FABRYKA MAYBACH

Geneza przedsiębiorstwa sięga roku 1909, kiedy to niemiecki konstruktor Wilhelm Maybach wraz z synem Karlem założyli przedsiębiorstwo Maybach Motorenbau, które początkowo wytwarzało silniki o dużej mocy do sterowców Zeppelin. Wraz z upływem lat i zdobytym doświadczeniem, przedsiębiorstwo nawiązało współpracę z koncernem Daimler-Motoren-Gesellschaft działającym w branży motoryzacyjnej celem rozpoczęcia konstruowania samochodów. Następnie rozszerzono paletę produkcji firmy Maybach o silniki o zapłonie iskrowym do samochodów, pojazdów szynowych, latających i jednostek pływających. Po zakończeniu w 1918 roku I wojny światowej produkcja lotnicza w Niemczech była zgodnie z postanowieniami Traktatu Wersalskiego zakazana. Kierownictwo przedsiębiorstwa zainteresowało się rozwojem i produkcją własnych samochodów osobowych. Rok później zaprezentowano pierwszy pojazd marki – Maybach W1, a w 1921 roku do sprzedaży wprowadzono model W3 wyposażony w 6-cylindrowy silnik o pojemności 5.7 l i mocy 46 KM, który napędzał tylną oś. W 1926 roku wprowadzono do sprzedaży model W5 napędzany silnikiem o pojemności 7 l o mocy 120 KM. W 1929 roku zaprezentowano pierwszy na świecie samochód napędzany silnikiem V12 – model DS. Najbardziej dopracowane wersje modelu DS: DS7 i DS8 wyposażone w 7- i 8-litrowe silniki mocy 150 i 200 KM nosiły oznaczenie Zeppelin. W latach 1934–1938 opracowane zostały modele klasy niższej – SW35, SW38 i SW42. W 1938 roku wskutek kooperacji Maybacha z producentem opon Fulda zbudowany został prototypowy model SW38 Special Roadster, który służył do osiągnięcia granicy 200 km/h. W czasie II wojny światowej przedsiębiorstwo zajmowało się produkcją na potrzeby militarne. Tworzono silniki oraz przekładnie do czołgów, ciężarówek, transporterów oraz małych jednostek pływających.

W 1960 roku po śmierci Karla Maybacha prawo do posługiwania się marką Maybach przejął ówczesny koncern Daimler-Benz. Pozostał on jednakże bierny przez kolejne 30 lat, nie podejmując żadnych działań rynkowych wobec marki Maybach. Uległo to zmianie w 1997 roku podczas targów motoryzacyjnych w Tokio, gdy Daimler-Benz przedstawił prototyp superluksusowej limuzyny mającej na celu konkurować m.in. z Bentleyem o nazwie Mercedes-Benz Maybach Concept. Studium było zwiastunem opracowywanego seryjnego modelu ostatecznie zasilającego nie gamę Mercedesa, lecz nowej odrębnej marki. Wariant krótszy otrzymał nazwę Maybach 57, z kolei dłuższy Maybach 62. Oba modele zadebiutowały w 2002 roku, będąc pierwszymi samochodami marki Maybach od 60 lat. Rok później, dzięki konkurencyjnemu BMW, reaktywowany Maybach zyskał dużego konkurenta – brytyjskiego Rolls Royce’a. Właściciel Maybacha, w międzyczasie na początku procesu konstrukcyjnego przemianowany na Daimler-Chrysler, zakładał ambitne plany sprzedażowe, za szczególnie ważny rynek uznając Stany Zjednoczone mające stanowić 50-procentowy udział w sprzedaży. Rocznie nabywców miało znajdować 2000 sztuk, jednak popyt był wielokrotnie niższy. Z tego powodu w 2007 roku Mercedes-Benz był zmuszony zredukować liczbę punktów dealerskich z 71 do 42, zamykając lub odkupując 29 dedykowanych salonów sprzedaży Maybacha. W 2010 roku Maybach na całym świecie sprzedał z kolei 157 samochodów, co stanowiło drastyczną dysproporcję wobec tak samo pozycjonowanego, podobnie wycenionego Rolls-Royce’a sprzedanego w 2711 egzemplarzach. W listopadzie 2011 roku ówczesny prezes Daimlera Dieter Zetsche na łamach „Frankfurter Allgemeine Zeitung” poinformował o podjęciu decyzji o likwidacji marki Maybach w roku następnym, motywując tę decyzję niewielką popularnością i brakiem rentowności. Nowożytny Maybach jako marka był obecny w ten sposób na rynku przez 10 lat. Poza modelami 57 i 62 będącymi trzonem oferty, Maybach w pierwszej dekadzie XXI wieku zbudował także dwa unikatowe modele, tzw. one-off. W 2005 roku niemiecka firma przedstawiła sportowo-luksusowe coupé Exelero, które dzięki współpracy z producentem opon Fulda odznaczyło się osiągnięciem prędkości 350 km/h. W 2007 roku firma na bazie dłuższej limuzyny 62 zbudowała z kolei nawiązującą do przedwojennych tradycji odmianę landaulet z odsuwanym materiałowym dachem. W listopadzie 2014 roku ówczesny koncern Daimler poinformował o reaktywacji Maybacha po dwuletniej przerwie, redefiniując jednakże jego dotychczasową rolę – zamiast samodzielnej filii, redukując go do submarki oferującej najbardziej luksusowe warianty modeli Mercedesa. Wkrótce potem, podczas targów motoryzacyjnych w Los Angeles zaprezentowano pierwszy model sygnowany nazwą Mercedes-Maybach – Klasę S zbudowaną na bazie przedłużonej wersji modelu W222. W 2015 roku podczas targów motoryzacyjnych w Genewie zaprezentowano przedłużoną wersję Mercedesa-Maybacha S o nazwie Pullman, z nadwoziem osiągającym 6,5 m długości. Półtora roku później, w listopadzie 2016 roku, przedstawiony został drugi model sygnowany linią Mercedes-Maybach: limitowany, zbudowany w liczbie 300 sztuk S Cabriolet, a także dwa pierwsze prototypy – awangardowe studium luksusowego coupé oraz kabrioletu o nazwie Mercedes-Maybach 6. W 2017 roku przedstawiono kolejny limitowany model – mieszankę samochodu terenowego, SUV-a i przedwojennego nadwozia landaulet w postaci zbudowanego w 99 sztukach G Landaulet. Na przełomie drugiej i trzeciej dekady XXI wieku znaczkiem Maybacha zostały sygnowane pierwsze w historii superluksusowe SUV-y Mercedesa. Zapowiedzią takiego modelu został przedstawiony w 2018 roku prototyp Ultimate Luxury łączący cechy SUV-a z bryłą limuzyny, by jesienią 2019 roku przedstawić seryjny model – Mercedesa-Maybacha GLS. Kolejnym etapem rozwoju filii koncernu są samochody elektryczne – zapowiedzią wprowadzenia do sprzedaży takiego samochodu został prototyp Mercedes-Maybach EQS zaprezentowany we wrześniu 2021 roku. Od 2021 r. Daimler produkuje ultra luksusową edycję Mercedesa-Benz Klasy S, SUV-a Mercedes-Benz EQS i Mercedesa-Benz Klasy GLS pod nazwą Mercedes-Maybach.

ŹRÓDŁO : WIKIPEDIA