JELCZ 003 STRAŻ POŻARNA

RYS HISTORYCZNY : W 1969 roku z taśmy produkcyjnej JZS zaczęły zjeżdżać samochody gaśnicze o symbolu 003. W gruncie rzeczy była to niewielka modernizacja dotychczas produkowanego modelu 028. W latach 1969-1972 wyeksportowano w sumie 10 sztuk tego samochodu. Siedem egzemplarzy trafiło do Egiptu, dwa do Pakistanu i jeden do Iraku.

OPIS  : JELCZ 003  

Jelcz 003 był do połowy lat siedemdziesiątych podstawowym samochodem gaśniczym używanym w polskiej straży pożarnej. Była to niewielka modernizacja dotychczas produkowanego modelu 028. Zmiany objęły m.in. wprowadzenie zaworów kulowych do układu wodno-pianowego oraz zastosowanie zbiornika wody o innym kształcie. Pojemność zbiornika środka pianotwórczego została zwiększona do 200 litrów. W wyniku sugestii użytkowników poprzedniego modelu 028, w nowym pojeździe zmieniono również nieco rozmieszczenie skrytek na sprzęt. Przedział załogi zyskał nowy system przewietrzania i ogrzewania dzięki zastosowaniu NRD-owskich klimatyzatorów OETF. Najważniejszą nowością było wprowadzenie zmiany w mechanizmie napędu autopompy. W miejsce dwóch pojedynczych łańcuchów Galla, które w praktyce okazały się bardzo zawodne, wprowadzono jeden podwójny. Pozostałe parametry i wyposażenie Jelcza 003 były identyczne jak w modelu 028. W tej postaci pojazd produkowano do roku 1975. Samochód ten w specjalnym staranniejszym wykonaniu był również obiektem eksportu. Wersję eksportową oznaczono symbolem 003E i wyposażono w dodatkowy system chłodzenia silnika na postoju w czasie pracy autopompy. Chłodzenie to mogło się odbywać w dwojaki sposób; z wykorzystaniem wody ze zbiornika głównego lub wody przepływającej przez autopompę. Wóz pożarniczy był wyposażony w węże strażackie o łącznej długości 300 metrów !! Podwozie i kabina kierowcy pochodziły z zakładów w Starachowicach natomiast specjalistyczne nadwozie i wyposażenie były dodawane w Jelczu . Stąd logotyp obu zakładów na tym samochodzie . W zmodernizowanym modelu 003  wyeliminowano mankamenty znane z 028. Popularna „babka” bardzo długo jeździła w straży. Jej ocenę można podzielić na dwie części, czyli pojazd bazowy i zabudowę. Pojazd bazowy czyli star 25 był samochodem ze słabym benzynowym silnikiem, ale co gorsze ze słabymi hamulcami, co stwarzało zagrożenie w codziennej eksploatacji. Komfort pracy praktycznie nie istniał, w kabinie kierowcy było niezmiernie głośno, a latem szło się po prostu roztopić. Do tego spaliny, benzyna. Nie za bardzo nadawał się na nieutwardzone drogi, a potrafił się też zakopać. Co do zabudowy była jak na tamte lata dobrze przemyślana. W miarę dobra autopompa, choć były problemy z tymi łańcuchami i przez to zdarzały się awarie. Fajnym rozwiązaniem było szybkie natarcie, ale i to działko na dachu. Oczywiście komfort załogi był marny, w ciasnym przedziale, na drewnianych ławeczkach.

Wyposażenie pożarnicze:

• autopompa PO-35 o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• motopompa M-800 PO-3E Polonia o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• zbiornik na wodę o pojemności 2000 l
• zbiornik na środek pianotwórczy o pojemności 200 l
• działko wodno-pianowe o wydajności 800 l/min
• urządzenie szybkiego natarcia – wielkość 25
• 200 mb węży tłocznych W-75
• 75 mb węży tłocznych W-52
• 2 szpulowe zwijadła na węże tłoczne
• węże i armatura ssawna
• drabina D10W
• drabina słupkowa D-3,1