CARLO ABARTH

Abarth urodził się w Austrii, ale później został naturalizowany jako obywatel Włoch; i w tym czasie jego imię Karl Albert zostało zmienione na włoski odpowiednik Carlo Alberto.

Abarth urodził się w Wiedniu, w czasach Cesarstwa Austro-Węgierskiego. Jako nastolatek pracował dla Castagna we Włoszech (1925–27), projektując motocykle i podwozia rowerowe. Po powrocie do Austrii pracował dla Motor Thun i Josepha Opawsky’ego (1927–34) oraz ścigał się na motocyklach, wygrywając swój pierwszy wyścig na James Cycle w Salzburgu 29 lipca 1928 roku. Pięciokrotnie został mistrzem Europy, a także kontynuował swoją inżynierię. Po poważnym wypadku w Linzu porzucił wyścigi motocyklowe i zaprojektował wózek boczny (1933), którym udało mu się pokonać kolej Orient Express na 1300-kilometrowym odcinku z Wiednia do Ostendy (1934). W 1934 roku przeniósł się na stałe do Włoch, gdzie poznał zięcia Ferdinanda Porsche, Antona Piëcha, i ożenił się z jego sekretarką. W 1939 roku Abarth przebywał w szpitalu i zakończył karierę wyścigową z powodu wypadku wyścigowego w Lublanie w Słowenii. Poza wizytami w Austrii i Włoszech pozostał w Słowenii aż do zakończenia wojny. W tym czasie pracował w fabryce Ignaza Voka. Następnie przeniósł się do Merano, skąd pochodzili jego przodkowie. Abarth poznał zarówno Tazio Nuvolariego, jak i przyjaciela rodziny Ferry’ego Porsche, i wraz z inżynierem Rudolfem Hruską i Piero Dusio założył Compagnia Industriale Sportiva Italia (WNP, później przekształconą w Cisitalia), posiadającą włoską agencję Porsche Konstruktionen (1943-48). Pierwszym motoryzacyjnym owocem tej współpracy był nieudany prototyp Tipo 360 F1 (patrz też Porsche 360). Projekt WNP zakończył się, gdy Dusio przeniósł się do Argentyny (1949). 31 marca 1949 roku Abarth wraz z kierowcą wyścigowym Cisitalia Guido Scagliarinim założył w Bolonii firmę Abarth & C., używając swojego znaku zodiaku, skorpiona, jako logo firmy. W tym samym roku Abarth & Co przeniósł się do Turynu. Finansowana przez ojca Scagliariniego, Armando Scagliariniego, firma produkowała samochody wyścigowe i stała się głównym dostawcą wysokowydajnych rur wydechowych, które nadal są produkowane jako Abarth. 20 października 1965 roku Abarth osobiście ustanowił różne rekordy prędkości na torze Autodromo Nazionale Monza.  31 lipca 1971 r. sprzedał firmę Fiatowi, choć przez pewien czas nadal zarządzał nią jako dyrektor generalny. Później przeniósł się z powrotem do Wiednia, gdzie zmarł w 1979 roku. Carlo Abarth był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była sekretarka szefa Volkswagena Antona Piëcha w Wiedniu. W 1949 roku poślubił swoją drugą żonę, Nadinę Abarth-Žerjav. Mieszkali razem w północnych Włoszech do 1966 roku, rozwiedli się w 1979 roku. W tym samym roku, około sześć tygodni przed śmiercią, Abarth poślubił swoją trzecią żonę, Annę Luizę Abarth. Nadal stoi na czele Fundacji Carlo Abartha i napisała jedną z jego biografii w 2010 roku.

ŹRÓDŁO : WIKIPEDIA