IKARUS 66

RYS HISTORYCZNY : Ikarus 66 to autobus produkowany przez węgierskiego producenta autobusów Ikarus. Został on zaprezentowany szerokiej publiczności w 1952 roku i produkowany od 1955 do 1973 roku. Ikarus 66 został zaprojektowany z samonośnym nadwoziem jako zwykły autobus do transportu lokalnego i regionalnego, Ikarus 55 został wyprodukowany w tym samym okresie, co prawie identyczny wariant autobusu turystycznego i międzymiastowego. NRD importowała różne wersje Ikarusa 66 od 1957 roku. Ze względu na długą żywotność wymaganą w NRD, pojazdy z lat 1960. i 70. przeszły z czasem „generalny remont” (remont podstawowy), z których niektóre otrzymały również inne silniki, na przykład 6-cylindrowy silnik wysokoprężny 6 VD 14.5/12 SRW z fabryki silników wysokoprężnych Schönebeck. Nawiasem mówiąc, Ikarus 66 nadal działał w NRD aż do upadku muru berlińskiego. W 1988 roku flota NRD nadal liczyła około 1 450 tych autobusów. W NRD Ikarus 66 był powszechnie określany jako „rakieta” ze względu na głośny hałas silnika i rzucający się w oczy ogon.

OPIS  : IKARUS 66 

Jednostka napędowa to chłodzony wodą silnik wysokoprężny z komorą wirową z sześcioma cylindrami w rzędzie typu D-614 węgierskiego producenta Csepel o pojemności skokowej 8275 cm3 wraz z ręcznie zmienianą biegami, częściowo zsynchronizowaną pięciobiegową skrzynią biegów. Silnik osiąga moc 107 kW (145 KM) przy 2300 obr./min. Jest on umieszczony pionowo z tyłu i napędza skrzynię biegów oraz tylną oś pojazdu za pośrednictwem początkowo uruchamianego sprężonym powietrzem jednopłytkowego suchego sprzęgła i zewnętrznej przekładni planetarnej. Dzięki tej jednostce napędowej autobus osiąga prędkość maksymalną od 61 do 98 km/h, w zależności od przełożenia. Autobus ma wspomaganie kierowania. Na podwoziu zastosowano sztywne osie resorowane piórami z teleskopowymi amortyzatorami. Przy masie własnej 9,0 t dopuszczalna masa całkowita wynosi 15,0 t. Hamulec pneumatyczny działa na wszystkie koła i został uzupełniony o mechaniczny hamulec postojowy. Komora silnika znajduje się za kabiną pasażerską – chroniona przed nią ścianką działową z oknem – i jest dostępna przez dwa duże składane drzwi z tyłu, które otwierają się szeroko z obu stron. Ciało jest uproszczone w porównaniu do Ikarusa 55 o bardzo podobnym wyglądzie zewnętrznym. Ikarus 66 ma czteroczęściową panoramiczną szybę przednią z dwiema dużymi płaskimi szybami przednimi i dwoma lekko zakrzywionymi oknami narożnymi. Podsumowując, rezultatem był aerodynamiczny wygląd, który odpowiadał ówczesnym pomysłom. Przeszklenia krawędzi dachu i światła pozycyjne w małych żebrach na dachu Ikarusa 66 zostały usunięte od 1959 roku, a przód również otrzymał prawdziwą kratkę między reflektorami. Drzwi harmonijkowe zostały użyte jako drzwi, które były obsługiwane z siedzenia kierowcy. Autobus był dostępny z trzema drzwiami (dwoje drzwi trzyskrzydłowych z przodu i z tyłu oraz czteroskrzydłowe drzwi środkowe) jako autobus miejski, a także z dwoma drzwiami trzyskrzydłowymi jako autobus międzymiastowy, z tylnymi drzwiami umieszczonymi przed lub za tylną osią. Taki układ pozwalał kierowcy przejąć obsługę pasażerów w regularnych usługach i zrezygnować z konduktora, co było wówczas jeszcze powszechne. Kabina pasażerska autobusu miejskiego oferowała miejsce na 32 miejsca siedzące i 58 stojących. Autobus był jedną z pierwszych wizytówek węgierskiego producenta autobusów. Przy prędkościach maksymalnych od 61 do 98 km/h Ikarus 66 nadawał się również do obsługi tras poza miastem, tj. w wiejskim ruchu regionalnym. Nie było to wówczas niczym niezwykłym, ale wciąż wymagało przyzwyczajenia – komora silnikowa oddzielona była od przedziału pasażerskiego jedynie ścianką działową z oknami. Kierowca i mechanik samochodowy dotarli do komory silnika przez składane drzwi z tyłu. Charakterystyczna dla Ikarusa 66 była czteroczęściowa panoramiczna szyba przednia z dwiema dużymi płaskimi szybami przednimi i dwoma lekko zakrzywionymi oknami narożnymi. Zgodnie z ówczesnymi pomysłami Ikarus 66 miał nowoczesny i aerodynamiczny wygląd. Aby utorować drogę pasażerom do wnętrza Ikarusa 66, zainstalowano drzwi harmonijkowe. Pod tym względem Ikarus 66 był dostępny w dwóch wersjach. Dwoje trzyskrzydłowych drzwi z przodu i z tyłu oraz czteroskrzydłowe drzwi środkowe zapewniały pasażerom Ikarus 66 możliwość szybkiego wejścia na pokład. W przypadku autobusów miejskich pominięto czteroskrzydłowe drzwi środkowe, a dwoje drzwi trzyskrzydłowych umieszczono odpowiednio przed i za tylną osią oraz za osią przednią. Ikarus 66 oferował 32 miejsca siedzące i 58 miejsc stojących we wszystkich wersjach. Jego nowoczesny wygląd oraz umieszczenie silnika jak w dzisiejszych autobusach, z tyłu pojazdu, do dzisiaj budzą podziw i uznanie. Sylwetka pojazdu znacznie odbiegała od przyjętych w tamtych czasach norm i bardziej przypominała dzisiejszą szkołę projektową. Jednak nie obyło się bez wad – wnętrze było bardzo ciasne i nie nadawało się zbytnio do komunikacji miejskiej. Z tegoż powodu model ten nie przyjął się w Budapeszcie, a licznik dostaw zatrzymał się na 76 pojazdach. Warto wspomnieć, że ten typ pojawił się również w Polsce, eksploatowało go głównie WPK Katowice.