DANE TECHNICZNE : ŁADA 2107

ROK PRODUKCJI : 1982 – 2012

SILNIK : R4

POJ. SILNIKA : 1294 CM3

MOC : 47,81 KW – 65 KM

PRĘDKOŚĆ MAX : 145 KM/H

PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : 18,5s

SKALA :  1:43

PRODUCENT  MODELU : De Agostini ( Kolekcja Kultowe Auta PRL-u nr 79 )

RYS HISTORYCZNY  : Łada 2107 była produkowana w zakładach Łady (AwtoVAZ) w Togliatti w Rosji, również na eksport. Eksport do Polski zakończono w 1995 roku. 2107 była jednym z najdłużej produkowanych samochodów osobowych w historii motoryzacji. Jej produkcja trwała od 1982 roku, a zakończono ją w Rosji 30 lat później, w roku 2012 (ostatni samochód zjechał z taśmy zakładów IżAwto 17 kwietnia 2012) Powodem zakończenia produkcji była m.in. przestarzała konstrukcja nie przystająca do obecnych wymogów bezpieczeństwa. W 2004 roku całkowicie zaprzestano eksportu tego modelu ze względu na spadek zainteresowania oraz niespełnianie norm emisji spalin. Następcą 2107 został nowy miejski sedan Granta. Montaż modelu 2107 był natomiast kontynuowany jeszcze przez dwa lata w Egipcie. W sumie powstało 16,8 mln sztuk tych aut

OPIS  : ŁADA 2107

Model znany był w Europie Wschodniej jako Łada Nova, w Europie Zachodniej jako Łada Riva, a w Kanadzie jako Łada 1500 i Łada Signet. Nowa Łada w momencie debiutu ( 1982 ) prezentowała się na tle socjalistycznej konkurencji bardzo efektownie . Z luksusem kojarzyć się mogła przede wszystkim charakterystyczna chromowana atrapa chłodnicy .Dlatego też w kraju swojego pochodzenia nosi miano „ rosyjskiego mercedesa „ żartobliwie nazywano też ją CMB – skrót od słów ” chcę być mercedesem  „. Samochód ten jeszcze 10 lat temu był powszechnie używany jako radiowóz na Kubie .Względem modelu 2105 różniła się wspomnianą atrapą chłodnicy ,nieco innym układem w zespolonych światłach tylnych , bardziej komfortowymi siedzeniami przednimi z zagłówkami , zmodernizowanym układem wskaźników na których pojawił się obrotomierz wyskalowany do 180 km/h oraz wydajniejszym systemem wentylacji i ogrzewania . Oprócz tradycyjnej wersji, występowała także tzw. odmiana „fińska” która  dodatkowo wyposażona była w spryskiwacze i wycieraczki reflektorów, podłokietnik tylnej kanapy oraz ekonomizer. Od samego początku oferowano szeroką gamę silnikową i tak w wersji gaźnikowej możemy mówić o silniku legitymującym się pojemnością 1300 lub 1500 centymetrów sześciennych. Nieco nowocześniejsze były jednostki napędowe wyposażone we wtrysk paliwa. W tym przypadku występowały dwa warianty. Klient mógł zdecydować się na silnik o pojemności 1600 centymetrów sześciennych, bądź odmianę ciut większą o pojemności 1700 centymetrów sześciennych. W zależności od zastosowanej jednostki napędowej możemy mówić o różnych osiągach. Prosta konstrukcja sprawiała, że auto dało się dosłownie naprawić w każdych warunkach. Wystarczyło jedynie podstawowe pojęcie o mechanice. Z tego też powodu użytkownicy potrafili naprawić samochód w przysłowiowym polu.