MERCEDES 710 SS W06

RYS HISTORYCZNY  : Na szczycie bogatej gamy Mercedesa, która produkowała samochody o pojemności od 1,3 do 7,7 litra, znajdował się 7,1-litrowy SS. Był produkowany w bardzo ograniczonych ilościach i zazwyczaj charakteryzował się dramatycznym, otwartym nadwoziem roadstera. W 1923 roku Ferdinand Porsche został głównym inżynierem Mercedesa, zastępując Paula Daimlera. Trzy lata później firma połączyła się z Benz, stając się znana jako Mercedes-Benz. Wybrano symbol dla połączonych produktów Benz i DMB. Nowym godłem była trójramienna gwiazda uwieńczona wawrzynem. Słowo „Mercedes” znajdowało się na górze, a słowo „Benz” na dole. SS kontynuował konstrukcję zapoczątkowaną w 1926 roku w samochodach Mercedes serii „K”. Moc była dostarczana przez zaprojektowany przez Ferdinanda Porsche sześciocylindrowy silnik SOHC o pojemności 6,3 litra z doładowaniem. Silnik mógł być mocny, ale podwozie było bezlitosne. Aby rozwiązać te problemy, Mercedes wprowadził w 1926 roku serię S o pojemności 6,8 litra, charakteryzującą się niższym podwoziem i cofniętym silnikiem, aby wykorzystać lepszy rozkład masy. W 1928 roku zaprezentowano modele SS i SSK, oba napędzane silnikiem o pojemności 7,1 litra i mocy 225 koni mechanicznych. W trakcie produkcji, trwającej od 1928 do 1932 roku, zbudowano od 31 do 35 egzemplarzy modeli SSKL, z których około połowa stanowiły fabryczne Rennwagens, czyli samochody wyścigowe.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : MERCEDES 710 SS W06

SS był częścią rodziny Typ W06, która obejmowała również SSK, który był budowany w znacznie mniejszych ilościach i typowo do wyścigów. Piękne nadwozia były pełne wdzięku i możliwe dzięki linii maski, która czyściła silnik tylko o centymetry. Nadwozie było w większości obsługiwane przez fabrykę, ale często wyposażali je europejscy i amerykańscy konstruktorzy nadwozi, tacy jak Murphy. Produkcja trwała do 1934 roku, kiedy to wyprodukowano 173 egzemplarze. SS było zarezerwowane dla zamożnej i ekskluzywnej klienteli. SS i SSK reprezentowały dwie wersje nadwozia. SS, czyli Super Sport, były samochodami „turystycznymi”, zwykle wyposażonymi w miejsca siedzące dla czterech osób. SSK, litera „K” oznaczająca „Kurz” – w skrócie niemieckie, były samochodami sportowymi, generalnie dwumiejscowymi, które były krótkie i lekkie. Konwencja nazewnictwa SSK zazwyczaj zawiera skojarzone z nimi liczby, takie jak 700 i 710. Reprezentuje to pojemność silnika, odpowiednio 7,0 litra i 7,1 litra. SSK i SS były mechanicznie identyczne, z wyjątkiem tego, że SS były o 19 cali dłuższe, SS nadawał się do podróżowania po drogach, podczas gdy SSK został zaprojektowany do wyścigów. Prawie połowa wszystkich SSK brała czynny udział w wyścigach, a stworzona przez nich legenda była dominująca. Z prędkością maksymalną prawie 190 kilometrów na godzinę, SS Mercedes był wówczas najszybszym samochodem sportowym na świecie. Sprężarka doładowująca była wyjątkowa, ponieważ zapewniała krótkie wzrosty mocy, gdy przepustnica była w pełni włączona, wtłaczając powietrze przez gaźniki do komór spalania. Kiedy aktywowała się sprężarka doładowująca, opisano ją jako mający wysoki skowyt. Ostateczną konstrukcją serii był SSKL. Z silnikiem o mocy 300 koni mechanicznych był równie mocny jak konkurencja. Wiercąc otwory w podwoziu, masa pojazdu została jeszcze bardziej zmniejszona, chociaż osłabiła ramę, powodując wiele pęknięć. Działało to przez rok, ale w 1932 roku Alfa Romeo 8C 2300 okazała się szybsza i bardziej zwrotna.