IF9 CABRIO

RYS HISTORYCZNY  : IFA F9, następnie przemianowany na EMW 309, jest kompaktową limuzyną produkowaną pod auspicjami państw Rosji i Niemiec Wschodnich w latach 1949 lub 1950-1956. Początkowo został zbudowany w Zwickau w fabryce należącej wcześniej do Auto Union. W 1953 roku produkcja została przeniesiona do EMW, dawnego zakładu produkcyjnego BMW w Eisenach pod nazwą EMW 309 do 1956 roku, gdzie jej podstawy znalazły się następnie w Wartburg 311. Do 1953 roku udało się wyprodukować niespełna 1900 egzemplarzy samochodów IFA F9. Miejsce w Zwickau miało zwolnić się dla produkcji AWZ P-70. IFA F9 znalazła swój nowy dom o 185 kilometrów na zachód od rodzimego Zwickau. Przeniesioną ją do byłych zakładów BMW, a w owym czasie, EMW, do Eisenach. Decyzja ta miała wpływ na dalsze koleje zakładów położonych nieopodal zamku Wartburg. Dopiero decyzja o przeprowadzce wyszła na dobre wynikom produkcyjnym. Niestety nie udało się nigdy w pełni wykonać planów ilościowych. Jednym z problemów było nadwozie, a właściwie materiał do jego produkcji – blachy głęboko tłoczonej. W NRD była ona ówcześnie towarem deficytowym. Na krótki czas zmianie uległa nazwa. IFA F9 stała się EMW 309. Produkcja zakończyła się w roku 1956, kiedy w produkcji był już Wartburg 311. Łącznie wyprodukowano prawdopodobnie około 30 tysięcy egzemplarzy. Od 1951 roku dostępny był kabriolet (1 330 sztuk), Kombi z lat 1953-1956 (3 005 sztuk), tylko kilka Cabrio-Limousine (1953 stałe boki i chowany dach), a nawet niektóre Pick-Upy (Lieferwagen).

OPIS SZCZEGÓŁOWY : IFA F9 CABRIO

Mechanicznie F9 wywodził się z DKW F8, który był dostępny w latach 1939-1942. Ambicje producenta sprawiły, że do produkcji, choć oczywiście bardzo ograniczonej, trafiły inne odmiany nadwoziowe. Cabriolet produkowany był w Dreźnie, w dawnych zakładach Glasser. Powstała również wersja z faltdachem, a także nie zapomniano o służbach mundurowych. Stworzono dla nich czterodrzwiową odmianę o uproszczonym nadwoziu otwartym typu Kübelwagen. Bardzo nieliczna była odmiana combi, produkowana początkowo według przedwojennej techniki produkcji tego typu nadwozi – z widoczną drewnianą konstrukcją tyłu nadwozia. Takich powstało jednak prawdopodobnie jedynie 17 sztuk w roku 1953. Później rozpoczęto produkcję nadwozi combi ze stalowym tyłem, trwającą aż do końca serii F9. Tych powstało prawdopodobnie około 650 sztuk. IFA, jeśli można tak powiedzieć o jakimkolwiek samochodzie w Polsce lat 50. , kiedy indywidualna motoryzacja była tępiona, była dość popularna. Talony na jej zakup otrzymywali przodownicy pracy, a największa ilość znalazła się na Śląsku, gdzie mogli je zakupić bohaterowie kreowani przez komunistyczne władze, czyli górnicy. Model F9 z całkowicie metalowym nadwoziem miał nowoczesną niezależnie zawieszoną oś przednią na poprzecznych trójkątnych ramionach, z tyłu pozostała sztywna oś z górnymi poprzecznymi piórami liścia. Całkowita masa samochodu wahała się od 900 kg (sedan) do 960 kg (kombi), w zależności od projektu. Hamulce były hydrauliczne i bębnowe na przednich i tylnych kołach. Wnętrze w pełni spełniało ówczesne standardy, na przykład miało dzielone przednie siedzenia, które musiały mieć możliwość złożenia, aby stworzyć wystarczająco dużo miejsca dla pasażerów, aby dostać się na tylne siedzenia. Przednia szyba była dzielona do 1953 roku (w produkcji od 1954 roku), od tej daty panoramiczna. W 1954 roku nastąpiła niewielka modernizacja, z których najważniejszą było zwiększenie mocy trzycylindrowego silnika do 22 kW (30 KM), zmiana przełożenia skrzyni biegów i zwiększenie objętości zbiornika paliwa z 30 do 40 litrów. Samochód IFA miał kilka plastikowych paneli, w stylu Trabant, aby obejść niedobory materiałów. IFA zrobiła również wersję Combi, chociaż bardziej efektowny Cabriolet po cichu zniknął.