pickup GAZ-M415. Produkcję zakończono w 1943 roku, po zaprojektowaniu samochodu GAZ-M20 Pobieda, który wprowadzono do produkcji w 1947. Łącznie wyprodukowano 62 888 samochodów GAZ M1.

OPIS  : GAZ M1

Auto osiągało prędkość 100 km/h. Jego zaletą był mocny czterosuwowy, czterocylindrowy, 50-konny silnik. Samochód mieścił 4 dorosłe osoby i miał duży bagażnik. Zużycie benzyny wynosiło 14,5 l/100 km. Drzwi otwierały się „pod wiatr” czyli przeciwnie do kierunku jazdy. Samochód produkowany był w nowo zbudowanej fabryce GAZ w mieście Gorki (obecnie Niżny Nowogród). W samochodzie zamontowano 3-biegową niezsynchronizowaną skrzynię biegów . Gaz M1 potocznie nazywany był EMKA . Samochód stał się  ikoną swojego czasu w Rosji, był stosunkowo popularny i występował w filmach i zdjęciach z decydującego okresu w historii Związku Radzieckiego. Pierwszy prototyp GAZ M-1 został oparty na czterodrzwiowym sedanie Ford Model B 40A z 1934 roku. W 1937 roku M-1 został wystawiony w Paryżu na Międzynarodowej Wystawie Artystycznej i Technicznej Współczesnego Życia. M-1 stanowił ogromny postęp w stosunku do swojego poprzednika pod wieloma względami. Najbardziej oczywistą był wyposażenie w nadwozie, które wykorzystywało „całkowicie stalowe” podejście bardziej nowoczesnych zachodnich konstrukcji (pomimo zachowania drewnianych elementów konstrukcyjnych w ramie dachu) i, w przeciwieństwie do swojego poprzednika, miał stały dach. Podwozie miało poprzeczkę w kształcie litery „X”, dzięki czemu była znacznie mocniejsza. Zawieszenie było nowocześniejsze, i pewniej trzymało się drogi. Pod maską samochodu znajdował się automatyczny zapłon, podczas gdy kabina zawierała przednie fotele, które można regulować, osłony przeciwsłoneczne, elektryczne wskaźniki paliwa i okna, które można było obracać w pozycji otwartej. Silnik był mocniejszy i trwalszy. Maksymalna moc wzrosła z 40 KM do 50 KM .