AUTOBIANCHI BIANCHINA FURGONCINO

RYS HISTORYCZNY  : Bianchina – pojazd produkowany w latach 1957–1970 przez włoskiego producenta Autobianchi. Autobianchi Bianchina to minisamochód produkowany przez włoskiego producenta samochodów Autobianchi, oparty na Fiacie 500. W 1955 r. trzy włoskie firmy: Fiat, Pirelli i Bianchi utworzyły nową firmę Autobianchi. W 1957 r. uruchomiono produkcję pierwszego modelu Autobianchi Bianchina. Samochód został zaprezentowany publiczności 16 września 1957 roku w Muzeum Nauki i Techniki w Mediolanie. W 1965 roku dokonano niewielkiego liftingu. We Francji modele były sprzedawane pod różnymi nazwami: Berlina stała się Lutèce, Familiare Texane, a Cabriolet był sprzedawany jako Eden Roc. W latach 1957-1970 powstało w sumie około 275 000 egzemplarzy Binachiny. W filmie z 1966 roku „Jak ukraść milion” z Audrey Hepburn i Peterem O’Toole’em postać grana przez Hepburn prowadzi czerwony kabriolet Autobianchi Bianchina. W filmie animowanym Despicable Me 2 samochód Lucy Wilde przypomina Bianchina Trasformabile.

OPIS  : AUTOBIANCHI BIANCHINA FURGONCINO

Autobianchi Bianchina był dostępny w różnych konfiguracjach: Berlina (limuzyna), Cabriolet (roadster), Trasformabile (kabriolet o stałym profilu), Panoramica (kombi) i Furgoncino (van). Początkowo samochód był wyposażony w najmniejszy silnik Fiata, chłodzony powietrzem o pojemności 479 cm³, wytwarzający 15 KM (11 kW). W 1959 roku moc silnika zwiększono do 17 KM (13 kW), a w 1960 roku wprowadzono na rynek wersję kabriolet. W tym samym roku Trasformabile, którego pojemność cylindra silnika została zwiększona do 499 cm³ (18 KM), został udostępniony w wersji specjalnej z dwukolorowym lakierem i silnikiem o mocy 21 KM (15 kW). Ten styl nadwozia charakteryzował się stałym słupkiem B i częściowym dachem, podobnie jak reszta otworu była zakryta składaną maską z tkaniny, podczas gdy wersja Cabriolet nie miała słupka B. Trasformabile był jedyną wersją z drzwiami samobójczymi, a w 1962 roku został zastąpiony przez czteromiejscową limuzynę. Silnik i podwozie były takie same w obu. Fiat uczestniczył w tym projekcie, by poszerzyć swoją monopolistyczną pozycję na rynku włoskim, a także w celu przetestowania w nowej firmie ryzykownej wówczas koncepcji napędu na przednie koła, np. w modelu Autobianchi A500. Pierwsza Bianchina zjechała z linii produkcyjnych w Desio 11 września 1957 roku i miała nietypową stylistykę nadwozia dwudrzwiowego landauleta, zwanego „Trasformabile”. Pozostał jedynym stylem nadwozia do 1960 roku, kiedy to wprowadzono dwudrzwiowy kabriolet „Cabriolet”, a następnie trzydrzwiową wersję kombi „Panoramica” i dwudrzwiową limuzynę „Berlina”. Ostatecznie wprowadzono na rynek dwie wersje furgonu: jedną przypominającą dwumiejscową wersję Panoramiki, oraz drugą, z podniesioną i poszerzoną częścią ładunkową. Furgoncina miała ładowność 250 kg.