DANE TECHNICZNE : ŁADA 2101

ROK PRODUKCJI : 1970 – 1988

SILNIK : R4

POJ. SILNIKA : 1198 CM3

MOC : 42,66 KW – 58 KM

PRĘDKOŚĆ MAX : 142 KM/H

PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : 20s

SKALA :  1:43

PRODUCENT  MODELU : De Agostini ( Kolekcja Kultowe Auta PRL-u nr 31 )

RYS HISTORYCZNY  : Jego produkcję rozpoczęto 19 kwietnia 1970 roku na mocy umowy licencyjnej podpisanej w sierpniu 1966 roku między władzami ZSRR a włoskim koncernem FIAT, po czteroletnim procesie budowy Wołżańskiej Fabryki Samochodów. Łada 2101 jest licencyjną odmianą produkowanego w latach 1966-1972 samochodu Fiat 124. W 1974 roku model ten przeszedł niewielką modernizację nadwozia, w wyniku której zmieniono zderzaki (pozbawione kłów), wprowadzono wywietrzniki na słupkach „C”, dodano lampę cofania. W 1984 roku zaniechano eksportu modelu, a produkcja zaczęła szybko spadać – w ostatnich latach produkcji Kopiejka stanowiła już tylko niewielki procent samochodów produkowanych w Togliatti, mimo to w 1987 roku z ilością 22,300 sprzedanych sztuk nadal była na 8 miejscu pod względem sprzedanych egzemplarzy w ZSRR. Ostatnie 1500 egzemplarzy Łady 2101 zjechało z linii produkcyjnej w 1988 roku. Modelu 2101 i jego wersji silnikowych wyprodukowano 4,85 miliona.

OPIS  : ŁADA 2101

Samochód noszący oznaczenie fabryczne WAZ 2101, nazwany w ZSRR Żiguli (Жигули), a na eksport sprzedawany pod marką Lada (Łada), był pierwszym modelem samochodu fabryki WAZ z Togliatti. Przed rozpoczęciem seryjnej produkcji w Ładzie 2101 dokonano około 800 zmian i modernizacji mających na celu dostosowanie tej konstrukcji do warunków drogowych Związku Radzieckiego. Modyfikacje przeszły: skrzynia biegów, tylny most i tylne zawieszenie oraz układ hamulcowy, w którym zastąpiono tylne hamulce tarczowe aluminiowymi bębnami. Dodatkowo zwiększono prześwit, zmieniono klamki zewnętrzne oraz fotele. Zmiany objęły również konstrukcję nadwozia, które uzyskało dodatkowe wzmocnienia oraz jednostkę napędową. Model razem ze swymi potomkami w linii prostej okazał się niemal najbardziej popularnym modelem na świecie: w ciągu czterdziestu lat w Związku Radzieckim i w Rosji sprzedano ponad 20 milionów tych samochodów. Pod względem masowości „kopiejkę” wyprzedził jedynie Volkswagen Garbus. Geneza jego powstania była prosta -potrzeba było auta wytrzymałego, odpornego na wstrząsy i inne związane z radzieckimi realiami problemy, miał po prostu wytrzymać dziurawe drogi, a do dziś pamiętany jest jako pierwsza w historii Łada. Komunizm we Włoszech oraz w ZSRR oznaczał zaspokajanie potrzeb ludności. Każdy miał dostać wtedy to, czego mu potrzeba. W skład potrzeb wliczał się także samochód osobowy. Każdy producent poszukiwał więc „auta dla mas”. Na terenach współczesnej Rosji odbyło się wiele takich eksperymentów. Powstał na przykład Moskwicz 408, który jednak nikogo nie zachwycił. Zbyt często się psuł. W tym samym czasie Włosi zaprezentowali swój komunistyczny samochód. Nazwano go Fiat 124, a światło dzienne po raz pierwszy ujrzał w 1966 roku. Dla promowania 124-ki Fiat przeprowadził kampanię reklamową, w trakcie której pojazd ze spadochronem zrzucono z lecącego samolotu. Jak możemy zobaczyć w jednej z reklam, był bardzo wytrzymały. Gdy tylko auto ląduje na ziemi, wsiada do niego kilka osób, po czym… odjeżdżają. Fiat 124 niedługo potem otrzymał miano Europejskiego Samochodu Roku. Dostępny był jako 4-drzwiowy sedan i 5-drzwiowe kombi, a po pewnym czasie na rynku pojawiła się nawet jego wersja sportowa – Fiat 124 Spider. Auto sprzedawało się świetnie, a kilka egzemplarzy wersji sedan trafiło nawet do ZSRR. Testy radzieckich dróg przeszły one świetnie. Sowieci postanowili więc, że warto je wprowadzić do własnego kraju i sprzedawać je także pod własną nazwą. W ZSRR pojazd ten miał być początkiem nowej marki aut osobowych. Nazwano go Жигули (czyt. żyguli) od pasma gór, które przebiega w okolicach fabryki. Mimo przezwiska „ kopiejka „WAZ 2101 nie był bliźniaczą kopią włoskiego fiata 124.