GAZ M20 POBEDA CABRIO

RYS HISTORYCZNY : samochód osobowy średniej klasy, skonstruowany w ZSRR i produkowany przez zakłady GAZ w latach 1946–1958. Od 1951 roku był także produkowany przez warszawską FSO, jako Warszawa. Był pierwszym samochodem osobowym skonstruowanym w ZSRR bez bezpośredniego wzorca zagranicznego. Wyprodukowano 241 497 samochodów z rodziny M-20, w tym 14 222 kabriolety, 37 492 taksówki i 4677 samochodów z napędem na cztery koła. Pobiedę zastąpiła produkowana od 1956 roku Wołga GAZ-21. Pierwsze przymiarki do projektu nowego samochodu osobowego średniej klasy rozpoczęto w zakładach GAZ od zimy 1941/1942 roku, lecz nie miały one priorytetu z powodu trudnej sytuacji na frontach II wojny światowej. pierwszy prototyp ukończono 6 listopada 1944 roku (symbolicznie, przed rocznicą rewolucji październikowej).

OPIS  : GAZ-M20 Pobieda Cabrio

Samochód otrzymał  nazwę Pobeda (wym. pabieda, po polsku: „zwycięstwo”), na cześć zwycięstwa nad Niemcami, zaakceptowaną osobiście przez Stalina. Stylistyka Pobiedy odpowiadała najnowszym trendom w budowie nadwozi – jej czterodrzwiowe nadwozie było nowoczesne, pontonowe – z płaskimi bokami, bez wyodrębnionych błotników przednich ani tylnych, z tyłem typu fastback. Wbrew niekonkretnym opiniom spotykanym w niektórych publikacjach, Pobieda nie stanowiła kopii żadnego z samochodów zagranicznych, a nawet wyprzedzała większość marek w zakresie zaadaptowania pontonowego nadwozia. Nadwozie to miało także aerodynamiczny kształt – współczynnik oporu Cx=0,34. W latach 1949-53 zbudowano 14 222 sztuk M-20 z 4-drzwiowym kabrioletem typu „cabrio coach”, ale sprzedaż była słaba i GAZ nigdy nie powrócił do idei masowej produkcji kabrioletu. Jedyną przyczyną powstania tego wariantu były ograniczone moce produkcyjne zniszczonego podczas wojny kombinatu Zaporożstal, który był jedynym dostawcą odpowiednio dużych płatów blachy na dachy samochodu. Miał on dla usztywnienia nadwozia stałe ramy nad oknami bocznych drzwi. Większość kierowano na rynek prywatny, lecz nie cieszyły się popularnością; używano je także jako taksówki, zwłaszcza w południowych częściach ZSRR, o cieplejszym klimacie. Kabriolet ze Związku Radzieckiego? Brzmi jak krótkoseryjna fanaberia ludzi partii albo samochód defiladowy. Jak się jednak okazuje, GAZ M20 Pobieda kabriolet nie spełnia żadnego z tych kryteriów i nie jest też Warszawą z oberżniętym dachem. Jedynym dostawcą płatów blachy o wymiarach wystarczających do zmontowania dachu Pobiedy był kombinat metalurgiczny Zaporożstal. Ewakuowany i zniszczony podczas wojny, nie osiągnął jeszcze pełni mocy przerobowych. W 1949 r. dopiero co zakończyła się odbudowa. Nie można było jednak pozwolić, by to opóźniało produkcję bardzo potrzebnego samochodu. Postanowiono wprowadzić do produkcji kabriolet! Genialne w swojej prostocie. Zmienić stalowy dach na materiałowy i gotowe, oto prawdziwy wniosek racjonalizatorski, a nie jakieś polskie „wywalmy obrotomierz i zapalniczkę, oszczędzimy 5 zł”. Niestety, dziwnym trafem w zniszczonym wojną i niezbyt ciepłym kraju mało kto chciał kupować kabriolety. Jedyne miejsce gdzie się przyjęły, to rejony Związku Radzieckiego najbardziej wysunięte na południe. Służyły tam głównie jako taksówki. Gdzie indziej były niezbyt praktyczne przez irytujący i dość skomplikowany proces montażu materiałowego dachu. Do wad należy też dopisać o 5 km/h niższą prędkość maksymalną i wzrost spalania benzyny o pół litra na setkę. Brak dachu kosztował Pobiedę gorszą aerodynamikę i oraz dodatkowe 35 kg masy. Produkcja GAZ-a M20 w wersji kabriolet zakończyła się w 1953 r. Zaporożstal był już w stanie wykonywać 100 proc. 5-letniego planu produkcji odpowiednich arkuszy blachy, więc kabriolety straciły sens.