SKODA 706 RTO

RYS HISTORYCZNY : Škoda 706 RTO (Rámový Trambusový Osobní) Karosa – autobus produkcji czechosłowackiej, będący również przedmiotem zawartej 6 grudnia 1958 roku umowy licencyjnej z Czechosłowacją na produkcję w Polsce autobusów tego typu z nadwoziem Karosa (w ramach przygotowań do tej produkcji Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych połączyły się z Zakładami Naprawy Samochodów w Jelczu, a powstałe w ten sposób przedsiębiorstwo przyjęło nazwę Jelczańskie Zakłady Samochodowe). Pod koniec roku 1959 wyprodukowano zmontowano z części nadesłanych z fabryki Karosa pierwszą serię 20 sztuk autobusów międzymiastowych pod nazwą Jelcz 043. W następnym roku wykonano już 200 egzemplarzy, a produkcja systematycznie wzrastała dążąc do docelowej wielkości 1500 sztuk rocznie. Stopniowo eliminowano import elementów nadwozi, natomiast kompletne podwozia nadal były sprowadzane z Czechosłowacji. Od 1958 roku SVA (Státní výrobny autodílů, pol. Państwowa Fabryka Części Samochodowych) w Holýšovie demontowała pojazdy poprzednika Škody 706RO i przerabiała je na tej platformie na typ RTO-P, co zaowocowało w dużej mierze nowymi pojazdami. W latach 1967-1972 SVA produkowała zupełnie nowe autobusy typu RTO-SVA lub RTO-H. Został opracowany na bazie Škody 706 RO. Silnik i osie zostały zaczerpnięte z ciężarówki Škoda 706 RT, podwozie z jej poprzednika, Škody 706RO. Struktura została przeprojektowana.  Następcą modeli 706 RTO była seria pojazdów: Karosa ŠM 11 (Škoda Městská), ŠL 11 (Škoda Linková) a ŠD 11 (Škoda Dálková). 

OPIS  : SKODA 706 RTO

Zastosowano sześciocylindrowy silnik wysokoprężny z bezpośrednim wtryskiem. Przy pojemności skokowej 11,3 l silnik wytwarzał 117,6 kW przy 1900 obr./min. Silnik znajdował się nad przednią osią. Dzięki dwutarczowemu suchemu sprzęgłu, pięciobiegowej manualnej skrzyni biegów i mechanizmowi różnicowemu silnik napędzał tylną oś. Rama była nitowana, a na niej umieszczono nadwozie autobusu. Przednie i tylne osie były sztywne i zawieszone na resorach piórowych. Opony zostały zamontowane na felgach Trilex. Układ kierowniczy był mechaniczną przekładnią ślimakową ze wspomaganiem pneumatycznym. Autobus był hamowany na wszystkich czterech kołach za pomocą pneumatycznie uruchamianych hamulców bębnowych, podtrzymywanych hamulcem silnikowym. Ze względu na umiejscowienie silnika, przednie wejście można było zainstalować tylko za przednią osią, co sprawiło, że autobus tylko częściowo nadawał się do obsługi jednoosobowej. Projekt nadbudówki został oparty na współczesnych międzynarodowych modelach, takich jak nadbudówka Super Vista firmy Duple. Przednia szyba była dwuczęściowym, zakrzywionym panoramicznym oknem, które było wymienne z tylną szybą. Istniały dwa systemy grzewcze, które działały niezależnie od siebie: z jednej strony wewnętrzne ogrzewanie, które było zależne od silnika, az drugiej strony był ogrzewacz postojowy zasilany olejem napędowym. Do wentylacji zastosowano dwie duże klapy dachowe. Bagaż można było schować w siatkach bagażowych nad siedzeniami. Aby pomieścić większe bagaże, niektóre autobusy miały bagażnik dachowy. Autobus został zbudowany w czterech wariantach nadwoziowych. Zakłady Karosa produkowały karoserię w czterech wersjach:

Miejskiej eksportowej MEX produkowany od 1963 roku przez Jelczańskie Zakłady Samochodowe
dla komunikacji miejskiej MTZ (czes. městský tuzemský) Miejsca siedzące: 20+2 ,Miejsca stojące: 58
dla komunikacji międzymiastowej CAR – Miejsca siedzące: 41+7+2 ,Miejsca stojące: 38
turystycznej LUX  -Miejsca siedzące:38
Na podwoziach Skody 706 RTO wykonywano też zabudowy specjalistyczne .W śród nich warto wymienić mobilny gabinet dentystyczny .Zaopatrywały się w niego przedsiębiorstwa państwowe aby świadczyć usługi medyczne pracownikom . Objazdowi stomatolodzy nie tylko uśmierzali cierpienie pacjentom lecz również edukowali w kwestii higieny jamy ustnej również wśród mieszkańców wsi gdzie dostęp do lekarzy specjalistów był mocno ograniczony .