LANCIA APRILIA

RYS HISTORYCZNY  : Lancia Aprilia to samochód rodzinny produkowany przez Lancię, jeden z pierwszych zaprojektowanych przy użyciu tunelu aerodynamicznego we współpracy z Battistą Fariną i Politechniką w Turynie, osiągając rekordowo niski współczynnik oporu powietrza 0,47. Berlinetta aerodinamica została po raz pierwszy pokazana w 1936 roku. Produkcja rozpoczęła się w lutym 1937 roku, w miesiącu, w którym zmarł założyciel firmy. Lancia otworzyła swoją pierwszą fabrykę poza Włochami w Bonneuil w południowej części Paryża w 1931 roku, a Aprilia była tu montowana w latach 1937-1939. Francuska wersja została oznaczona jako Lancia Ardennes, ale poza nazwą i nieco większymi reflektorami (prawdopodobnie w celu zrekompensowania przyciemnienia francuskiego ustawodawstwa wymagającego, aby żarówki reflektorów były żółte) francuska Lancia Ardennes była nie do odróżnienia od zbudowanej w Turynie Lancii Aprilia. Pomimo dobrego uznania przez entuzjastów, Lancia Ardennes została przyćmiona na rynku francuskim przez pionierski i agresywnie wyceniony Citroën Traction. W kontekście wzmożonego nacjonalizmu i rosnącego napięcia politycznego między klasami politycznymi we Włoszech i we Francji, przed zakończeniem produkcji przez wojnę wyprodukowano tylko 1 620 modeli Lancia Ardennes. Pierwsza seria Lancii Aprilia została wyprodukowana w latach 1937-1939 w 10 354 sztukach: sedan w wersji standardowej i luksusowej, do którego dodano 4 350 podwozi dla wersji na zamówienie, na którym najlepsi włoscy konstruktorzy nadwozi rozkoszowali się produkcją opływowych i eleganckich kabrioletów. Aerodynamiczne coupé Pinin Farina było bardzo oryginalne, z charakterystycznym spłaszczonym pyskiem, centralną pozycją kabiny pasażerskiej 2 + 2 i eleganckim ogonem. Dwa lata po rozpoczęciu produkcji narodziła się druga seria, charakteryzująca się wzrostem pojemności skokowej do 1 486 cm³. Moc pozostała niezmieniona, ale poprawiło to elastyczność silnika i maksymalną prędkość. W dekadzie 1939-1949 wyprodukowano 11 082 sedanów plus 2 252 podwozia dla producentów nadwozi. Produkcja Aprilii była kontynuowana – z kolejnymi 703 egzemplarzami – nawet po II wojnie światowej, w okresie, w którym model, mimo że miał prawie dziesięć lat, nadal mógł być dumny ze swojej wysoce nowoczesnej mechaniki i ustawień. Utrzymał swoje miejsce na rynku aż do ostatnich dni produkcji, a w wyścigach pozostał niekwestionowanym dominatorem klasy turystycznej do 1500 cc przez lata: triumfował również w Mille Miglia w 1947 roku dzięki potężnemu przyspieszeniu i niezrównanej przyczepności do drogi.

OPIS  : LANCIA APRILIA

Wraz z Aprilią Lancia kontynuowała tradycję oferowania samochodów z kierownicą po prawej stronie, nawet na rynkach postrzeganych przez innych producentów jako rynki z kierownicą po lewej stronie. Jednak poza Wielką Brytanią i Szwecją klienci coraz częściej wybierali opcjonalne wersje z kierownicą po lewej stronie. Lancia Aprilia pojawia się w Krainie Czarnego Złota, jednej z przygód Tintina, w scenie pościgu samochodowego. Prowadzeni przez Tintina z kapitanem Haddockiem i Snowy’em jako pasażerami, ścigali złoczyńcę prof. Smitha, alias Dr. Müller, który porwał księcia Abdullaha i próbował uciec na pustyni. Samochód był dalszą wersją rozwojową Lancii Augusty będącej prekursorem Aprilii. Auto było nowatorskie jak na owe czasy ze względu na nowoczesną karoserię oraz nowe rozwiązania techniczne. Aprilia pozostała wierna tradycjom Lancii – została wyposażona w czterocylindrowy silnik w układzie V o ostrym kącie rozwidlenia, niezależne zawieszenie kół przednich z kolumnami teleskopowymi i sprężynami śrubowymi oraz niezależne zawieszenie kół tylnych (poprzeczne resory piórowe). Jej samonośne czterodrzwiowe nadwozie charakteryzowało się łagodnymi okrągłymi wykończeniami i opływową linią która pozwoliła na rozpędzenie się do blisko 130 km/h przy niedużym zużyciu paliwa, co pozwoliło nazywać Aprilię samochodem sportowym. W Aprilii po raz pierwszy w silniku Lancii zastosowano półkuliste komory spalania z zaworami umieszczonymi po przeciwnych stronach, a napędzanymi wałkiem rozrządu w głowicy poprzez dźwignię zaworów. Samochód wyposażony był w hamulce bębnowe na wszystkie cztery koła. Dzięki tym unowocześnieniom samochód bardzo dobrze sprzedawał się mimo kryzysu wojennego aż do końca lat 40., kiedy to został zastąpiony modelem Appia. Dla Lancii Aprilia oznaczała jednocześnie koniec jednej epoki i początek innej. Technologicznie rzecz biorąc, był to niezwykle dopracowany model, z nadwoziem nośnym, kompaktowym wąskim silnikiem V, niezależnym zawieszeniem na wszystkich czterech kołach i niezwykle innowacyjnymi liniami aerodynamicznymi. Do dziś Aprilia jest uważana za ponadczasowy pionierski samochód, który łącząc wszystkie najlepsze cechy innowacyjnej filozofii Lancii, zainaugurował nową erę w motoryzacji. Vincenzo Lancia był zwykle hiperkrytyczny wobec swoich samochodów, ale po testowej jeździe prototypem Aprilii spontanicznie wykrzyknął: „Co za wspaniały samochód!”.