WARTBURG 311-3 COUPE

RYS HISTORYCZNY  : Model 311 był produkowany w wielu odmianach, w tym pickup, sedan, limuzyna, coupé i jako dwumiejscowy roadster. Silnik dwusuwowy został powiększony do 992 cm³ w 1962 roku. Produkcja Wartburg 311 była już w toku w Eisenach pod koniec 1955 roku. Samochód był rozwinięciem istniejącego EMW 309. Był to samochód wcześniej identyfikowany jako IFA F9, który z kolei był oparty na DKW F9, który miał zostać uruchomiony w 1940 roku, aż do II wojny światowej. Łącznie wyprodukowano 247 368 pojazdów Wartburg 311. Do 1965 roku wyprodukowano 5487 coupe.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : WARTBURG 311-3 COUPE

Zachowano podstawową architekturę przedwojennego projektu, siłą przejętą od Auto Union z Zwickau, choć z podwoziem wydłużonym o 10 cm, co w połączeniu z długimi zwisami stworzyło większy samochód ze stosunkowo przestronnym czterodrzwiowym nadwoziem w przypadku sedana. Nazwa „Wartburg” pochodzi od pierwszego modelu (Wartburgwagen) wyprodukowanego w 1898 roku w fabryce Automobilwerk Eisenach, trzy dekady przed przejęciem tej firmy przez BMW i prawie pięćdziesiąt lat przed lokalizacją zakładu, po klęsce III Rzeszy, w radzieckiej strefie okupacyjnej, która poddała go kontroli państwa. Oznaczenie „311” było zgodne z tradycją poprzedniego właściciela fabryki, BMW, którego samochody osobowe produkowane w Eisenach były identyfikowane trzycyfrowym numerem zaczynającym się od „3”.Dzięki eleganckiemu nadwoziu, funkcjonalnemu wzornictwu i różnorodności wariantów Wartburg 311 zyskał większe międzynarodowe uznanie niż jakikolwiek inny samochód osobowy w NRD. Sprzedawał się również dobrze w niesocjalistycznym obszarze gospodarczymi dlatego miał wielką wartość dla zakupu obcej waluty w NRD. Przestarzałe, wymagające intensywnej konserwacji podwozie, które zostało zastąpione jedynie nowym rozwiązaniem w następcy typu 312, uznano za wadę. Nowością była również wzmocniona oś tylna z teleskopowymi amortyzatorami. Duże, zakrzywione okna z przodu i z tyłu zgodnie z zasadą pełnego widoku nadwozia zostały wyróżnione. Od 1957 roku Wartburg 311 był produkowany przez Karosseriewerk Meerane jako coupé, początkowo w wyszukanym trzykolorowym wykończeniu z prostymi wykończeniami. Na rzecz produkcji Trabanta P 50 Universal, produkcja coupé została przeniesiona do Drezna w 1959 roku. Następnie pojawił się nowy projekt w zakrzywionym dwukolorowym lakierze, który jest uważany za bardzo harmonijny i wydobywa już udany kształt pojazdu w szczególności. Duża panoramiczna tylna szyba została zaprojektowana tylko w jednym kawałku w ciągu pierwszych kilku lat. W 1963 r. w Karosseriewerk Dresden wprowadzono nową linię cykli malowania, która umożliwiła również malowanie żywicą syntetyczną produkowanych tam zabudów kempingowych i coupé (wcześniej farbą nitro). Hamulce bębnowe obu osi, choć już hydrauliczne, w dalszym ciągu nie miały wspomagania, lecz również był to standard epoki, a niektórzy producenci dopiero odchodzili od mechanicznego systemu sterowania! Dźwignia hamulca ręcznego znajdowała się pomiędzy fotelami przednimi. W silniku zamiast klasycznych panewek, stosowano łożyska kulkowe. Układ chłodzenia nie był wyposażony w pompę cieczy chłodzącej. Chłodnica umieszczona była za silnikiem, co nie napawało optymizmem, jeśli chodzi o wydajność układu chłodzenia. Jednak w ówczesnej Europie, a szczególnie po wschodniej stronie Żelaznej Kurtyny, zjawisko korków było praktycznie nieznane. Wartburg Coupe z lat 1957 – 1965 powstał w liczbie niespełna 5500 egzemplarzy. Takimi samochodami jeździli wówczas m.in. Stanisław Lem oraz Leon Niemczyk.