GMC CCKW 353

RYS HISTORYCZNY  : GMC CCKW, znany również jako „Jimmy” lub G-508 przez Ordnance Supply Catalog , był bardzo udaną serią zdolnych do jazdy w terenie, 2ciężarówki 1⁄2 tony, 6×6, budowane w dużych ilościach według znormalizowanej konstrukcji (od 1941 do 1945 roku) dla armii amerykańskiej, która była ciężko używana, głównie jako ciężarówki towarowe, zarówno podczas II wojny światowej, jak i wojny koreańskiej. Oryginalny „Deuce and a Half” stanowił trzon słynnego Red Ball Express, który zaopatrywał armie alianckie w czasie ich marszu na wschód po inwazji w Normandii. Z prawie 2,4 miliona ciężarówek, które armia amerykańska kupiła między 1939 a grudniem 1945 roku, we wszystkich klasach ładowności, około 812 000, czyli nieco ponad jedna trzecia, to 21⁄2+-tonowe ciężarówki. Całkowita produkcja CCKW i jego wariantów, w tym amfibii DUKW o masie 21⁄2 tony i 6×6 oraz CCW-353 o masie 6×4 tony (drogowej) wyniosła około 572 500 sztuk – prawie jedną czwartą całkowitej produkcji ciężarówek w USA podczas II wojny światowej i 70 procent całości 21⁄2+-tonowe ciężarówki. Łączna liczba ~550 000 modeli GMC czysto 6×6, w tym DUKW, stanowiła przytłaczającą większość z ~675 000 modeli sześć na sześć 21⁄2+-tonowe ciężarówki i przyjechały w mniej niż 100 000 mniej niż prawie 650 000 jeepów z II wojny światowej. Ponadto GM zbudował ponad 150 000 egzemplarzy mniejszego brata CCKW, 11⁄2+-ton, 4×4 Chevrolet G506, w tej samej fabryce. GMC CCKW zaczął być wycofywany po wprowadzeniu ciężarówek serii M35 po raz pierwszy do użytku w latach 50., ale pozostał w aktywnej służbie w USA do połowy lat 60. Ostatecznie seria M35, pierwotnie opracowana przez REO Motors, zastąpiła CCKW jako standard armii amerykańskiej 21⁄2+-tona, 6×6 ciężarówka towarowa.

OPIS  : GMC CCKW 353

CCKW występował w wielu wariantach, w tym z otwartą lub zamkniętą kabiną, długim rozstawem osi (LWB) CCKW-353 i krótkim (SWB) CCKW-352 oraz w kilkudziesięciu modelach specjalistycznych, ale większość stanowiły standardowe, ogólnego przeznaczenia modele towarowe. Zdecydowana mniejszość została zbudowana z wyciągarką montowaną z przodu, a co czwarta kabina miała pierścień montażowy karabinu maszynowego nad stanowiskiem pilota. W latach 1939-1940 rozwijał się Korpus Uzbrojenia Armii Stanów Zjednoczonych 21⁄2+ Ciężarówki taktyczne o ładowności 6×6 o ładowności 66, które mogły poruszać się w terenie w każdych warunkach pogodowych. General Motors, który już wcześniej dostarczał zmodyfikowane ciężarówki dla armii, zmodyfikował ACKWX z 1939 roku – zbudowany dla armii francuskiej – do CCKW. Projekt General Motors został wybrany przez armię i wszedł do produkcji w fabryce GM Yellow Truck and Coach w Pontiac w stanie Michigan wraz z 6×4 CCW. Później były one również produkowane w fabryce GM Chevroleta w St. Louis w stanie Missouri. Skrzynia biegów była 5-biegowa Warner T93 z bezpośrednim 4. biegiem i nadbiegiem 5. biegiem. Skrzynia rozdzielcza miała wysokie i niskie biegi i łączyła przednią oś. Pierwotnie wszystkie osie były dzielone przez Timken, później ciężarówki również używały typów GM „banjo”. CCKW miał podwozie drabinkowe z trzema osiami belek napędowych, przednią na resorach piórowych, tylną tandemową na resorach piórowych z wahaczami ustalającymi. Były dwa rozstawy osi, krótki Model 352 i długi Model 353. Krótka, 145 cali (368 cm) (pomiary od osi przedniej osi do osi tylnego wózka) była używana z krótką skrzynią ładunkową jako główny napęd artylerii dla haubic 75 mm i 105 mm. Wszystkie pozostałe modele korzystały z długiego rozstawu osi wynoszącego 164 cale (417 cm). Opony były 7,50-20, hamulce były hydrauliczne ze wspomaganiem podciśnienia. Niektóre z nich były wyposażone w wciągarki o udźwigu 10 000 funtów (4 500 kg) montowane z przodu. Wciągarka dodała 300 funtów (140 kg) i 14 cali (36 cm). Niektóre podwozia z otwartą kabiną zostały przecięte na pół za kabiną na potrzeby transportu lotniczego. Każda połowa była ładunkiem, w miejscu przeznaczenia pojazdu połówki były skręcane z powrotem. Początkowo we wszystkich wersjach zastosowano zmodyfikowaną konstrukcję komercyjnej zamkniętej kabiny z metalowym dachem i drzwiami. Do 1944 roku zaczęto stosować wersję z otwartą kabiną, z płóciennym dachem i drzwiami. Było to łatwiejsze do zbudowania, a dach można było zdjąć, aby obniżyć wysokość transportu. 1 na 4 kabiny miała pierścień montażowy karabinu maszynowego nad stanowiskiem pilota. CCKW zapewnił platformę dla najszerszej gamy nadwozi w każdym amerykańskim pojeździe wojskowym, przy czym najpopularniejsza była wersja ładunkowa o długości 3,7 m. Ponieważ w trakcie wojny stal była bardziej racjonowana, stalowa skrzynia ładunkowa została zastąpiona drewnianą. Drewniane łóżka okazały się niezadowalające i opracowano łóżko „kompozytowe” ze stalowymi bokami, ramą i drewnianymi listwami dolnymi. Jednak łoże kompozytowe było nadal niezadowalające i powrócono do konstrukcji łóżka w całości ze stali. Standardowe modele cargo miały łóżka ze stałymi bokami i opuszczaną tylną klapą, a także składane siedzenia dla żołnierzy. Standardowa prostokątna konfiguracja furgonetki była używana w komunikacji, medycynie, warsztacie i wielu innych specjalistycznych rolach. Używano również specjalnie skonstruowanych samochodów dostawczych. Amerykański samochód ciężarowy GMC CCKW353 był podstawowym środkiem transportu taktycznego w armii Stanów Zjednoczonych podczas II WŚ. Znany jako „Jimmy” albo „dwu i pół tonówka” (z ang „deuce-and-half”) był w użyciu na praktycznie wszystkich frontach na jakich toczono walki. Ciężar przewożonego ładunku wynosił 3 tony w modelu ACKWX-353, pozostałe trzy modele miały ładowność 2,5 tony. Model CCKW-353 miał napęd na wszystkie trzy mosty. Ciężarówka GMC była używana masowo  przez wojska alianckie na froncie zachodnim , jak i przez Armię Czerwoną na froncie wschodnim. Pojazdy te trafiły do ZSRS drogą morską w ramach umowy Lend-Lease. Łącznie wyprodukowano ponad 800 tyś. tych samochodów, z czego w zakładach GMC 562 750 egzemplarze.