BARKAS B1000

RYS HISTORYCZNY  : samochód dostawczy i mikrobus produkowany w latach 1961–1991 we wchodzących w skład zjednoczenia IFA zakładach VEB Barkas-Werke Karl-Marx-Stadt (obecnie Chemnitz) w byłej NRD. Jedyny samochód tej klasy produkowany w NRD. Pierwszy prototyp pojazdu w wersji furgon powstał w 1956 roku . Zbudowano ogółem 39 pojazdów serii zerowej (oznaczonych L1), w różnych wersjach nadwoziowych, które testowano w kolejnych latach. 14 czerwca 1961 roku rozpoczęto produkcję seryjną Barkasów B1000, początkowo w wersji furgon. W 1962 roku Barkas został zaprezentowany na Targach Lipskich. W 1964 roku podjęto produkcję ośmioosobowego mikrobusu, w 1965 r. – lekkiej ciężarówki skrzyniowej o ładowności 1050 kg . Nadwozia powstawały w głównych zakładach Barkas-Werke w Karl-Marx-Stadt (obecnie Chemnitz), ostateczny montaż miał miejsce w dawnych zakładach Framo w Hainichen, wchodzących w skład Barkas-Werke. W toku produkcji samochód podlegał niewielkim ulepszeniom, głównie mechanicznym. Od 1972 roku wykorzystywano ulepszony silnik od Wartburga 353 o tej samej pojemności, przy tym zmieniono przełożenia skrzyni biegów i system chłodzenia. W 1974 roku zmodernizowano oświetlenie pojazdu według nowych norm międzynarodowych i dodano tylne światła przeciwmgielne i cofania. W 1975 roku wprowadzono pasy bezpieczeństwa, od 1981 r. – bezwładnościowe. W lipcu 1983 roku przeprowadzono niewielką modernizację wyglądu, wprowadzając m.in. zderzaki z gumową wstawką. W 1984 roku pojawiło się m.in. ogrzewanie tylnej szyby i nowa tablica przyrządów. W czerwcu 1987 roku wprowadzono odsuwane drzwi z prawej strony przedziału transportowego zamiast otwieranych. Produkcja modeli B1000 zakończona została 10 kwietnia 1991 roku. 22 lutego 1980 roku wyprodukowano 100-tysięczny samochód, a 8 kwietnia 1987 r. – 150-tysięczny. Przez 30 lat wyprodukowano łącznie 175 740 egzemplarzy modelu B1000 . W 1993 roku prowadzono rozmowy na temat sprzedaży linii produkcyjnej do Rosji, gdzie ich produkcja miała być podjęta w Zakładach Kirowskich w Petersburgu, z silnikami WAZ-2106, jednak okazało się to nieopłacalne i ostatecznie oprzyrządowanie zezłomowano.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : BARKAS B1000

Pod koniec lat 50. w NRD podjęto prace nad konstrukcją nowego samochodu dostawczego Barkas B1000 w celu zastąpienia produkowanego w latach 1954–1961 modelu Barkas/Framo V 901/2 (wywodzącego się jeszcze sprzed wojny i mającego układ klasycznej ciężarówki, z wystającą maską silnika). Nowy model wprowadził nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne, w tym wagonowe nadwozie, a skonstruowany został z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych samochodu osobowego Wartburg 311. Dzięki przedniemu napędowi i niezależnemu zawieszeniu kół, udało się uzyskać równą podłogę w części ładunkowej, z nisko położoną krawędzią ładunkową (440 mm nad ziemią). Objętość części ładunkowej wynosiła 6,4 m³ a ładowność 1 tona. Samochody Barkas były eksploatowane głównie w NRD, jedynie niewielkie liczby przeznaczano na eksport. Wysokość produkcji samochodów była ograniczona i nie pokrywała pełnego zapotrzebowania rynku wewnętrznego – był to jedyny samochód tej klasy produkowany w NRD. W odróżnieniu od np. ZSRR, ich nabywcami mogły być też osoby prywatne, a mikrobusy mogły nabywać ze zniżką rodziny wielodzietne. Dopiero w latach 90. znaczna liczba używanych Barkasów trafiła do krajów byłego ZSRR (częściowo z powracającymi z NRD żołnierzami Zachodniej Grupy Wojsk). Barkas – przynajmniej w pierwszych latach produkcji – miał wiele zalet, nawet w porównaniu z zachodnim Volkswagenem T1, a także T2: miał silnik z przodu i napęd na przednie koła, a zatem o wiele niższy próg załadunku i więcej miejsca w środku. Samochód, który ważył 1200 kg, mógł zabrać na pokład 1000 kg ładunku – w tamtych czasach świetny wynik! Oprócz zamkniętej odmiany dostawczej i busa auto sprzedawane było również w wersji skrzyniowej, kombi (dwa rzędy siedzeń plus miejsce na bagaż), a poza tym wykorzystywały go wszelkie służby – Volkspolizei, straż pożarna, pogotowie. Nie wiedzieć czemu, auto nazwano na cześć kartagińskiego dowódcy Hamilkara Barkasa (Barkas znaczy piorun). To duże kombi z ładnymi zaokrągleniami karoserii ma jedną podstawową wadę: fatalny dwusuwowy silnik, pochodzący z Wartburga. To po prostu wstyd, że kierownictwo NRD zdusiło w zarodku wszelkie próby włożenia do tego auta porządnego motoru. Próbowano z supernowoczesnymi jednostkami 4-suwowymi, ale towarzysz Honecker wraz ze swoimi ministerialnymi klakierami mówili zawsze: „Nie, nie możemy sobie na to pozwolić”. Czasem, drodzy socjaliści, trzeba też coś zainwestować, żeby móc robić dobre interesy. Dopiero pod sam koniec zdecydowano się na silnik VW, ale ten nie najlepiej pasował do auta tego typu. Barkas powinien brylować. Niestety, jego hałasujący, kopcący i do tego za słaby silnik czyni go samochodem plasowanym o klasę niżej niż konkurencyjne auta. Barkas to typowy przykład tego, jak działała socjalistyczna gospodarka planowa – bez najmniejszego nawet planu…