LOTUS EUROPA S2

RYS HISTORYCZNY  : Nazwa Lotus Europa jest używana na dwóch różnych samochodach GT z centralnie umieszczonym silnikiem, zbudowanych przez brytyjskiego producenta samochodów Lotus Cars. Oryginalna Europa i jej warianty obejmują Lotus Type 46, 47, 54, 65 i 74 i były produkowane w latach 1966-1975. Nazwa została później przywrócona w Type 121 Europa S, samochodzie sportowym opartym na Lotus Elise, produkowanym od 2006 do 2010 roku. Produkcja oryginalnego Lotusa Europa zakończyła się w 1975 roku, a łącznie zbudowano 9 230 samochodów wszystkich modeli.

 OPIS SZCZEGÓŁOWY : LOTUS EUROPA S2

W połowie 1960 roku konfiguracja pojazdu z centralnie umieszczonym silnikiem była dobrze ugruntowana jako optymalna konstrukcja dla samochodów Grand Prix, jednak prawie żadne pojazdy drogowe nie używały jeszcze tego układu. Lotus planował, że Europa będzie produkowanym seryjnie, dwumiejscowym sportowym coupe z centralnie umieszczonym silnikiem, zbudowanym po rozsądnych kosztach, co było dość ambitnym celem jak na tamte czasy. Podobnie jak wszystkie pojazdy Lotus z tamtej epoki, Europa została zaprojektowana i zbudowana zgodnie z często powtarzaną filozofią projektowania motoryzacyjnego Colina Chapmana: „Uprość, a następnie dodaj lekkość”. W tym celu Lotus zastosował szereg pomysłowych podejść projektowych, aby umożliwić mu ekonomiczne pokonanie wielu wyzwań związanych z nowatorskim układem silnika centralnego. Europa używała lekkiej, składanej i spawanej „minimalistycznej” ramowej ze stali pudełkowej z korpusem formowanym z włókna szklanego, kombinacją, która została po raz pierwszy użyta przez założyciela Lotusa, Colina Chapmana w Lotus Elan wprowadzonym na rynek w 1962 roku. Najwcześniejsze wersje Europy miały nadwozie w pełni połączone z podwoziem dla maksymalnej sztywności strukturalnej, jednak wkrótce zmieniono to na przykręcane nadwozie, aby umożliwić normalne naprawy podwozia i nadwozia. W przeciwieństwie do Elana, Europa nie miała zamontowanego z przodu silnika ani skrzyni biegów, więc główny element podwozia Europy biegł prosto do przodu, aby przeciąć dużą belkę poprzeczną biegnącą przez samochód między przednimi punktami zawieszenia. Z tyłu podwozie podzieliło się na kształt litery „U” za kabiną, aby pomieścić połączone elementy silnika, skrzyni biegów i przekładni głównej oraz podtrzymywać tylne zawieszenie. Wczesne egzemplarze S2 były zewnętrznie prawie identyczne z S1, z wyjątkiem nowych okien.Od początku 1969 roku między reflektorami dodano gondole do drugorzędnych przednich lampek kierunkowskazów, a zamiast przycisków S1 zastosowano większe klamki. W 1968 roku wyprodukowano kilka Europas (i Elans) z czarno-srebrnymi znaczkami Lotus na nosie i kierownicy zamiast zwyczajowych żółto-zielonych. Oficjalna strona internetowa Lotus Cars podaje, że te pojazdy z „czarnymi znaczkami” miały upamiętniać śmierć Jima Clarka w 1968 roku Jima Clarka, mistrza Lotusa w Formule 1, jednak jest to kwestionowane przez inne źródła. Colin Chapman był genialnym konstruktorem aut wyścigowych i przedsiębiorcą. Zbudował on markę z niczego, choć – jak wspomina Ron Hickman, który w latach 60. odpowiadał za rozwój seryjnych aut – Chapman był wielkim kapitanem, ale słabym nawigatorem. Wyznaczony przez niego kurs okazywał się często niebezpieczny, a połowa załogi szybko dostawała choroby morskiej. Chapman był uzależniony od wysokiego poziomu adrenaliny. Auta dopuszczone do ruchu drogowego interesowały go tylko wtedy, gdy przynosiły duże dochody i mało ważyły – dlatego też łatwo przerabiał je na wyścigówki. Odzwierciedlały charakter samego Chapmana: były małe, ale więksi i mocniejsi musieli je respektować. Dlatego Colin Chapman uznał, że nadszedł czas na auto z centralnie umieszczonym silnikiem. Jednocześnie ten samochód miał być tak skonstruowany, żeby także poza Wyspami Brytyjskimi klienci chcieli go kupić. Europa miała bardzo niskie nadwozie (109 cm wysokości) i była bardzo lekka (ważyła 610 kg). Pod plastikową karoserią tkwiły blaszana rama i francuska technika – zarówno silnik, jak i skrzynia biegów pochodziły z Renault 16. Pierwsza seria, produkowana od 1966 r., była przeznaczona wyłącznie na eksport. W 1968 r. wprowadzono poprawione S2, w którym wyeliminowano wiele błędów konstrukcyjnych pierwotnej wersji, i zaoferowano je także brytyjskim klientom. W kokpicie się leży, tunel środkowy jest wysoki, a lewarek porusza się z przesadnie dużym oporem. Deska rozdzielcza i kierownica są bardzo stylowe. Z tyłu umieszczono silnik z Renault 16, za nim znalazł się bagażnik z wyjmowaną wykładziną. Kufer jednocześnie służy jako zbiornik powietrza do wentylacji. Jeżeli podróżujecie z bagażem, w kabinie szybko zrobi się duszno – taki typowo brytyjski wynalazek… Samo wsiadanie do Europy powinno się dobrze zaplanować. Gdy już uda wam się wgramolić do środka, automatycznie przyjmiecie pozycję kierowcy wyścigowego Jima Clarka, z mocno wyciągniętymi rękoma. Pedały są umieszczone tak blisko siebie, że niechcący można je jednocześnie nacisnąć stopą. No cóż, kokpit był projektowany pod Colina Chapmana, który mierzył zaledwie 1,73 m wzrostu. Silnik jest raczej spokojnie nastawiony, także zawieszenie potrafi całkiem sprawnie połykać nierówności. Ten Lotus służy raczej do podróży niż do wyścigów.