Strona główna » GAZ » GAZ M20A POBEDA TAXI
DANE TECHNICZNE : GAZ-M20A Pobieda TAXI
ROK PRODUKCJI : 1949 – 1953
SILNIK : R4 M20
POJ. SILNIKA : 2120 CM3
MOC : 36,77 KW – 50 KM
PRĘDKOŚĆ MAX : 105 KM/H
PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : ok 46s
SKALA : 1:43
PRODUCENT MODELU : De Agostini ( Kolekcja Automobil na służbie nr 5)
RYS HISTORYCZNY : samochód osobowy średniej klasy, skonstruowany w ZSRR i produkowany przez zakłady GAZ w latach 1946–1958. Od 1951 roku był także produkowany przez warszawską FSO, jako Warszawa. Był pierwszym samochodem osobowym skonstruowanym w ZSRR bez bezpośredniego wzorca zagranicznego. Wyprodukowano 241 497 samochodów z rodziny M-20, w tym 14 222 kabriolety, 37 492 taksówki i 4677 samochodów z napędem na cztery koła. Pobiedę zastąpiła produkowana od 1956 roku Wołga GAZ-21. Pierwsze przymiarki do projektu nowego samochodu osobowego średniej klasy rozpoczęto w zakładach GAZ od zimy 1941/1942 roku, lecz nie miały one priorytetu z powodu trudnej sytuacji na frontach II wojny światowej. pierwszy prototyp ukończono 6 listopada 1944 roku (symbolicznie, przed rocznicą rewolucji październikowej).
OPIS : GAZ-M20A Pobieda TAXI
Samochód otrzymał nazwę Pobeda (wym. pabieda, po polsku: „zwycięstwo”), na cześć zwycięstwa nad Niemcami, zaakceptowaną osobiście przez Stalina. Stylistyka Pobiedy odpowiadała najnowszym trendom w budowie nadwozi – jej czterodrzwiowe nadwozie było nowoczesne, pontonowe – z płaskimi bokami, bez wyodrębnionych błotników przednich ani tylnych, z tyłem typu fastback. Wbrew niekonkretnym opiniom spotykanym w niektórych publikacjach, Pobieda nie stanowiła kopii żadnego z samochodów zagranicznych, a nawet wyprzedzała większość marek w zakresie zaadaptowania pontonowego nadwozia. Nadwozie to miało także aerodynamiczny kształt – współczynnik oporu Cx=0,34. Jednym z podstawowych zastosowań Pobiedy była służba w państwowych parkach taksówkowych – w latach 50. stała się ona najliczniejszym samochodem używanym w tym charakterze w ZSRR. Początkowo używano normalnych zaadaptowanych samochodów, także w wersji kabrioletu, a od 1949 roku produkowano specjalną wersję M-20A . Specyfiką radzieckiego przemysłu motoryzacyjnego było powstawanie specjalnych fabrycznych wersji taksówek, różniących się wyposażeniem; w przypadku Pobiedy był to M-20A, wyprodukowany w latach 1949–1958 w liczbie 37 492 samochodów. Samochody M-20A miały taksometr zamiast radia, uboższe wykończenie wnętrza z łatwo zmywalnego dermatoidu i zwykle dwukolorowe malowanie z poziomym pasem z szachownic (typowo: dół czekoladowobrązowy i góra beżowa)[