IKARUS 311

RYS HISTORYCZNY : Ikarus 31 – autobus produkowany przez węgierską firmę Ikarus. Ikarus 31 był produkowany od 1956 do 1959 roku, a następnie rozwijany jako Ikarus 311 od 1957 do 1973 roku. Został opracowany na bazie zaprezentowanego w 1948 roku Ikarusa Tr 3.5, który jest uważany za pierwszy masowo produkowany autobus z samonośnym nadwoziem w bloku wschodnim. Do użytku w krajach o ruchu lewostronnym istniała również wersja Ikarus 311 z kierownicą po prawej stronie, która została oznaczona jako Ikarus 321. W tym czasie używano ich między innymi w Sudanie. . Kilka egzemplarzy 311 do niedawna można było zobaczyć jeżdżących w Egipcie. Wiele tych pojazdów zostało zakupione przez takie kraje jak NRD, Bułgaria, Jugosławia, Związek Radziecki i Chiny które również wprowadziły do służby duży kontyngent, ale najlepiej oddają to liczby: w latach 1956-1972 w fabryce Ikarus wyprodukowano ponad sześć tysięcy pięćset typów 31 i 311, wiele z nich opuściło linię montażową w wersjach z kierownicą po prawej stronie.

OPIS  : IKARUS 311 

Ikarus 311 miał silnik typu Csepel D-414 o pojemności skokowej zwiększonej do 5517 cm³. Moc wzrosła do 70 kW (95 KM), a prędkość maksymalna wynosiła 78 km/h. Podwozie zostało skonstruowane konwencjonalnie. Silnik znajdował się z przodu, jak w ciężarówkach tamtych czasów. Samonośne nadwozie autobusu zostało umieszczone na zespole podłogowym, który został zaprojektowany jako kabina nad silnikiem. Na podwoziu zastosowano sztywne osie resorowane piórami z teleskopowymi amortyzatorami. Przy masie własnej 5,4 t dopuszczalna masa całkowita wynosiła 8,7 t. Hamulec hydrauliczno-pneumatyczny działał na wszystkie koła i został uzupełniony mechanicznym hamulcem postojowym. Ikarus 311 miał masę własną 5,95 tony, a masa całkowita wzrosła do 9,37 tony. Kabina pasażerska oferowała miejsce na 25 miejsc siedzących i 35 miejsc stojących dla Ikarusa 31 oraz na 25-35 miejsc dla Ikarusa 311, obok fotela kierowcy znajdowało się miejsce dla pasażera po prawej stronie silnika. W trakcie długiego okresu produkcji produkowano różne warianty nadwozia z różną liczbą siedzeń. Niektóre autobusy zostały zbudowane jako autokary i otrzymały boczne świetliki. Drzwi pasażerskie były drzwiami obsługiwanymi ręcznie, które otwierały się na zewnątrz. Niektóre pojazdy miały również drzwi harmonijkowe sterowane pneumatycznie. Ze względu na położenie silnika nad przednią osią, przednie drzwi pasażera znajdowały się za przednią osią. Dzięki takiemu układowi autobus nadawał się tylko w ograniczonym zakresie do jednoosobowej obsługi w ruchu miejskim. Węgierski transport publiczny wykorzystał ponad tysiąc sześćset egzemplarzy tego trwałego i niezawodnego pojazdu, który był również pierwszym, naprawdę udanym produktem eksportowym Ikarusa.